Saklambaç oynarken yitmiþ Gençliðim siyah beyaz bir fotoðraf. Dünya zaman girdabýnda dönüyorken Aðacýmdan düþen meyveyi tutamamýþým.
Eski bir müzik çaldýðýnda Depreþen ruhumda depremler. Sohbet ettiklerim taþýnmýþ, Adresi olmayan yerlerdeler.
Artýk ne hava eskisi gibi Ne de gün ýþýðý. Ne iliþkiler ne de dostluk hatrý.
Kýrýk dökük kaldýrýmlara baka baka Topallar gibi yürürken Anýlarýmý anýmsýyorum. Çünkü hiçbiri saðlam deðil.
Aynaya bakmýyorum artýk, Ben olan ben çok önce gitti. Bu ben, ben olan benin Yarý silik bir sureti.
Artýk ne uykum eskisi gibi Ne de rüyalarým. Ne tutkum ne de dualarým.
Ýçimdeki harabeye el sallayýp Koþarak gidebilsem keþke Diyerek çekildim yorgun yataðýma yine. Kim bilir zaman Vermiþtir bana bir gün daha.
Sosyal Medyada Paylaşın:
UğurÜnen Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.