Senden bana bir tek cümle kaldý.
" keþke tanýmasaydým seni"
Olmasaydýn,
Kan çanaðýna dönmüþ umutlarým olmazdý.
Belki hasým kesilmezdim mutluluklarýma.
Gezdiðimiz yerlerden böylesine korkmazdým.
Ýki çay demezdim her garsona.
Beraber izlediðimiz filmler böylesine koymazdý.
Gözlerim aðlamayý bilmezdi.
Ýki paket sigara demezdim mahalle bakkalýna.
Tanýdýklar o nasýl diye sormazdý.
Kalem kaðýt almazdým elime.
Damla damla seni dökmezdim mýsralarýn üzerine.
Dinlediðim her þarký sana yazdýlmazdý.
Okuduðum kitaplarýn kahramaný sen olmazdýn.
Sana çýkmazdý tüm yollar.
Önümde yürüyen insanlarýn içinde aradýðým kiþi olmazdýn.
Dedim ya ulan!
Keþke tanýmasaydým seni!
Olsaydýn,
Belki mutlu olurduk.
Hatýrlýyor musun sevgilim?
Doðmayan çocuklarýmýzýn isimlerini bile bulmuþtuk.
Þimdi yarým kalan umutlarýmýn peþinde yalýn ayak koþuyorum.
Ayaðýma sensizlik batýyor, tökezliyorum.
Düþüyorum kurduðumuz düþlerden bir bir.
Hiç kimsenin bilmediði, öðrenmeye cesaret edemediði bir acýsýn þimdi.
Nereden baksan kýrgýným sana.
Hem öyle üç beþ þiir yazýp yas tutmadým yokluðuna.
Gidiþini hayra yoracak cümleler ezberlettim inancýma.
Her korktuðumda okuduðum dualar gibisin sevgilim.
Her caným acýdýðýnda bin kere lanet ediyorum yokluðuna.
Dedim ya sevgili.
Keþke tanýmasaydým seni.