gözlerimi eteðine döküyorum bir kadýnýn gölgesi kanamaya baþlýyor çiçekli yerinden bir tarihi tahrif ediyorum kelimelerle kanýyorum duvardaki pütürlü gölgelere
mutlak ben deðilim seyre daldýðý hayat yaþlý bir aðýt yankýlanýyor inceden ve baþlýyor ol semender-i hikâyat...
avuçlarýmdaki cemreyi eþeliyor çocuklar ’herkes unutulabilir bunca uzaklýktan’ diyorum ’ve herkes acýyabilir elbet ölüm söz konusuyken’ kendimi gri bir uçurumun kenarýna terk ediyorum
aðýtlarý tavanlarda asýlý anneler karanlýða susmuþken öyle nedensiz bir þubata dökülüyorum avuçlarýndan kýrgýn ýrmaklar misali esaslý akýyorum ki damarýný terk ederken kýp-kýrmýzýdýr kan
her þey alýp baþýný giderken ’aþiretimi buldum’ diye çýðlýk atýyor eteði çiçekli kadýn çocuklar kadar þen enikler kadar sýrnaþýk yersiz bir adamý imliyor eteðindeki ateþ masumiyetini ulvî bir aþkta yitirmiþ belli..
vakitlerden rüzgarýn aysar serenadý yitirmiþken büyükler ruhun tarfet-ul aynýný birden çalkanýr deniz ürkütür dalgasýný
manasýz bir korkunun hamaðýnda büyüyor çocuklarýn gözbebeði kanýyor en nazenin yerinden duvardaki gölge ve baþlýyor tanrýnýn kulu red ediþi.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Rampaların Ustası Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.