Kayboluþun sevgilisi
Düþe kalka yürüyorum
Tökezleyen benmiþim sevgili
Diliyorum seni bulmayý
Didik didik ediyorum her yeri
Maðaralarý çaðlayan dereleri
Kanyonlarý
Ýki adýmda bir
Duyuyorum gaipten bir ses
Sesler duyuyorum bana sanki sesleniyor sesin
Aliiim
Bilye gibisin bir civanýn içinde
Avuca ele sýðmaz
Kayboluþun sevgilisi
Evren gittikçe daha büyüyor
Þeytan gülüþlü biri
Biri gülüyor
sen deðildin deðilsin sen bilirim
Öyle naifsin ki
Sen dokunamazsýn yaralara
Senin de ne çok kapanmayan yaran var çünkü
Nerdeeesin diyorum ben de
Buradayým görmüyor musun beni
Rüzgarýn kanatlarýnda
Seyehatteyim
Ýn aþaðýya yeter üzme beni
Üzme beni
Üzme beni
Dilaraaa
Yeteer yeter pes ettim yeter
Dön geri özledim seni
Çýk gel artýk çýk da gel
Karlar eridi
Her yer bahar
Çemenler yeþerdi
Güvendiðin daðlara kar mý yaðdý ki
Yüksel Nimet Apel
22/Aralýk/2014/Pazartesi/Ankara
Yüksel Nimet Apel
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.