Ekinoks Yalnızlığı

I.
Yine kýrmýzý bir geceye uyanýr gibi yalnýzlýðýmýz
Kýrsallýktan öteye geçiyor
Modern umutsuzluklar
Ve kaybolup giden haþmetli tanrýlar

Sanýrým bu öyle güzel bir yokluk
Dikine büyümüþ kuyruklarda
Siyah saçlarýný rüzgara savur
Ellerinde göreceðim dipsiz kuyularý
Þehlanýn altýnda yatan mutluluk

Yüzünü resife dönmüþ kayýp balýklar
Pasiflora arar gibiyiz kýrmýzý gecelerde

Hiç susmak bilmeyen bu kuþlar
Bileklerimden akan kan
Ýnadýna atan nabzým
Tanrým her þey ne kadar soðuk
Týpký yalnýzlýk gibi.

II.
Gözlüðünü indirip taburesine oturan yaþlý jonglör
Dilek kuyusuna býrakýlan gözü pek umutlar
Kadim destanlarýn baþ kahramaný iblisler
Sensizliði anlatmaya gücüm yetmiyor

Kahrolasý Fransýzlar!
Yüzüstü uyurmuþ bütün kuþlar
Soðuk yataðýma düþen bu sosyopat his
Akþam saatine kadar gözlerini kapama
Olur olmadýk kýrmýzý yanlýzlýklar kimsesizdir

Kitap arasýna gömdüðüm meþhur sevdam
Yokuþlara yakýþmayan gizli sözleþmeler
Tarihe adýný yazmýþ usturuplu yalnýzlýklar
Boþa geçen zamanlarýmýz var

Þimdi sen yalnýzlýklarý yenip gelmelisin
Bahçeler adýna güller açmalý
Güvercinler salarsýn karanlýk kafeslerden

III.
Nasýl da geçti önümüzden
Zaman yorgun taylarýn ayak sesi
Biraz yýlgýn, biraz bitkin
Tam anlamýyla yalnýz, zaman

Sanatsal meþrutiyet
Yerini kimselerin bilmediði yalnýzlýða býrakýyor
Beyrut’a düþen tablo,
Bana seni anýmsatýyor.

Ekinoks baþýmý döndürüyor bu yalnýzlýklardan
Hançerlerini çýkarýp saplýyor engebesiz hatýralara
Uzak ellerin yorgun ütopyamýn kapýlarý

Baþýmý ellerimin arasýna saklar
Mavi gökyüzüne bulaþmýþ kýrmýzý geceyi izlerim
Yabana atýlmayacak politikacý
Yokluðundan intihar eden simitçiler
Burjuvalarýn okyanuslara diz çöktüren akýmlarý
Nietzsche’nin yalnýzlýðý, filolarý aðlatýr.

Saklý adalara gömülen sandýk
Yolumuzu süsleyen sinirli eþkiya
Güneþe yenilen sahte altýn broþlar
Sensizliði anlatmaya gücüm yetmiyor.

Sosyal Medyada Paylaşın: