>>Gözlerin<<

Ben geceyi sabah ederken
sensiz, sokak lambasýyla aydýnlanan odamda
aldým elime kalemimi baþladým kâðýtlara seni anlatmaya..
Hangi sözden baþlasam diye düþünürken masamda, yine gözlerin geldi aklýma..
Edebiyatýn en güzel cümlelerini kurmalýydým sana, mahcup olmamalýydým seni anlatýrken kâðýtlara, hangi kelam senin gözlerinden çýkan sözler gibi deðerli olur ki..
Ahh bir konuþsa o gözlerin.
Ayakta duracak dermaný
kalmaz dizlerimin.
Utancýndan avuçlarý terler ellerimin.
Bir konuþsa gözlerin
maviler yaðmur gibi yaðar denizler üzerine.
Bir konuþsa gözlerin
Karanlýk aydýnlýk olur gecemde.
Bir konuþsa gözlerin
sessiz çýðlýklar atar yüreðim.
Öylece sana dalýp gider gözlerim.
Ben gözlerin ile zamanda adým adým sana doðru ilerlerken,
hangi saat seninle mutlu olduðumuz vakitte durabilir ki.
Bir çift gözlerde mi saklýydý ebedi mutluluðumuz..
Yoksa söylenmemiþ en
nadide sözlerde mi??
Kýþ gelince ocaðýma yaðmurlar yaðar ansýzýn sol yanýma.
Sýrýlsýklam olurken ben, gözlerini getirir aklýma, ýsýnýrým sýcacýk samimi bakýþlarýnla..

Ve þükür ederim yüce Yaradana
Gözlerini helal kýldýðý için bana..

Vuslata Yolcu..


Sosyal Medyada Paylaşın: