illetini gizlemek için kendi içine kesik kesik öksüren bir adamým þehir teyakkuz halinde yine de þiir düþebilir hazan hep mi ihtilal kokar anne bu illet beni de babam gibi öldürebilir...
neyse iþte anne kýþ gelip çattý bir dað bile yakamadým henüz camiler açýk minareler segah makamýnda devlete sorarsan makul þüpheliyim hala üstüm baþým ya gül kokuyor ya kan kaçak çaydan halliceyim beyat pazarlarýnda ve düzenlice vurulmaktayým serhat boylarýnda..
kýrkýndan sonra mý aðýrýr her yaný insanýn muhacir enzimlerden otitten diþ sancýsýndan kaçýp knut hamsun’a sýðýnýyorum usulca kadim açlýðýma ilkel suskunluðuma sarýlýyorum sonra içimde alýngan bir ceylan tepinmekte anne bilsen ne çok ihtiyacým var sana...
kelamýn aðusu en iyi bana siner anne yine de bunu bilme sen bilirsen rahat ölemem ben öyle çok yüklü ki her þey ciðerim de yaralý avucum kadar yoruldu bu hüznü taþýmaktan..
iyi ki görmüyor ve deðmiyorsun artýk herkese hazin hikayeler anýmsatan çocuk cesetleri taþýdýðým þiir kadar savruk þiir kadar yaralý bu yüzüme deðseydin rahat ölemezdim ölemezdim anne..
bu yüzden her seferinde anne þiirimi sana çaðýrýyorum seni þiirime...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Rampaların Ustası Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.