UYUMAK İSTİYORUM ve HİÇ UYANMAMAK

azar azar tükeniyordu
ve
ýþýk hýzýnda koþuyordu
ölüme

aðlamak kandýrmýyor
gökten boþalýrcasýna yaðacak
bereketlere muhtaç
susuzluktan çatlamýþ yüreði

ufacýk seviniyorum

gülümsemem bir kar tanesi kadar
kocaman
üzülüyorum
dedi
adam
çýð düþer gibi
fýsýldadý geceye

devam etti
söylenmeye
inci tanelerine benzeyen
gözyaþlarýyla

yüreðime kýþ bastýrýyor
yaz çiçekleri hiç açmýyor
neden
hazan aðlýyor hep gözlerimde

bir þiir belki
hiç yazmaya cesaret edemediðim
yoksa kendime bile itiraf
edemediklerim mi
beni böyle üzen

susun
susun artýk
beynimde koþuþturan sorular

yine sayýklamalar
kabus
bu kaçýncý kabus
uyanýkken gördüðüm

kaçýncý
kimbilir kaçýncý
ruhumun dipsiz kuyularýna
attýðým bu kördüðüm

aðrýma gidiyor
sevda türküleri ve hiç susmayan aþk þarkýlarý

ne istiyorum
diye
sordu kendi kendine

ben de bilmiyorum
diye cevapladý sonra

heyy þiiir sen söyle

mutlu yüreklerde uçuþan
mavi kelebekler

pembe mor kýrmýzý rengarenk çiçekler

kayalarý döven
hýrçýn dalgalar
serin sular
ey nazlý deniz

sen de hadi

gökyüzü
bembeyaz bulutlar
gökkuþaðý
uçan martýlar
siz söyleyin

anne ninni söyle



uyumak istiyorum
belki uyurum sesinle
ýsýnýrým nefesinle

üþüyorum

ve uyanmam bir daha
uyurum sonsuza dek
vuslatýn kucaðýnda

býrakma ellerimi anneciðim

düþüyorum


























Sosyal Medyada Paylaşın: