Kağıt gemi

Öfkemi zamanla ihmal ettim
yüreðim dar bir geçitte


bunca yaþým baþým almýþken
deðiþen her þey gibi
müziði þekillere bölmeyi,
ruhun gelgitlerini
kýsacýk zamanda öðrendim.

ayný cümleyi birden çok satýr baþýnda
kaðýttan gemilerle yüzdürdüm,
ana rahmine düþen küçük umutlarýn
geri dönüþümsüz bir ömür katettiði gibi


yine ayný hal baþým alýr
müziðin tenhalýðýna karýþýrým.
’Dönüþ dönüþ bir film karesi gibi’
seni anmadan edemem.


biliyor musun isimlerin bir çaðrýþýmý yok,
olduðum hal içinde-ne dediðimi en çok ben bilirim.
dövülmüþ bir boksörün
düþen halini resmedebiliyor hiç ilgisi yokken zihnim.


bir baþarý öyküsüyle berraklaþmak dururken.
yenilmiþlerin, dövülmüþlerin, sövülmüþlerin;
þehrin ve vitrinlerin arka yüzünü tutmayý tercih ediyor þiir.
bu benim için bir ritüel.

çok geciktik þiiri imla hatalarýndan öðrenmek için
heba edilmiþ zaman
þairler ana dilinden ürkek
ar damarýný bulmayý ümid ederken


edinilmemiþ her bir bilgide
seni ne kadarda cahilce içgüdülerimle
sevmiþ olduðumu ima ederken
kendime sövmeden edemedim.



Sosyal Medyada Paylaşın: