Gözyaşları
Gözlerindeki hüzün bulutlarý,
Örülür ip olur,boynnuma geçen ilmek olur oturur
Çatýk kaslarýn idam sehpam olur,hýzlýca kurulur
Üzgün durusun üzerinde durdugum sehpadýr,
Gözyaslarýn ona tekme vurur.
Gýcýrdýyan ilmekte vücudum çýrpýnýyor
Gec kalmýslýk beni sarsýyor,acý çeken ruhum aglýyor.
Çaresizlik okyanus gibi af dilemek icin gecit vermiyor.
Bir aydýnlýktan bir karanlýga dünyalarýmýz ayrýlýyor
Bu dünyada tek vazgeçilmezimdim
Yaþamýn tasasýnda unuttum seni es gecildin
Ýste geçerken günler asla ölümü fark etmezsin
Günler aynýdýr ama yaklastýgýn sondur göremezsin.
Son çýrpýnýslarda dahi hala senden kopamadým.
Sensiz bir kavramý olguyu kabullenemedim.
Baki olan ölümden senle birlikte kacamadým.
Bir kapýdan girmistim diger kapýdan çýktým.
Bu kadar severken seni hic anlatamadým
Ýcine dönük ama seven bir insandým
Yazýk,bir ölümcül melanet gelene kadar
Anlamadým, gec kaldým.
Affet beni bu satýrlara sýgýndým
Yýldýz ÖZCAN
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.