Çocuk kalýr ruhlar. Ýçten çocuksular, Ýþte en iyisi onlar. Çocuksuluðunu yitirenler, Ruhlarýndan da azalýrlar.
Saf görerek alay ederler, Ruhu çocuk kalmýþ derler; Oysa ruh yaþlanmaz ki! Sadece bedendir az çok deðiþen Ve zaman içinde kirlenen.
(Akýl þehir hayatýna uyup kötücül olunca, ruhun çocuk yaný silinir ve böylece akýl kirlenerek daha çok kurnaz kötülüklere çalýþmaya baþlar, bu yüzden insanlarca deðerli ve güçlü görünür. Bu akýldaki insanlar beðenilir; iyi olanlarsa aþaðýlanýr, kötülenir. Çünkü insanlarýn birçoðu aslýnda karanlýðý ve kötülüðü etkileyici ve çekici; iyiliði ise çocuksu ve sýkýcý bulurlar.)
Sosyal Medyada Paylaşın:
UğurÜnen Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.