Günahsýz çocuklarýn üzerini örtün,
Üþümesinler kar da kýþ ta,
Günahlarýnýzý yüklemeyin onlarýn sýrtýna,
Suçu yok hiç birinin sahipsizlikten baþka,
Ne karýnlarý doydu bugüne kadar,
Ne de zaman ayýrabildiler aþka,
Yaþamayý kolay mý sanýyorsunuz ýssýz sokaklarda?
Sýcak evlerinizde buhar çýktý mý hiç nefesinizde?
Ellerinizi birbirine sürdünüz mü ýsýnsýn diye ?
Saçlarýnýz kýraðý düþtü mü sabahýn erken saatlerin de ?
Elbette bilemezsiniz nereden bileceksiniz?
Kimsesizliðin ne demek olduðunu ?
Onlar yalnýz yaþayan çocuklar,
Pýrlanta gibi kalpleri var ama,
Ne ýsýtacak paltolarý ?
Ne de sýcak bir odalarý var ?
Kaldýrým taþýný yastýk,
Eski gazeteleri yorgan
Kirlenmiþ kutularý yatak yaptýlar,
Üþüyordu yinede minnacýk elleri .
Geçenler bakýyordu acýma duygusundan yoksun,
sanki bulaþýcý hastalýk gibi,
Oysa onlar yoksuluðun pençesinde düþmüþ,
Kývranýyorlardý körpe bedenleriyle.
Minik bedenleri vardý fakat,
Aldýrmýyorlardý kocaman yürekleriyle,
Bir umut vardý elbette yeri göðü yaratana
Bakarak bekliyorlardý sessizce
Yýldýz Özcan
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.