Kalabalığının kenarında
--
hazýr deðilim elinin kolunun geceye dökülen sesine
yine de bir yabancýya gitmesin gülüþün
denizin gözlerine bir þeyler fýsýldarken ben
taþý ýrmaklarýmý bir adým ileriye
bulutlar sessizdir aslýnda düþündüðünden
yine de gökyüzünü kilitle
vedasý kendinden büyük aþklar için
adýmlarý sýrtlayan yorgun kaldýrýmlar,
acýsýný kanata kanata sevenler için
uzandýðýn tüm yataklarýn uykusunadýr ortaklýðým.
yoksa dinmez dýþarýda gecenin uðuldayan sesi
nefesimde orta boylu bir kadýn çýðlýðý
yer açmak için yalnýzlýðýna
kalabalýðýnýn kenarýnda
yüksek duvarlý evler sandým ya gözlerini
orda düþtüm aslýnda, býrakmadan önce
inanmadým hiçbir þeyine gitmenin
ellerimi taþýdýkça yanýmda, yüzünün kokusu benim
kýzýla kesiyor ya bazen þehir, öpmeye uzanýrken
o sýra unutuyor kelimeler boþaltmayý anlamýný
kendime uðramaya çok varken
ölüm diyorum nasýl kötü olabilir
upuzun bir uyku göðsünün karanlýk kubbesinde.
hazýr deðilim bir narý patlatýp ortasýndan
darmadaðýnýk olmaya
yine de avucuma ýslak bir örtü gibi serilsin sýcaðýn
kýrmýzýysa kýrmýzý iþte mercandýr içim
akmaya gider gibi uzaðýna
uzaðýna çok uzaðým sevgilim,
yerleþsin ya þuncadýr bedenimiz
evrenin tertemiz yataðýna,
topraðýna bereketinin belki Nevþehir’de taþ bir evin
Ermenek’te badem yüklü dallar yüzümüze doðruyken
neresiyse neresi güzel memleketimin,
daha gerçek deðil hiçbir þey
bir aþkýn ortasýna çýrýlçýplak düþmekten…
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.