Sorarým kendime; Bu üzüntü Bu keder Bu sonu gelmeyen sözler kimin için? Kime üzülüyorum ben.., Yüreðim kimin için kederli.. Ve sözlerim kime bu kadar hasretli..
Hakedilmeyen deðer hakedilmeyen biri yüzünden habersizce senden gider.. Ama bu sefer giden sen deðilsin.. Meðer ne kadar tutsak olmuþum sana..Tabi sen bunu bir türlü görüp anlamasanda..
Uçurumun kenarýndayým þimdi Îçimden seni aþaðýya serbest býrakýyorum.. Bana ait olmadýðýný anladým merak etme, býrakýp gittiðin günden beri.. Sükut ediyorum artýk çýðlýk çýðlýða ve hayatýndan çýkýp gidiyorum.. Sevinebilirsin bundan sonra; Seni özleyen Seni býkmadan bekleyen Ve her defasýnda seni Allah’a emanet eden birisi yok.. Þimdi özgürsün ebediyen.. Unutma yok artýk hayatýnda seni hiç þüphesiz seven..
-Çünkü seni seven, seninle birlikte öldü ve ölürken seni de yüreðine gömdü..
Vuslata Yolcu
Sosyal Medyada Paylaşın:
Sadece Şiir Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.