Gömdüm
Tir tir titriyorum
Sanýldýðý kadar duygusuz biri deðilim aslýnda
Her gece penceremden mehtabý seyrederim
Rahatlatýr beni o
Dersin bazen kendine
Gök, sessiz sedasýz sýðýnacaðýn tek liman
Ordan bakýnca hayat ne güzel deðil mi?
Ýkiyüzlü ayna gibi
Ýkinci yüzünün
Yalnýzlýðý çok kalabalýktý
Ne yana dönsem sessizliðe çarptým
Yalnýzlýðý yalnýzken düþündüm
Düþünürken zihinsel yetilerim yiter diye korktum
Bir müddet susmalýyým belki de
Eve gidip
Tanrýnýn bana acýmasýný beklerken
Oturup kendime aðlamalýyým beklide
Kafam daðýnýk
Ýçimde tahrip edilmesi pek mümkün olmayan bir kuþku
Yüzümde güçlü bir kadýn ifadesi
Dudaklarýmsa çatlak çatlak
Yanýlsamayý böyle bir zamanda kuþanýrsam
Býçak açmazsa aðzýmý
Hisettiremezse sevgi kendini
Þefki kýrýlýrsa vefanýn
Kapýyý bir çalan olmazsa
Kalbim teklerse
Sezersem eðer öldüðümü
Benliðim taþ keser diye korktum
Böyle bir ayýp edersem
Kefaretini ödeyememekten korktum
Füme kývýlcýmlar geçiyor
Daðýnýk tedirginliðimden
Umutla umutsuzluðun kesiþtiði o kavþaklardan birindeyim
Sadakati boynuz kökü gibi törpülenirken zaman
Caným gerisin geriye çekildi
Oturdum
Yüzyýllýk Yalnýzlýðý okudum
Sayfalarýn ucunu kývýrdým
Paragraflarýn altýný çizdim
Gabriel Garcia Marquez
Sen duymadýn say
Tuttum sevginin elinden
Kendi affýma sýðýndým
Tanrýnýn ellerine teslim edilmiþ gibi
Talihin merhametine býraktým kendimi
Bir kapýnýn çarpýlmasý gibi bir yanký ile irkildim
Bayat bir umudun musikisi ile kalbimi biledim
Hiç gitmeyecekmiþ gibi sevdim
Gittiðinde de hep gelecekmiþ gibi bekledim
Ki unutmak mümkün olmasýn
Sezersem unutulduðumu
Unutamazsam eðer beni unutaný
Onur beni affetmez diye korktum
Boþ ver! dedim
Kimse bilmese de korktuðunu
Yaradan bilir kalbinin doðruluðunu
Yoruldu vicdan aðýrlýðýmý taþýmaktan
Susuþumdaki gaflete geniþliyorum
Uzaklaþtýrmaya çalýþýrken aklýmdan geçenleri
Sanki çevik bir býçak
Kayarak
Sersem bir kurþun hýzýyla
Sessizliðin arasýndan
Böðrüme saplanacak
Her þeye iyi gelen zamana baktým
Ýçimden baðýran bir ses duyuldu
Geçmiþin bir yalan olduðunu
Dünlerin dönüþü bulunmadýðýný
En çýlgýnca en vazgeçilmez olanýn
Ömrün sonundaki bir anlýk gerçek olduðunu
Neden sonra öðrendim
Kestim mefahirleri, kestim çýkarttým anýlardan
Talan oldu gönül sayfasý
Sevgi mi?
Ýçki gibidir kalpte durduðu gibi durmadý
Sürmeledim gönül kapýsýný
Gelen gideni aratýr diye korktum
Karanlýk çöktü
Bir sis kuþattý
Soðuk yaðdý üstüme
Vücudum hücrelerime dar geldi
Giydim giydim çýkardým
Yalnýzlýk yakýþmadý bana
Dönüp seslendi geri!
Nostalji þairlerinin havasýna uygun
Karmakarýþýk saçlý birine sordum
Sadakatin bütün sýrrý iki kelimede
Sadakat için ya hep vardýr ya hiç
Sen hep misin hiç misin?
Yani ilan edilecek hazýr bir formülüm yok
Tek hürmet ettiðim sevgidir
"sadakat" baðým da kuvvetlidir
Hadi sezdirmeden!
Boþalt yüreðinin yükünü hafifle
Daha deðil dedim
Korkum mu geçmedi
Onunla yaþamayý öðrendim
Yaktýðý sigaradan derin bir nefes çekti
Müþfik aferinlerle saçlarýmý okþadý
Alýp kendimi gidesim var kemaný aðlatacaðým bir yere
Gelmek ister misin?
Þiirden sevdadan kitaptan dem vururuz
Olmaz mý?
Yüce gönüllü!
Hatýrýn için yakarým tüm pastoral þiirlerimi
Yüzü kýzarýnca kendine kýzardý
Pervasýz bir þair
Usta bir kemancý
Soyu tükenen bir bestekârdý belki de
Bana yaþam yolunda öðretmenlik etti
Ona duyduðum öðretmen sevgisinden öteydi
KAYIP YALDIZ