Aynı Kaydıraktan Kayardık
Geçmiþ zamanýn sancýlý sabah kahvaltýsý
Yerini siyah buklelerine býrakmýþ bir tebessüm
Sürüler halinde göçen kuþlar görüyorum gün doðmamýþ topraklara
Mýzraklar delip geçiyor yalnýzlýðýmý
Ormanýn büyük uðultusuyla uyanýyoruz
Masada el deðmemiþ bir mutluluk býrakýyor kalemler
Mavi diyorum, bir savaþtan geriye kalan huzurdur þimdilerde
Yorgun ve yýlgýn rüzgar esiyor yanaklarýmda
Ýçimde büyüyememiþ hastalýklý taylarýn yorgun ayak sesleri
Ýpek böceklerinin krallara diz çöktüren eþsiz güzellikleri
Sayýn Tanrým bir dað evine býrakýyor beni
Bütün yalnýzlýðýmýn yanýna bir ateþ ve þarap
Sessiz cüceler yalýn ayaklarla koþuyor Beyrut’ta
Uçaða biner gibi biniyoruz artýk metroya
Hiç þüphesiz bir korku kaplayacak içimizi
Bir demet çiçek armaðan edeceðiz yalnýzlýða
Sanýrým seni sevmenin en meþru olduðu dünyaya doðmuþum
Bu þarkýlar senin saçlarýný anlatýr bilirim
Aðaçlar dilek feneri gibidir bütün kuþlar için
Elimi saçýma attýðýmda beliren o yalnýzlýk izi
Bulvarlar ikiþer ikiþer dolaþmaya pek müsaittir
Oysa benim ellerim sensizlikten kurumaya yüz tuttu
Benim yalnýzlýðým,
Çarpýk kentleþmeden beridir süre gelir.
Sana yakýn olan her þey ne kadar þanslý
Týrnaklarýn, saçlarýn...
Bir süvari ordusunun baþýný çeker gibi.
Umutlu olacakken yerini mutsuzluða býrakýrcasýna gider.
Teoride hepimiz yalnýzýz Milenka
Fakat ben ayrýca sensizim.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.