Belki de böylesi daha iyiydi
Seni buraya bir rüzgar getirmiþti
þimdi deniz kýyýsýnda
ordan oraya savrulan çiçekli hasýr bir þapkayý izliyorum
korumuþtu uzun bir süre güneþten ve aþk’tan seni
böyle kurmuþtum hikayeyi
dialoglarý acemice oldu ama yine de güzeldi
ýslaktý elbisenin etekleri hep kurumazdý hiç
kýrýk beyazdý
hiç unutmadým
sonra her geliþinde canlý bir insanmýþ gibi
gidip konuþtuðun tozlu yoldaki o korkuluk
ne çok eðlendirirdi seni
kasabadan uzaktýk kýr yeri gibiydi yaþadýðým yer
kumsalda boylu boyunca uzanýrdýk yan yana
konuþacak çok þey olmasýna raðmen konuþmazdýk saatlerce
ta ki önemli bi þey olsun olduðunda da yazardýk kumlara
elin havada kalmýþtý giderken göðe yakýn duruyordun
o akþam üstü son kez gittiðimiz o akþam üstü
anlamýþtým artýk sensizliðin hiçliðini
hep ayný yerlere giderdik insanlardan uzak
büyülü bir dünya mýydý rüya mýydý kafamda kurguladýðým
bir serüven miydi yoksa
dünya sinema sahnesi hayat iyi sonla biten bir film olsaydý keþke
senaryosunu kendi yazdýðýmý hatýrlýyorum þimdi
o çocuk ben çocuk acýmtrak tatlý bir rüya denizinde boðulmak üzereydik
yani iki kere sen bi ben hikaye ya o yüzden o dediðime bakma
bir gün bir sevgilisi çýktý geldi bekliyordum zaten
keþke öyle olsaydý daha kolay olurdu onu unutmak
bitti demiþtim usulca bitti
anladým ki hepimiz yaþar gibi yaparmýþýz
oynarmýþýz kendi yazdýðýmýz bir oyunu
giderken el sallýyordun elin havada kalmýþtý baþýn göðe yakýn
kanatsýz bir melektin ara sýra gelip beni yoklayan
kimi zaman bir arý výýz výýz výzlayan dönen etrafýmda
ya da bir durgun suda Nilüfer
çoðu zaman da dokunulmaya dayanamayan benekli bir kelebek
hatýrladýn sonunda
ýslaktý hep elbisenin etekleri kýrýk beyaz
Yüksel Nimet Apel
1/Ocak/2015/Perþembe/Ankara
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.