Kayýp bir yalnýzlýk bizimkisi Yokluk yoklukta erimiþ gibi
Bir ýslýk sesi uðulduyor ormanýn karanlýklarýnda Ne bir çiçek açmýþ ne de bir kuþ kanatlanmýþ Sevgiye dair ne varsa yetiþen çayýrlarda
Gece boðuldu sabahýn ilk ýþýklarýnda En narin elbisesi yýrtýldý doðanýn Bir damla düþtü, yapraktan topraða Bir ruh büründü kozadan tüm vücuduma
Kanatlarýmda bir kýpýrdanma baþladý Ve ardý sýra hýzlandý kalbimin vuruþlarý Unutmadým mektubunuzu topraðýn çocuklarý Gök babadan isteyeceðim bütün yokluklarý
Bir buðu ile yükseldi pembe kanatlarýyla yanýmdan Dans ederek selamladý bütün can sahibi olanlarý Ve daireler çizdi çevremde onlarca kez Topraðýn bana en büyük armaðaný.
Açýlmýþtý artýk gökyüzünden emanet mavi kanatlarým Göðe doðru çýktýkça çýktým, tahtýný aradým durdum gök babanýn Kesildi nefesim ve yorgundu artýk kanatlarým Sözüm vardý çocuklara, söyleyecektim ki gök babaya Baðýþla bütün yokluklarý ve ruhundan üfle topraða Çünkü yokluk en büyük acý, varken yok olanlara
Ardýmdan kanat sesleri duydum Ve pembe kanatlarýyla sardý beni Ýradem yoktu, yalnýz ona uydum Yiten caným, gelmiþti geri
Býraktý beni ve tuttu ellerimden Döne döne yükseldim göðe yeniden Bulutlarýn arasýna varmýþtýk
Ýrademle çýktýðýmda görmediðim kapýyý Nurdan muhafýzlar yavaþça araladý Bir güç çekti bizi ve kanatlarýmýz yandý Ýradem yoktu ama o yanýmdaydý
Sýyrýldýk kendimizden Ben o oldum, oda ben Dönmeye baþladýk tane tane Dualar yayýldý bir bir göðe
O beni diledi ben onu Ve unutmadým sizi Topraðýn çocuklarý Ve dilekler canlandý Yok olanlar varlýk suyuna bulandý
Ýþte böyleydi size duam, topraðýn çocuklarý...
Sosyal Medyada Paylaşın:
İmran Esin Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.