Baba; “Allah’ýn selamý üzerine olsun” diyerek baþlayayým lafýma, Ve sakýn söyleyeceklerim için kýzma bu oðluna, Ama özledim iþte seni ne yapayým? Baba, “Yanýndayým” demen bile yeterdi korkuma, “Oðlum” diyerek hiç basmasan da baðrýna, Beni sevdiðini biliyorum, Ve baba emin ol bende seni deli gibi seviyorum, Beraberken anlaþamasak da pek, Aslýnda hep yanýmda olman dileðim, Her zaman arkamdaki güç olman isteðim, Sensizken baba çok korkuyorum, Ve inan, Bana baðýrmaný, kýzmaný ve o tatlý kavgalarý özlüyorum, Ah be baba; Bu ayrýlýk acýsýný hissediyorum derinden, Baba çocuk gibi korkuyorum sensizken, Biliyorsun senin bir dað gibi duruþunu hissetmem, Bu dünyaya rest çekmeme yeter, Baba senin varlýðýný hissetmem, Þu Ýstanbul’u çýra gibi yakmama yeter…
Ah be baba; Deðerini anlamamýþ olsam bile, Yeri gelmiþ sözünü dinlemediysem de, Hepsini cahilliðime, çocukluðuma ver, Baba senin sadece yak demen, Ýstanbul’u cayýr cayýr yakmama yeter, Baba gençlikten midir bilmem, Hep ters düþtüm sana, Yap dediðini yapmadým, Ama hepsini yaptým, yapma dediðin ne varsa, Ah baba, Þu ufacýk oðlundaki inada bir baksana…
Baba, Ayrýlýk adamý ne yapýyor biliyor musun? Yalnýzlýk her þeyi anlatýyor insana, Senin yanýndayken o kadar korkusuzdum ki ben, O kadar güçlüydüm ki, Çünkü koskoca bir çýnar vardý sýrtýmý dayadýðým, Bu hayatta görmediði dert kalmamýþ, Bu hayatta bir gün baþkasýna el açmamýþ, O tecrübe abidesi vardý sýrtýmý dayadýðým, Ama þimdi, Yok baba kendime güvenim, Beni þimdi kim koruyacak, Kim arkamda duracak, Kim baðrýna basmasa bile, arkamdan avaz avaz baðýracak, Beni çocukken gezdirdiðin gibi, Kim gezdirecek beni þimdi, Sakýn bana “Koca adam oldun” deme baba, Biliyorum senin gözünde çocuðum hala, Ve hep öyle kalmak istiyorum inan bana…
Ah baba; Hangi kelime beni sana affettirir, Þimdi diyeceksin ki “Ne yaptýn”, Böyle dersin biliyorum çünkü benim babam merttir, Ah benim adam gibi adam babam, Bunu herkes bilsin bu dünyada senden baþkasýný tanýmam, Ama þu yalnýzlýðýmda yine yanýmda olsan, Bana yedi gün yirmi dört saat baðýrsan, Hatta hiç yapmadýn ama, Kaldýrýp elini ikide tokat patlatsan…
Ah be baba; Her þeye razýyým, Yeter ki bu durumdan beni kurtarsan, Biliyorsun baba, Senin bir yak demen, Ýstanbul’u çýra gibi yakmama yeter, Hadi “Yak oðlum” de, Yakayým da bitsin þu dertler…
Sosyal Medyada Paylaşın:
Gökhan Büyükdağ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.