Ýlkokula orda baþladým.
Ýlk heyecanlarým,
Sevinçlerim, mutluluðum,
Fenerbahçe’de geçti tüm çocukluðum.
O zamanlar
Çayýrda ebegümeci toplardý insanlar,
Gelincikler, papatyalar...
Ve kýyýdan karides toplardýk ellerimizle.
Marina falan yoktu, fakat
Mendireðin içinde boy boy tekneler dururdu;
Haþim Bey’in ‘Rüya’sý, Ýpar’larýn kotrasý
Ve sarýlý, yeþilli tramvaylarý vardý Fenerbahçe’nin
O güzelim günlerin nostaljik ‘posta’sý...
Sadece yedi tane köþk vardý Fenerbahçe’de;
Kocaman bahçelerinde
Rengârenk aristokrat çiçekler,
Heykeller, kameryalar...
Kimi kule’li, kimi ahþap, kimi mermer
Ve kaldýrým kenarlarýnda
Sarý papatyalar biterdi yer yer..
Kýrmýzý çakarýyla mendirek ve sakallý fenercisi,
Karþýsýnda ‘Belvü Oteli’
Ýstanbul’un nadide incisi...
Gözlerimde nem, burnumda sýzý oluyor þimdi,
Çocukluðumun o güzel günleri;
40’lý yýllarýn Fenerbahçe’si...
Sonra 50’li, 60’lý yýllar;
Talebe bütçesiyle hovardalýk hevesinde
Gençliðimin mâsum günleri;
Yine Fenerbahçe,
El ele, yanak yanaða aðaç dipleri,
Plâjda saf çapkýnlýklar,
Sonra, kaçak girdiðimiz ‘kamp’ günleri
Ve mehtaplý, yakamozlu yaz geceleri;
Sevgiliyle sandal sefalarý,
Sessiz bakýþlarda sevda bilmeceleri...
Kalamýþ’ta denize girer,
Mendirek’ten midye toplardýk
Ve Kurbaðlý’dan sandal tutardýk
Saati ikibuçuk liraya...
Hey gidi ‘ikibuçuk lira’
Ve hey gidi Kurbaðlý Dere
Onlar da yok artýk...
Derken, 70’li, 80’li yýllar geldi;
Baþýmda saçlar azalýyordu hýzla
Ve Fenerbahçe’de güzellikler...
O câným köþkler, gece klübü oldu, restoran oldu,
Münir Nurettin’in Kalamýþ’ýna
Arabesk sesler
Ve o masmavi koya
Lâðým kokusu doldu...
Ben, yine de, yorgun hafta sonlarýmda
Kendimi kollarýna atardým Fenerbahçe’min,
Bir sigara yakar,
Geçmiþ güzellikleri içerdim duman duman.
Göðün mavisine sýðýnýrdý anýlarým.
Birkaç âþina aðaç
Ve hep ayný kayalar,
Yalnýz onlardý, yalnýz onlar
Benim Fenerbahçe’mden geri kalanlar...
Bu, bir çaresiz kaybediþti, bilirdim,
Yine de, kalanla yetinirdim.
Þimdi, 90’lý yýllarýn sonlarý;
Ömrümün kýþ mevsimi;
Emeklilik, yaþlýlýk,
Tükeniþin kaçýnýlmaz kaygýsý
Ve yine yanýbaþýmda Fenerbahçe,
Gençlik günlerimin anýsý...
Batýlý bilinciyle bir güzel insan,
- Ki, ona minnet, ona þükran-
Gerçek bir Ýstanbul’lu zevkiyle
Yeniden güldürüp çehresini
Kurtarmýþtý yýllarýn bitkin Fenerbahçe’sini
Ve ciðerlerimin
Kýrk yýllýk duman birikintilerine isyan ettiði
Ve insaný insan yapan
Tüm zevklerin bir bir bittiði
Bu puslu günlerimde,
Bir vefa borcudur, biliyorum;
Yorgun adýmlarýmla
Sana geliyorum
Ýçim daraldýkça, aklýma estikçe,
Selâm sana eski dost,
Selâm Fenerbahçe...
(1997)
Ünal Beþkese
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.