Mavi kýzýl bir akþam üstü yapraklar yeni düþmeye meyletmiþ hüzün bulaþmýþ evlerin duvarlarýna açýk penceresi yýrtýk tülden dökülüyor hüzünleri eskimiþ elleri eskimiþ yüzü eskimiþ sývalarý dökülen evler gibi teneke saksýda kalmýþ inadýna çiçek deren umut ve öpücüklerin merhem olduðu zamanlarda çorak bir aný sessiz ölüm gibi þehir dýþýnda kalmýþ mezarlarý unutmak kadar özgür zamanda dans eden yaþamlarý unutmak yaðmurun kokusunu dudaklarýn tadýný ama öyle bir an da deðil korkar gibi yaþamaktan vaat edilen cennetten vazgeçer gibi bakmadan ardýna tükenerek vaz geçer gibi yarýndan bu gün ölerek yalnýzlaþýr insan viran evler gibi söyleme kimseye sakýn nasýl sevdiðini. Demet Erdoðdu
Sosyal Medyada Paylaşın:
demet erdoğdu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.