Bıktım

Ye ye elmayý yetmedi mi Âdem?
Zaman Allah’a ivedi gitmedi mi Âdem?
Keþke bengi ruhumu, yokluklarla doyuraydým,
Yemek vakti gelmeden, acýkan midemden býktým,

Düþünmemek akýldan israfým,
Býrakmýyor ki kanatlarýmý hain nefsim,
Keþke bilmezlerinde kaybolmayaydým kendimin,
Uyku vakti gelmeden, kapanan gözümden býktým.

Eþref saatlerimde, gözyaþýmla yýldýzlaþýr ýþýklarým,
Bilmem kaçý gösterir, hýzlý hata sayacým,
Keþke hemen kurumayaydý matemimde aðladýklarým,
Nedamet vakti çýkmadan, iþlediðim cürümden býktým.

Ýhanet hançerlerine kýn olmuþ bedenim,
Kendimedir kendime nihayet hoþça kalým,
Keþke bir elveda istasyonuna dönmeyeydi hayatým,
Ayrýlýk vakti gelmeden terk edilen benden býktým.

Kör düðüm olmuþ günlerim,
Geçer mevsim, gelmez yarýným,
Keþke öldüðümü bileydi, hay haylarla çarpan kalbim,
Ecel vakti gelmeden, biten ömrümden býktým.
Ecel vakti gelmeden, biten ömrümden býktým.

Sefa MERT
Sosyal Medyada Paylaşın: