Gördüðün adam bin hazandan arta kalan; unutulmuþ namý, dalýndan koparýldýðý an… Adýmlarý öyle ki sanýrsýn toprak bile mahrem sarýlmýþsa da gocuðuna ruhu yalnýz; diyar diyar dolanmakta. Uzanma, daðýlýr; umudun freni patlak, yokuþ aþaðý. Uykularýna sokulma, utanýr, kaçar baþka diyara, beklemez þafaðý. Yudumladýðý tasa, lokmasý hüzün, iþtirak edemezsin tek bir öðün. Haddini aþma, yaklaþma! O baþka zamanýn çocuðu…
Sosyal Medyada Paylaşın:
İmran Esin Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.