Affetmek unutmaktır

Affetmek unutmaktýr
Belki de .....
Yok saymak
Canýný yakan her þeyle birlikte
yaþanan güzellikleri de....
Vazgeçmenin üvey kardeþi ....
Unutmak...
Affetmek seni...

Demet Erdoðdu

Yaðmur toplarken ben, telaþlý ürkek
Hüzün dolu tebessümlerle
Küçük dünyamýn saçaðýndan alnýma düþtün
Hiç hesapta yoktu
Ey Aþk asla saç tellerimin arsýna sokulma derken
Sesindeki huzura sýðýnmýþ bile yüreðim
Rezil etti beni seni tanýmadan önceki yeminlerim
Hangi göz secde eder beþ vakit yoluna
Hasretler giyinip gözyaþlarýndan inciler
Biriktirirler avuçlarýna
Yerini yadýrgayan misafir gibiyim.
Hiç bir yere yakýþmýyor susuþlarým
Ayakta kaldým yüreðinde
Kapýsý da açýk üþüyorum ben burada
Yalancý baharmýydý gülüþlerin
Kýþ ortasýnda mý göç mü ettim ben

Benim hiç senim olmadý ki
Niye yoksun diyemez dilim
Ben...
Ben ki acizlik yok sözlüðümde
Yaklaþma bana, yaralýyým, hýrpalama diyemedim de.
Ruhumun caný terki diyar etme bu masalý
Daha yaþamadýk bile
Demet Erdoðdu
Sosyal Medyada Paylaşın: