Islanýrken güzden kalma çiçekler kucaklýyordu hüznü ruhu çocuk bir kadýn çýplak ayaklarýyla adýmlýyordu dikenli yolu son seferine ilerliyordu uzun düþlere soyunurken umutsuzca zor taþýyordu kýrýk kalbi acýlarýný hesap soruyordu gecenin sessiz ýþýklarý