Sana dokunuyor Ýstanbul… Çevir göz yummuþ baþýný…
Hadi ama Ýstanbul’um
Asma suratýný öyle
Takýldým denizine, takýldým sokaklarýna
Caný sýkkýndý gene biraz,
Çimdiklenmiþ mahmurluðumun
Ayaðýma göre deðildi,
Örtündüðüm yorganlar
Üþüdü camýna tutunan buðum
Öylesine bir þeydi
Kimim var ki elimi tutacak
Nazým sana deðdi
Hadi ama… Hadi
Denizine kasým düþtü bak
Ýki çýkmazýn öldü durup dururken
Ayaða düþmüþ dört kaldýrýmýn
Rüzgârýný hýçkýrýk tutmuþ
Sesin kýsýk
Derin dökük
Topraðýn çiçek bozuðu
Yaðmur çalýyor azalmýþ sularýn,
Sokak lambalarýnýn gözünden uyku akarken
Bileði burkuluyor sektirilmiþ taþlarýnýn
Parmaklarýný sayýyor yalnýzlýðýn,
Su kuþlarý balýk düþlerken
Hadi ama gir koluma
Rumca bir þarkýyý severiz seninle
Sirtakisiz tabak kýrýklarýnda
Ya da…
Bir roka salatamýz olur,
Zeytinyaðý gezdirdiðimiz
Rast makamýnda
Düþ közler aðzý sulanmýþ arzularýmýz,
Güneþ doðurana dek gecelikli gece
Kendimizi aldatýrýz kendimizle
Kuþpalazlý boðazýnýn,
Ýki kadeh yanýnda
Hadi ama Ýstanbul’um… Hadi…
Suadiyekasýmikibin ondört
Demir Mutlugil