Bir zamanlar aþýktýk birbirimize,
Ayný havayý solur,ayný heyecaný yaþardýk,
Biz deðilmiydik Leyla ile Mecnun gibi,
Çöllerde dolaþan,
Ne oldu da kýrýldýk,
Ayrý düþtük havadan.
Gökyüzüne bakar mýsýn?
Ay kýzýla boyanmýþ,
Bulutlar birbirlerine dargýn,
EsmÝyor rüzgar sanki,
Güneþ daðlara dayanmýþ,
Yakacak gibi.
Hatýr sorarsýn sandým,
Bastýðýn topraklardan,
Baðdaþ kurup oturdum,
Minder yaptým yapraklardan,
Bekledim ümitlerlei
biliyormusun kaçýncý uykusuz
Geceyi sabah ettim,
Boþ yere kalbimi yorup,
Yollarýný gözledim
Gelmeyeceksin biliyorum ama,
Bile bile bekliyorum ümidimi kýrmadan,
Elbet bir gün döneceksin doðduðun topraklara,
Adý ölümsüz aþktý,
Öyle diyordu þair
Karabasanlar kapýyý çalýnca,
Aþk,karakaplý deftere yazýlýp,
Tozlanmýþ rafa kaldýrýlýyordu..
Yýldýz Özcan
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.