Anne; Biliyor musun seni yine çok özledim, Zaten özlediðim için yazýyorum yine, Hasretinden boðazýmý düðümledim, Seni çok özlediðimden aðlýyorum anne…
Anne; Ayrýlýðýn ne demek olduðunu bilmiyordum ki ben, Senden ayrý kalmak amma da zormuþ, Bunu þimdi anladým, çok üzgünüm gerçekten, Sensiz yürüdüðüm her yol bana yokuþ, Bir zamanlar kimse ayýramazdý bizi bizden, Anladým ki anne, bu dünyanýn adaleti yokmuþ…
Anne; Hani ben babamla bazen ters düþünce, Hani kýzardýn ya kocaman adama, Hep benden yana olurdun üzülmeyeyim diye, Sonra dayanamaz aramý yapardýn babamla, Ah anne, ben sizin deðerinizi nasýl bilemedim, Sakýn kýzma ama, yazýklar olsun bana…
Anne; Sensiz aldýðým nefesin yok manasý, Sensin bu oðlunun en güzel rüyasý, Sen benim canýmdan da cansýn, Bizi ayýran kader yok mu? Býrak anne o utansýn…
Anne; Belki senin istediðin gibi bir evlat olamadým, Bana “Kal” dediðin halde yanýnda kalamadým, Belki de anne hayýr duaný bile alamadým, Ama emin ol anne senden baþka kimse için aðlamadým, Onca zorluklara raðmen ben hala yýkýlmadým, Her gece sadece senin için aðlarým..
Anne; Koca daðlar var aramýzda ama sakýn üzülme, Çünkü her zaman sadece sen varsýn aklýmda, Ýnan bana anne, güven sözlerime, Geleceðim yanýna en kýsa zamanda, Ve öpeceðim o bal gibi yanaklarýný doya doya, Ama anne sakýn babama söyleme, Biliyorsun kýskanýr sonra…
Anne; Emanet ol Allah’a, Hadi kal saðlýcakla…
Sosyal Medyada Paylaşın:
Gökhan Büyükdağ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.