Hüzün aðacý
Yol kenarýndayým
ben bir hüzün aðacýyým
önümden insanlar geçer
okula giden çocuklar
satýcýlar satýcýlar
sesleri yýrtar sokaðý-hele bir hurdacý var
eskimiþ aþklar pazarýnda
hayalci ise geceleri-gizli gizli
köþe bucak
derdinde þarap satmanýn
bir hüzün aðacýyým ben çiçeklerim güzün açar
dostum güneþtir benim
kaçar uykum geceleri
üþürüm-ürperirim yapraklarým dökülünce
uyku tutmaz beni
sabahlarý düþ görürüm
bir gün geldin kondun dalýma pervasýz
almadan izin
bazý avucumda bir kuþ
bazý bazý bir kelebek- o sendin demek
dönüktü sýrtýn bana dökmüþdün tüylerini
ben gibi üþüyordun sen de
bir gün dönünce yüzünü
gördüm-bulut bulut yaðýyordun
geçiyorken üzerimden
içerime içerime
sen gidince ardýndan ýtrýn kalýr
girdin bir gece düþüme
yapraklarým çok ýsýtýr
sarýl bana üþüme
düþ-düþ yine düþ avucuma
yalnýz býrakma beni-mesela
hafta sonu bu Cuma
sen gidince ardýndan buralar sen sen kokmakta
bak güneþ doðacak birazdan
sabah olmakta
ben bir hüzün aðacýyým
çiçeklerim açar güzün
geceleri kaçar uykum üþürüm
ürperirim
sabahlarý düþ görürüm yine gel gir düþüme
tek yapraðým kaldý bu güz
sarýn ona üþüme
Yüksel Nimet Apel
22/Þubat/2013/Cuma/Ankara
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.