İpotek

ey hayat!
varlýðým gücendirmesin,
ben ki; býraktýðýn boþlukla yoðrulup 
yokla ihya olmuþum!
...

darýlýp, tükeniyorduk aþkla
ipincecik sýzýydý
öðrendikçe çizdiðimiz yol

güz misali
gözlerimizin göðünde
kýrýlýp, savruluyorduk

çýrýlçýplak örtünüp bir ömrü yalnýzlýkla
sessizce giyiniyorduk ölümü
yaprak yaprak serpilip arafa

üst üste biniyordu acýlar
dünü aratýyordu her gelen gün

kalmak da zordu
gitmek de

avuç içimizde yas`lanan
sustukça
susayan yürek


ne giden bizdendi
ne de gelen

umudumuzun katillerini
hiç unutamadýk


ah ile
ipotek altýnda aldýðýmýzý sandýðýmýz haklarýn
tek alacaklýsýydýk
ve bitmeyen keþkelerimizin

eðilip bükülmeden
ele ele verebilseydik
ne çok insandýk!






sude nur haylazca

15. kasým 2014
Sosyal Medyada Paylaşın: