MEZARLIKTA DOLAŞAN RUHLARIN İZİ / TEKİNSİZ

Mezar taþý düþmüþ;
Artýk nerede olduðunu bilmiyorum,
Geçmiþimden bir anýn,
Seninle ilgili olan.
Ben ona dua etmeye gelmiþtim oysa;
Zamanýn içinde ufalanýp yoða dönen
Unutulmuþ isimlerden biri olmak hissi,
Yüksek bir okyanus dalgasý olup boðdu beni.

Meðer yýllar geçmiþ! Ama sanki dün gibi...
Bu yüzden bu his; bendeki bu melankoli.
Dua etmeye gelmiþtim,
Yad etmeye seni.
Ama bulduðum avuçlarýmdaki boþluklara
Esen yýlgýn rüzgâr oldu þimdi.
Gömüldüðün mezara ne oldu? Kalbimdeki...
Yoksa ben mi kaybettim kalbime yolu, izi.

Yüzünü anýmsýyordum, gözlerini...
Onlar zihnimden kaybolup gitti.
Ýzini arýyordum, sesini...
Ama mezarlýk öyle ýssýz ki!
Bu, kalbimin terkedilmiþlik tekinsizliði...
Yine de dua etmeye gelmiþtim,
Yad etmeye; belki de yeniden sevebilmeye.
Ama yoktu adýný yazan ne mezar taþý ne de aný.




Sosyal Medyada Paylaşın: