Unutamadýðým gece. Yýldýzlara bakmýþým, mehtaba kýzmýþým Ben. Ve sonra; Karanlýk bir gece gelmiþ, öcünü almýþ benden. Boðulmuþum Karanlýk gecenin hýþmýndan! Ve. Korkuya kapýlmýþým. Zor atmýþým kendimi, loþ ýþýklý dar sokaklarýn olduðu yerlere.
Yüreðime bir korku düþmüþ Ve Mehtap kýzmýþ, zavallý halime bakmýþ gülmüþ. Derinden, Bir oh çekmiþ, yüzüme karþý Ben korkumdan, tiril, tiril titrerken! Bilememiþim nedense, ben de mehtabýn kýymetini. Sonra yalnýz kalmýþ. Gecenin ayazýnda, gezinmiþim yapayalnýz. Ölüp, ölüp dirilmiþim. Loþ sokaklarýn, ayaz soðuk köþelerinde..
Kurt köpek sesleri gelen sokaklarda dolaþmýþým Sarhoþ… O gece ayyaþ halimle. Ve ayaz dememiþim soðuk dememiþim Kimseyi görmemiþ Sabaha kadar, o meyhane, bu meyhane dolaþmýþým, Bir meyhaneye girmiþim Son durak olarak Hep içmiþim yitik tenha köþelerinde.
Sabah olmuþ. Güneþ doðarken, açmýþým gözlerimi, Baþým yere düþmüþ, bir masanýn üstünde Dememiþ meyhaneci, yeter artýk çok içtin git evine. Sanki Sýcak bir evim varmýþ gibi. Sabahý etmiþim ben, o gece meyhane köþelerinde.
05 Aralýk 2014 Ahmet Yüksel Þanlý er Antalya
.
.
Sosyal Medyada Paylaşın:
a.yüksel şanlıer Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.