zamanın eskiyen yüzü
zamanýn eskiyen yüzüyüz
ellerimiz düðümlü yüzümüze
sicim gibi bir gözyaþý yaðmuru
gecenin feryadý inlerken gökyüzünde
kýzýl baharlar küskün
sarý yaprak kümeleri göç telaþýnda
hayat biraz buruk
bazen de kahve telvesi acýlýðýnda
þimdi hangi kitaba baksak
kanunu bu deðil yaþamanýn
rüzgarlar habercisi uzak özlemlerin
yanýk ekmek kokusu bazen
bazen de yar kokusu burnumuza iliþen
lirik bir yalnýzlýk
soðuk bir sessizlik
kederli bir gazete haberi dibe vuruþumuz
kaçýncý sayfa kaybedeniyiz biz?
bu kaçýncý arbede yaþamakla
ölesiye giriþtiðimiz ?
kurganlar çekilmiþ gökten
zaman asýlmakmýþ vakitlerden
her yer; el, yüz, bacak, kafa
bu savaþ ne büyük kovalamaca
bir bir kaçarken seferler avcumuzdan
kendimizden öteye varmak ne zor temaþa
sokaklar dolusu evsiziz
yaþamak dolusu ölümlü
kendimiz kadar baþkasýyýz
zamanýn eskiyen yüzüyüz
ömür denen filmin kimbilir kaçýncý sahnesiyiz
gözyaþý aðaçlarý gibiyiz
dört yanýmýz yaðmurdan bir ülke
ve gözyaþýna þemsiye tutulmaz ne çare ..
- Abdullah Cemek
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.