Arzu...
Þu âlem-i fanide; ben de ki var olaydým!
Ne düþeydim zillete, ne bahtiyar olaydým!
Dün-ü gün gam içinde; çekmeyeydim bu ahý,
Her dem çocuklar gibi; ah ümitvar olaydým!
El çekeydim dünyadan; ne devlet ne de servet;
Bir aþk, bir sevgi, bir o, yâre hemkâr olaydým!
Söz üstüne söz katýp erenlerin bezminde;
Dostlarýma gerçek dost, düþmana hâr olaydým!
Müstebitler dem sürer, bu fani cihan içre;
El atýp mazlumlara; zulme hisar olaydým!
Fýrat, ey kanlý Fýrat! Bir kûze suyun ile
Sahra-ý Kerbelâ’da Hüseyn’e yâr olaydým!
Ellerimde zincirler, yalýn ayak, baþ açýk;
Þam-ý gariban ile ah ile zar olaydým!
Esir-i þiirinem, ey Nesimî, Fuzûlî,
Tebriz’den doðan güneþ; kâþ Þehriyâr olaydým!
Cahit Kýlýç Ýstanbul, 30 Kasým 2014
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.