Eskilerden eski bildik bir şarkı karışıyor havaya

Eskilerden eski bildik bir þarký
karýþýyor havaya

Tiz sesli bir hançereden geçmiþ anýlarýyla
þimdi unutulmuþ gibi o eski þarkýlar da
gönlümü ruþen kýlan o hanendeler nerde
ruhumu inþa eden o müstesna dizeler
nerede saklanmýþlar o þairler nerede
nerede o endam o endaze o naz o niyaz
yaz yaz bitmez muktedir deðil ki kalem
o hayatýn mutedil iklimi nerde o füsunkar geceler
nerde aþk nerde sevda mehtap yüzünü örtmüþ
nerelerde ki þimdi görünmüyor sevda yüzlü dolunay
alýngan bir geçmiþin ahýný mý aldýk biz
o eski Ýstanbul ki o eþsiz sevgilimiz þimdi nerde
sevinçlerde kulaç kulaç dalardýk denizin göbeðine
þen kahkahalarla oynaþýp turkuazla
kucaklaþýp maviyle söyler çalar oynardýk
nerede o füsünkar geceler parklar bahçeler nerde
sokaklar perperiþan kaldýrýmlar sitemli
þimdi gülen gözler yok dargýn ve elemli
incinmiþ çöl olmuþ gönül kuraklýk baþ göstermiþ
göz gözü görmeyen kesif bir sisle kaplanmýþ her yer
gündüzler ardý sýra kapkaranlýk gecenin tam ortasýndayýz
eskilerden bir müzik bildik eski bir þarký karýþýrken havaya
elimiz kolumuz kanadýmýz kýrýk dargýn ve öfkeliyiz
öleceksek yine ölelim üstümüzden atýp bu kanlý ölü topraðý

Yüksel Nimet Apel

25/Ocak/2014/Cumartesi/Bodrum
Sosyal Medyada Paylaşın: