Zaman Öpmüş Dudaklarımızdan Uykudayken CigdemGüner
Zaman Öpmüş Dudaklarımızdan Uykudayken
-- köprülere yakýndýk sulardan önce asmada üzümdük, toplanýp daðýldýk soldu denizin yeþil kalbi dudaðýnda dalgýn bir gülümseme gibi kaldýk çocuklarýn yüksek sesli sýcak sohpetlerdik, baþ göz üstüneydi hayat, hayat; ölüme giden en kestirme yoldu ve göðsümüzdeki nehiri allýturnalar süslüyordu gençti geçtiðimiz yol yaþlandýðýmýzý kimse bilmiyordu kaðýdýn kalbi kýrýk þimdi ne çok sözde geçiyor adý yalnýzlýðýn sen hala deniz kabuðu topluyorsun her yaz sonu ben yaðmur sürüyorum saçlarýma büyüyüp gidiyoruz durmadan toza, daðýla
Sosyal Medyada Paylaşın:
CigdemGüner Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.