Çocuktu henüz yapabileceði en büyük çirkinlik yüzünü pencereye yaslayýp çirkin olmaktý…
Erdal, kuruyan ve çürümeye yüz tutmuþ yapraklarý gördüðünde üzülür kýyamazdý ezmeye.. O’nu bir yaprak gibi ezdiler oysa henüz on yediydi
yazýlan þarkýlarýn söylenemeyiþi ya da bir gitarýn kýrýlmýþ telleri gibi emanet çocukluðu celladýn eline verildi oyun çaðýnda yaþýtlarý sevinçten dans ederken ölüm dansýna sürüklendi gençliði daraðacýna yetmeyen boyu hala on yediydi
infazýna karar verenler "mühim deðil büyütürüz yaþýný"dediler ve çoktan unuttular ismini
oysa Erdal, her baharýn on yedisinde karanlýða inat büyümekte bir daha bir daha...
...
ERDAL EREN’E
...
Meltem KINIC
Þiirime ses olan Hasan Karaþahin abime Destegiyle yanýmda olan Mine Gültepe ablama sonsuz teþekkürlerimle...
Sosyal Medyada Paylaşın:
meltem kınıc Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.