TEKRAR

insan niye yer kafayý
yapacak hiç bir þey kalmamýþtýr
veya
hiç bir þey
ifade edemez içinde ki acýyý
öyle aðýrdýr ki
taþýyamaz
kalbine sýðmaz
yüreði kaldýrmaz
hafsalasý almaz
aklý fikri zikri sesi nefesi
hükümsüz
cinnet geçirir her zerresi
gözyaþlarý kifayetsiz
sesi soluðu
yetersiz
boðulur
ölür
anne mi
baba mý
dede mi
nine mi
hangisine ölüm gibi deðildir ki
delirmek unutturur mu acaba
böyle bir acýyý
insan týrlatýr
kafayý yer
kafayý sýyýrir
böyle bir acýnýn tarifi yok
kelimeler kifayetsiz
acý deðil bunun adý
acýnýn kendisi delirir
bu baþka bir þey
yok vazgeçtim
yok
yok
yok
yok
anlatamýyorum
pes ettim
Allah diyorum
Allah’a havale ediyorum
cehennem
iyi ki
varsýn
güneþ yüzlü küçük kýz
ne olur
affet
bizi
bel ki de hepimiz suçluyuz
insan
çünkü
o canavarýn adý
utanýyorum ayný ismi taþýmaktan
yazýk
yazýk çok yazýk


güneþ ellerini uzatmýþ okþar gibi þehrin üzerinde
ýþýl ýþýl her yer
her þey yerli yerinde

uzun betonarme binalar
köhne gecekondular
ara sokaklar
kuþ bakýþý izliyorum þehri
yýlan gibi kývrým kývrým caddeler
irili ufaklý parklar ve bahçeler

inci gibi serpiþtirilmiþ þehrimin süsü camiler

kaleme benzetirim
yüzünü
göðe çevirmiþ
Allahuekber Allahuekber Allahuekber
olmazsa olmazý memleketimin
câným minareler

küçücük karýnca gibi insanlar
bir o tarafa bir bu tarafa
her gün ayný koþuþturma
ve
sanma ki
hep böyle olacak

birgün mutlaka
o
nokta konacak

kuþ bakýþý izliyorum hayatý

her yeni güne
doðan
yüreðinde zeytin dalý
gül goncasý
binlerce
bebek
zamanla yarýþan ve yenik düþen
her batan güneþ gibi
ömre veda eden
binlerce
beden

doðan mý
çok
yoksa ölen mi
çok
hep ayný sorular
gelen neden geliyor
nereye gidiyor
giden

gece oldu soðuk duvarlar sýcacýk yüreklere korunak
kaç sofrada kimbilir
hem acý hem tatlý aþa kaþýk sallanmakta
ve kaç yürek palyaço maskesiyle gülümseyerek selam çakacak
bir kez daha bir kez daha biten günün akþamýna

kuþ bakýþý izliyorum þehri
kapandý perdeler

"hasta bekler sabahý" der þair

hiç sönmez bazý evlerin lambalarý
yanar sabahlara dek

ýþýklar yýldýzlarla yarýþýr sanki
pencerelerde oynaþýr
denizde yakamozlar gibi
göz kýrpar
karanlýk sokaklara hep

güneþ doðacak
dinlenmeye çekildi ay ve yýldýzlar
sabâ makamýnda okunuyor iþte sabah ezaný
namaz uykudan hayýrlýdýr

Essalatu hayrun minen nevm
Essalatu hayrun minen nevm

ve
uyku ile
dinlenmiþ le
hiç gözüne uyku
girmemiþ
ayný sabaha günaydýn diyecek

binlerce insan

kuþ bakýþý izliyorum þehri
hayat devam ediyor
bir yaþ daha
eksiliyor
insan

kafama vurur gibi adeta
yine o ses

mahallemiz sakinlerinden

kim bu
þehirden eksilen
dalga dalga yayýlýyor
tik tak tik tak
dalga geçer gibi
saatin
sesi
kulaklarda
hoþ bir seda garip bir hüzün
býrakýyor
hüseyni makamda
salâ okuyan
müezzinin sesi

tefekkür ile dinliyorum þehri

bir çukur daha kazýlýyor
bir taraftan dolarken
diðer taraftan boþalýyor þehir

kuþlarýn gölgesinde uyuyorum

belki diyorum
uçurumlardan kurtulur
düþmem
içimdeki ýssýzlýða

sessiz avazým
nefesim de boðum
nefesim kesilir
düþerim
kimbilir kaç kez uðurlanýrým
kaç kez çaðrýlýrým
ah o
hep o surekli düþüp durduðum dipsiz
uçurum
ve yine
can çekiþen ruhumda
kimbilir
bu kaçýncý doðum

zamaný durdursam diyorum

her yýldýz kaydýðýnda
bir dilek tutsam
belki diyorum
tekrar çocuk olurum

belki de kimbilir
kaybolan

kuþ kanatlarýný bulurum





Sosyal Medyada Paylaşın: