ESKİDEN
Küçükken, etraf daha bir kalabalýk geliyor insana.
Sokaklar daha büyük, caddeler daha geniþ.
Bayramlar daha neþeli ve sevinçli,
Ýnsanlar, insanlar insan gibi.
Çocuklarda ben ne zaman büyüyecem endiþesi.
Kimisinin elinde ise gençlik resimleri.
Kimisi yakar tüm gemileri.
Kimisi sadece sever kendini.
Dedim ya;
Ýnsanlar, insanlar insan gibi.
Herkesin bir yýldýzý olmuþtur.
Herkes baþka bir isim koymuþtur.
Herkesin farklý hayalleri olmuþtur.
Benim hiç yýldýzým olmadý.
Hiç hayalim olmadý biliyor musun.
Biz sýký çocuklardýk.
Gerçekleri yaþar hayallerden kaçardýk.
Güzele güzel gözle bakadýk.
Dedim ya;
Kimisi yakar tüm gemileri.
Kimisi sadece sever kendini.
Söyledim ya; insanlar,insanlar insan gibi.
Sosyal Medyada Paylaşın:
İbrahim Ozan Vural Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.