Aðaçlara küsmüþ bir vakit
Dýþarýda ölü çocuklara kalmýþ kazmak
Buz tutmuþken toprak
Kan yaðmýþ þehirlere
Salýncakta mayýnlar
Ötesi ruhlar
Berisi ecel
Sýnýrsýz bir hayat var ortasýnda topraðýn…..
Ölüm çiçekleri açýyor her yanýmýzda
Her kundak bir kefen
Uçlarý kesilmiþ memelerin dili yok Roza
Yaðmur kan aðlýyor hadi sen de iç….
“büyümez-miþ ölen tüm çocuklar”
Ve her gidenle arkadaþsýz kalacaksýn
Sen kýrmýzýyý bu yüzden az sev
Yukarýda ta yukarýda o sevdiðin oyuncaklar
Bil ki her kabarýk toprak buðday ister
Bu yüzden sen güvercin ol Roza…
Sakýn sallanan beþiklerdeki devirde aðlama
Sen büyümesen
Ben aðlamasam
Ve her gece þu insanoðlu titremese baþucunu
Sana söz son nefesimle bir masal anlatacaðým Roza’m…