Isıtamayan Güneş Sensizliğimdir

Uzaðýnda güneþ ýsýtmaz…
Gittiðinde çok þeyi de alýr götürürsün.
Renklerini duvarda asýlý hünerli tablolarýnýn.
Gökkuþaðý sensin biliyorsun yüreðimin.
Telaþsýz bir deniz senle…
Martýlarý boðmayan, gemileri parçalamayan…
Her cümlen uslu, kadife dokunuþ ruhun ruhuma.
Öyle ki… kâðýttan gemileri dahi barýndýrýr sendeki bu mütevazý ruh…
Gel dokun ruhuma, býrak cümlelerin erisin, gözlerin büyüsün içimde.
Beni üþüten ne rüzgâr ne mevsim.
Isýtamayan güneþ, sensizliðim.











Sosyal Medyada Paylaşın: