Issýz bir ormanda bir aðacýn arkasýndan çýkagelsen tüm çýplaklýðýnla hiç konuþmasan bu çökmüþ dünyadan deðilmiþsin gibi yalnýzca gece göðündeki yýldýzlar gibi bana baksan bir bana yaklaþsan rüzgârda sallanan aðaçlar gibi usulca yürüyerek ve dudaklarýmý son durak sansan dokunsan tüm gece boyunca hücrelerime kadar iþleyerek.
Sosyal Medyada Paylaşın:
UğurÜnen Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.