Bir hercai menekþeye benzerdi mahzun yüzün,
Yosun rengi gözlerinde dalardým en güzel hayallerime.
Gülerken, beyaz kiraz çiçekleri açardý yüzünde,
Öpülürken, pembe elma baharlarý.
Ben, sevginin sýcaklýðýný ellerinde duydum hep,
Goncayý dudaklarýnda, gülü sinende kokladým.
Bir gül bahçesiydi sevdan,
Pembe güller topladým...
Ne masallar yaþadým, hepsi binbir geceden...
Bir demet kýzýl karanfil gibi koklayýp öperken saçlarýný
Ve küçücük þiirler üfleyip gizledim diplerine
Rüzgârda uçuþurken saçlarýn, okunsun diye
O, bin bir gecenin anýsý, bin birinci geceden hediye...
Baharda, taze yapraklarda yeþeren tüm umutlar
Güz mevimi, bakýr rengi yapraklarla beraber kuruyup dökülsün varsýn,
Ömrümün üstünde gökkuþaðýmsýn,
Renk renk yaðdýn ömrüme, bütün renklerimde sen varsýn
Hem cefâmsýn, hem sefâmsýn, hem derdimsin, hem devâmsýn
Hayat kadarsýn, can kadarsýn
Sen sevdâsýn, sen vefâsýn, sen YÂRsýn...
Ünal Beþkese
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.