Þilan’a..
köye benzer kentlerde
kavganýn yüreðinde yaþardýk
sen ölmekten
ben öldürmekten korkardým
savaþýrdýk
maviye tutunmak adýna
gerillaya çýkmýþtý adýmýz
þarabý azýk belleyip
içimize çekerken tütünü
tetiðe basardýk
kýskanýrdý yüreðimizi kaleþnikof
kýzýlca kýyametler koparýrdýk
alev saçarken gözlerin
aydýnlanýrdý mor beyaz baðrýn
doðamazdýn mevzisiz gecelerime
menziline eriþemezdim
sancýrdýk
yýldýzlar yaðardý
kurþunlar damlamadan bedenine
çýrýl çýplak umutlarýmý
soyardýn
içinde parçalanýrdý kayalar
kaç diri gömülürdü
sayamazdýk
vurulurdu kanatlarým
uçamazdýk
yankýlanýrken ahýndan vadiler
içimden boþalýrdý sesin
nehirler yüzünü çizerdi
kanardýk
….
ey kadýn!..
dirilmekten bu kadar mý korkarsýn
varsýn/yoksun..
ölümüm avuçlarýnda
yaþarsýn