MENÃœLER

Anasayfa

Åžiirler

Yazılar

Forum

Nedir?

Kitap

Bi Cümle

Ä°letiÅŸim

Lal-ı Gühar ( kitap dosyası)
NuriCAN

Lal-ı Gühar ( kitap dosyası)





1


Ben seni çok ama çok sevdim...

Ben senin çocuksu gülüþünü sevdim en çok
saçlarýna günün düþüþünü
bir sevdayý bölüþünü yeryüzünde
gülüþün bahar buðusu senin
gülüþün bir avuç su
gülüþün gül
gülüþün karanfil kokusu
sen gülünce mavi maví esiyor rüzgarlar
çiçek açýyor bütün evren
ben seninle baharlarý sevdim, yaðan karlarý,
sonbaharlarý sevdim, ben seni çok ama çok sevdim

Ben senin en çok gülen mavi gözlerini sevdim
bakýnca insan gibi bakýþýný
çaðlayýnca çaðlayanlar gibi akýþýný
haksýzlýklara karþý çýkýþýný sevdim
öfkenin rengini sevdim sesinde
yüreðinde merhametin resmini
ben seni çok ama çok sevdim...

Seninle yaðmurlarda yürümeyi,
zemheri de üþümeyi, sarýldýðýnda ýsýnmayý sevdim
þiirler yazmayý sevdim çocuksu mavi gözlerine
yalnýz sana döküldü kelimelerim mýsra mýsra
yalnýz seni doldurdum kalbime yýldýz yýldýz...
bütün sevdalar sürgünken
ben seni çok ama çok sevdim...

Ben seni yorgun yüregimde titreyen
nazlý bir gelinciðin hilesiz edasýyla sevdim
hayatýn çekilmez her anýný sevginle aþtým
seni tanýyýnca barýþtým yüreðimle
bulutlandýðýnda gözlerin gökkuþaðýný sevdim
yüreðimi alýp avuçlarýma sana koþmayý sevdim
ben seni çok ama çok sevdim...

Ben seni bir ipekböceði sabrý
bir güvercin aklýðý
bir dost sýcaklýðý
ve bir kumru saflýðýyla sevdim
yokluðunda özlemeyi sevdim, yolunu gözlemeyi,
bir duvar dibinde oturup saatlerce beklemeyi sevdim
düþ kurmayý sevdim geceleri uzak yýldýzlara bakýp
ben seni çok ama çok sevdim

Ben senin saf çocuksu gülüþünü sevdim en çok
saçlarýna yaðmurun düþüþünü
ekmeðini bölüþünü bir düþkünle
ey sevdasýna yüzümü sürdüðüm ay
göðümde parlayan yýldýz
sesini duymayý sevdim ben senin, göksünün üstünde uyumayý,
gelmediðinde hayalinle avunmayý sevdim
ben sende aðlamayý sevdim, gülmeyi sevdim, üzülmeyi sevdim
ben seni çok ama çok sevdim

Yediðim her lokmada
içtiðim her suda seni buldum
sana döküldü yüreðim damla damla
gözlerimi gözlerine, yüreðimi yüreðine
ellerimi ellerine kilitledim bir ömür
sevgilerin kirletildiði bir dünyada,
ben seni kayýtsýz þartsýz sevdim, senin beni sevmeni sevdim,
tüm sevdalar sürgünken, seni seviyorum demeni sevdim.
sevgini baþýmýn üstüne
sesini sesimin üstüne koydum bir ömür
dünyanýn bütün dillerinde sevdim ben seni
bütün dillerinde þiirler yazdým sana
ben seni çok ama çok sevdim

Ben sende dünyayý sevdim, kuþ olup uçmayý, çiçek olup açmayý,
nazlý bir ceylanýn gözlerinde uzak daðlara kaçmayý sevdim
ben seni canýmda can gibi, damarda kan gibi,
yürekte nihan gibi sevdim
ben seni çok ama çok sevdim

Gözlerim seni sevdiðim için böyle aydýnlýk
yüreðim seni sevdiðim için sýcak böyle..
ben sevgine koþulsuz baðlanmayý sevdim
özleminle kavrulup yanmayý
her ayrýldýðýmýzda yeniden kavuþmayý
çiçekte dal gibi
bitmez masal gibi
seni umudumda, seni düþümde,
seni yüreðimde taþýdým bir ömür
ben seni hayat kadar,
bahar kadar,
dünya kadar sevdim
ben seni
ben seni
ben seni çok ama çooook sevdim





2




Keþke hiç görmeseydim, sevmeseydim seni

Sen benim
bitmeyen hasretimsin uzak kýyýlarda
ne sular öpüyor dudaklarýný
ne dudaklarýn deðiyor sularýma
aramýzda kocaman nehirler akýyor
yalýnayak düþler doluyor heybeme

Üzgün rüzgârlar esiyor þimdi gözlerimde
ayaklarým kan revan içinde, dizlerim yýrtýk
çileli bir yolcuyum kayýp yollarda
omuzumda dað dað özlemler
boynumda aþk fermaný
koynumda sana yazdýðým þiirler
Leylasýný arayan mecnun misali
kavrulurum her gün aþkýn çöllerinde
keþke hiç görmeseydim seni
hiç sevmeseydim keþke

Sen baharda hayat açmýþ bir çiçek
ben cehenemde kanatlarý yanmýþ kelebek.
nasýl özledim aþk kokunu bir bilsen
bir bilsen nasýl yanar bu yürek yokluðunda
madem göremeyecektim yüzünü bir daha
duyamayacaktým sesini
keþke hiç sevmeseydim seni...
sevgilim demeseydim?

Ben hiç kimseyi sevmedim, seni sevdiðim kadar.
özlemedim hiç kimseyi, seni özlediðim kadar
çýrpýnýp durdu kalbim bir ömür hayatýn avuçlarýnda.
þimdi mevsim ayrýlýk mevsimi, umutlar eylül, aþklar yaralý
ben zavallý bir kördüm
seni alýp kalbimin içine gömdüm
zamanýn eskitemediði gözlerin, hala gözlerimin önünde
keþke hiç görmeseydim yüzünü
tutmasaydým sözünü
tanýmasaydým
kanmasaydým .
yanmasaydým bu kadar
kapýlmasaydým gözlerinin deryasýna
aramasaydým saçlarýnýn kokunusunu rüzgarlarda
kahrolmasaydým aþk için
keþke...

Senden uzaklarda nehirlerim kurudu
gözlerimde asýlý kaldý yokluðun
her seher bir gül kanadý
bir yýldýz aðladý her tan vakti
bütün umitlerim ateþinle kavruldu
bütün hayallerim rüzgarýnla savruldu
yarýnlara beslediðim ne varsa
sapý sedeften bir býçak gibi yüreðime saplandý
Ferhat olup daðlarý deldim
kerem olup ateþten geldim de
seni özlerken ,
bir kalbimi yenemedim....
bir kalbimi...

Dað baþlarýnda duman
çöl yollarýnda mecnun oldum
aldýðým her nefes
duyduðum her seste seni buldum
þimdi kimbilir nerdesin, kiminlesin.
kime bakýyor o güzel gözlerin
yýllar geçip gitti hala kanayan yerimsin
dilimin ucunda, baþýmýn içindesin hala
keþke hiç tutmasaydým ellerini
gözlerimi gözlerine kenetlemeseydim
sana dair umutlar besleyip
kalbimi rüzgarlara vermeseydim

Dudaklarýmda inlediðim her þarký
bir aðrýyý taþýyor þimdi yüreðime
keþke bulut olup aðmasaydým senin için
yaðmur olup yaðmasaydým
keþke unutsabilseydim seni
hatýrlamasaydým...
anmasaydým.
her aklýma düþtükçe
öksüz çocuklar gibi,
oturup bir köþede aðlamsaydým.....
keþke...
keþke...





3



Ateþin koruna, gülün dikenine deðdi elim

Ne zaman akþam olsa daðlý bir çiçek
ve yaralý bir kelebek
gelip hüznünü döker sancýlý yüreðimin üstüne...

Sonbahar rüzgarlarý eser yaralarýmda
ömrümün hazan defterinden yýldýzlar kayar
buðulu gözlerimde dað dað duman,
boðazýmda düðüm, baþýmda gam
yanýk türkülerle hicranýný daðlar sinem
alýp götürür hasretimi uzak diyarlara....

...
Oy gadasýna, belasýna yandýðým hayat, oy bezirgan
susmak acýtýyor dudaðýmý, göðsüne düþtü baþým
hangi uçurum kaderim benim, hangi daðbaþý yalnýzlýðý
hangi karanlýðýn kirpiðinde titreyen gözyaþýyým
de bana...

Ben ki, hicran aðlarýnda bülbül,
hazan baðlarýnda gözü yaþlý gülüm
ah çeken bir anne’nin gözlerinde mendil
bütün mevsimlere aðlayan eylül’üm

Karlar yaðdý gönül þehrime
rengini terk eden solgun gül gibi kaldý ömrüm
cemrenin topraða vurduðu,
gülün yapraða durduðu zaman geçti çoktan
sýzýlý bir bedendir artýk yaþamak
ateþin koruna, gülün dikenine deðdi elim...

Ben ki, her kuyuda bin Yusuf...
her hasrette bir Züleyha’ya yangýným...
her sahrada bir Mecnun
her çölde bir Leyla’ya dargýným...

Kýrýk - dökük hayallere sarýp umutlarýmý,
uçurumlara yuvarladým geceler boyu
çýkýþý olmayan kuyulara savurdu beni rüzgarlar
bütün iklimlerin bulutlarý gözlerimde birikti
düþmedi bir damla çaðlayanlara...

Yýkýldým iþte ey hayat kýrgýným, dargýným!
zalimlere de kalmaz bu dünya bilirim
gözlerimde avuç avuç þiir yaralarý
bileklerimde kelepçe
kýramadým zincirin son halkasýný ne deyim
ahh! gül yürekli civaným çok uzakta kaldý…

Kýrýldý duygu aðacýmýn ince dallarý
býraktým yapraklarýný savrulsun kendince
anladým ki, bastýðým bütün topraklarda silinmiþ ayak izim
hangi taþa dokundum kanadý, hangi pýnara baktým aðladý
gözlerimle öptüm geçtiðim bütün uçurumlarý bir bir
ihanet yüreðe saplanmýþ bir hançer bilirim...
yürek enkazýmýn altýnda kaldý yaslandýðým duvarlar
yýkýldým iþte ey hayat, kýrgýným, dargýným!
yere çaldým kara bahtýmý...

Ýçimde kaynayan bir mahþer var cangülümü yitirdiðimden beri
gamdan daðlar kurmuþum yüreðimin üstünde ah!
zaman defterini kapattý, dört mevsim kýþ oldu ömrüm…
dünyanýn bütün acýlarýna gözlerim aðlýyor þimdi

Varsýn menekþe gözlü çiçekler boyun eðsin yenik sevdama
umurumda deðil artýk daðlý çocuklarýn karbeyaz gülüþleri
ah ben ki, öylesine periþan, çaresiz, öylesine kimsesiz yaþýyorum
karanlýklarda, fýrtýnalarda, boranlarda kaldý hayallerim
içimi açacak, elimi uzatacak kimsem kalmadý derdimden baþka! ...


(*) tanrým tanrým beni niçin terkettin!
(*) hristiyan inanýþýna göre Hz. Ýsa’nýn son sözü








4




Elini Vermiyor Hayat!

Yerde kývranan kalbimin üstünde dansediyor acýlar
koparýp göðsümden yerlere fýrlattýðým kalbimin
kimse dönüp bakmýyor
görmüyor ateþler içinde kývrandýðýný kalbimin
eðilip almýyor ateþler içinde
yanýyor kalbim!
kalbim ahhh!!!

Yapraklarý acýlý rüzgarlada ürperen
yorgun bir dað lalesiyim bir yol baþýnda
yaralý ceylanlarýn gözlerinde inliyor bedenim
ruhum bir cellâtýnki kadar soðuk ve tedirgin
kirli bir hayatýn karanlýk odalarýnda
mil çekiliyor gözlerime
kör oluyorum!
dost bildiklerim hançerini saplýyor göðsüme
yaralanýyor canevim
kan damlýyor her yerimden
yüreðimden
ellerimden
gözlerimden
dudaklarýmdan...
ahhh!!!

Zifir karasý gecelerin acýsý zaptediyor ruhumu
kalbimin en ince sýzýsýndan vuruyor hayat
ne güneþ ýsýtýyor üþüyen anýlarýmý artýk
ne de insanlardan kaçýp sýðýndýðým tenhalar
çýkmaz sokaklarda yitirdim yolumu, þaþkýným
þimdi yüreðim çýrpýnan yaralý bir kuþ gibi çaresiz
kýþ kadar soðuk bedenim þimdi
param parça her yerim
bir ihanet sisinde yitirdim herþeyimi
yýldýzlar göz kýrpmýyor , ay küs
sisli geçen her gecenin ardýndan yaðmuru bekliyorum

Ah!!! Diyorum,
keþke bende duygusuz yaþamayý becerebilseydim
yalanlar sýralayabilseydim, yalanlarýn ardýndan
aç çocuklarýn gözlerine bakýp utanmasaydým
yanmasaydým bu kadar dünyanýn acýsýna
gözlerime perde çekip, unutabilseydim her olup biteni
ihanetlere incitmeseydim yüreðimi bu kadar

Ey ömrüm ödedim borcunu acýlarýn, azad eyle beni
anladýmki söz geçmiyor yüreðe tufandan sonra
baðýþlamýyor hayat yüreðiyle oynayaný
el yordamýyla yürüyorum þimdi yürüdüðüm yerde
yalanlardan örülmüþ bir duvarýn kenarýndan tutunarak,
onurlulara mahsus acýlý taþlara yürüyorum...
bir sümüklüböceðin kabuðunu sürüklediði çaresizlikle
sürüklüyorum bölük pörçük hayatýmý ardýmdan.

Ey kalbe saplanan hançer
ey ciðere iþlenen kurþun
bu yürek artýk aðlamamalý,
yanmamalý acýlara bu kadar
aðýr geliyor onurlu bir ömrün çekilen yükü
bir yaným deniz, bir yaným uçurum, bir yaným ateþ
yalnýz bir yolcuyum meçhule giden dümensiz bir gemide
gözlerimde kaç bin yýllýk ah!
yüzme bilmediðini bile bile denize atýyorum kalbimi
alýp götürsün diye upuzun yanlýzlýklara dalgalar

Yorgun bir dað lalesinin hazin hikayesi hayatým
yaþama sevincimi yýllar önce
çiçekleri çiðnenen bir bahçede yitirdim
aðrýlar içindeyim þimdi ah! mavi kuþ
yorgunum, bitkinim, dargýným!
elini vermiyor hayat!
bir uçurum kenarýnda
ha düþtüm düþeceðim

her gece bir yýldýz kayýyor gözlerimden
yüreðimden bir dilek sönüyor her gece
bu yüzden hep yetimdir bir yaným
bir yaným aþka ve acýya ayarlý

enkaz oldum, toz oldum, duman oldum
(*)"ben bu kahrý çeke çeke yoruldum"
kara bir dumanla boðuluyorum þimdi
þimdi kara gecelerin kör kelebeði gözlerim
karanlýklar içindeyim dipsiz bir kuyuda
dolunay
bulutlarýn arkasýndan
bakar
bakar
darýlýr...

ben
dolunaya
bakar
bakar
utanýrým...





5









Yorgun bir dað LaLe’si

Dað baþýnda yapayalnýz boynu bükük bir çiçeðim iþte
yapayalnýz bir çiçek.. baþý eðik, kalbi kýrýk...
bir çoban kavalý ezgisinde kirpiðime dokundukça yel, üþüyor ömrüm
içimde kar ayazý sevdalar aðlýyor her gece ve ben susuyorum
yalýnayak çocuklar dolaþýyor düþlerimde her kýþ
gözlerimdeki yaðmur,
saçlarmdaki kardan baþka yok kimsem
yorgun kelebekler uçuyor kalbimin üzerinden
dönüp bakma,
boynumun büküklüðünü sorma sakýn
yaslýyým, yaralýyým, yalnýzým
karlý daðlar kadar yalnýzým iþte...

Beni anlayabilir misin karlýdað, ceylan pýnar
haykýrsam duyar mýsýn sesimi?
her sabah rüzgar vurur yamaçlarýma
yamaçlar kalbimin sýzýlarýna
gizli yaralarým var acýtan
kanadýðýmda yaramý baðlar mýsýn?
her yaðmur sonrasý,
yapraðýmdan süzülen damlalara bakýp
benimle aðlar mýsýn? ..

Beni anlatabilir misin karlýdað, çoban çeþmesi, kýrklar tepesi
yolundan gelip geçenlere, soðuk suyundan içenlere
ulu aðaçlara, uçan kuþlara, gözdeki yaþlara, kederli baþlara
sarý sonbahar yorgunu gözlerimle
bakýþlarýmdaki hüznü anlatabilir misin?

Yorgun bir dað lalesiyim iþte kýyýsýz yamaçlarda
ýþýk sýzmayan bir maðaranýn rahminde doðdum
acýyla yoðruldu topraðým
yangýnlarla büyüdü yapraðým
gölgem bile yok, aðýt kokuyor nefesim
bütün acýlar dudaðýmda uyuyor.
karlý daðlar kadar yalnýzým iþte
tek dostum kýnalý keklikler
ve yaban geyikleri,
asil rüzgarlarda kayadan kayaya süzülen...

Beni saklayabilir misin karlý dað, teyran tepe, Munzur yaylasý
yalnýz akþamlarda kaybolan bir ses gibi
tükenmemiþ bir nefes gibi
beni saklayabilir misin?

Ne rüzgarý tanýyorum ne de hayatý
avcýlar peþinde ömrümün
yaralý bir ceylandýr gönlüm sarp kayalarda seken
kalbimin üstünde yorgun kelebekler,
her an ölümü bekler...
yükleyip dalýma inceden, inceden sýzýlar
beklerim öyle her sonbahar nafile

Karlý daðlar kadar yalnýzým ben de
üþüyen papatyayým kar ortasýnda
baþým duman duman bulut
avuçlarýmda yayla gülleri
elimde nazlý bir umut
ve yüreðimde ateþ, dilimde yanýk türkülerle
kanayan bir gökyüzü þarkýsýdýr dudaðým

Beni saklayabilir misin karlý dað?
kýr düþmüþ saçlarýmý,
hüzün yüklü bakýþlarýmý anlayabilir misin?
her türlüsünü tattým aþkýn, acýnýn, ayrýlýðýn
hayatýn ve aþkýn maðlubuyum, anla
unutulmuþ aþklara, derin sevdalara yaz beni
nice arzular saklayýp gecelere
bir nefes dað kokusuna karýp ömrümü
beklerim öyle her bahar umarsýz
büyüsün diye gözlerimdeki kar çiçekleri...




6






Üzgünüm Bahar

Dünyanýn dört bir tarafýna sevinçle geldin
bin bir çeþit çiçek gülümsüyor hayata
ben kederdeyim kan aðlýyor yüreðim
bir uçurum kenarýna tutunmuþ kalmýþým
küskünüm bahar
papatyalar gülümsese de
sevgi daðýtsa da kelebekler
nazlý bir çocuktur hayat aðlar içimde
sen sevinci öpüyorsun dudaðýndan hayatýn, ben kederi
senin sevincini seninle paylaþamýyorum
topla git çiçeklerini gönül bahçemden n’olur
kýymetini bilecek günde deðilim...

üzgünüm bahar
rüzgârýn devirdiði aðaçlar gibi köksüzüm
çiçek açsa da her yer
neþe saçsa da maviler
içim dýþým þiir yarasý iþte
yüzüm hüzne, hüzün yüzüme sinmiþ
güz acýsý çekiyorum
kirpiklerime saklasam da yaðmurlarý
sel olup akýyor içime gözlerim
küskünüm bahar
topla git çiçeklerini gönül bahçemden n’olur
kýymetini bilecek halde deðilim

üzgünüm bahar
ruhum yetim, kirpiklerim nemli
utanýyor hayat gözlerimin kederinden
bir aynadýr yalnýzlýðým bakýp bakýp delirdiðim
ne sedef sedef açan nilüferler
ne kanatlarý tülden fildiþi kelebekler
ne de dað kokulu sabahlar avutur beni artýk
öldürdüm içimin gülen yanýný
bütün sevimçlerim hüzne boyandý
dinmiyor içimdeki fýrtýna
kýrgýn, çok kýrgýným bahar
topla git çiçeklerini gönül bahçemden n’olur
kýymetini bilecek halde deðilim

caným çok sýkkýn bahar
sevinci hýrpalanmýþ bir çocuðum
yüreðimde yaz gülüþleri taþýmýyorum artýk
bulutlar giyindim gözlerim ýslak
içim dýþým yaðmur yarasý
hep kahýr rüzgarlarý esti üstüme
hayatýn yarasýný gördüm, bahtýn karasýný
lal oldu dilim anlatamam
yalnýzým, dilsiz ve saðýr
gurbet kokan bir hayatým var
bütün sevinçlerden soyundum, kederler giyindim
yorgun, çok yorgunum bahar
topla git çiçeklerini gönül bahçemden n’olur
kýymetini bilecek günde deðilim

üzgünüm bahar
dert acýsý boynumda
yaralarým var inciten
hasretlik dað gibi oturmuþ yüreðime
gözlerimde aydýnlýk, saçlarýmda yýldýzlar yok artýk
ne gelin gelin gülen gelincikler
ne de mor gülüþlü menekþeler avutur beni
kýrýldý Ýçimin kar beyazý, düþ martýsý
ölümlü bir hücredeyim þimdi, önümde bir kalem boyu hayat
hangi iklimin aðacýndan geldim bilemem
yaprak yaprak düþüyorum hayattan
küskünüm bahar
kederimi sýr gibi saklýyorum içimde
yalnýzým binlerce insanýn arasýnda
derdimi dökecek bir arkadaþým yok

üzgünüm bahar
nefesim aðýt kokuyor
kaçsam bu dünyadan gidecek baþka yerim yok
nice karlý daðlar aþtým
bir ömür gurbetle savaþtým
kimi gün tok kimi gün açtým
böyle ezik, böyle kimsesiz ve dilsiz
sorma boynumun büküklüðünü
kederimle baþbaþa býrak beni
açmasýn bir daha çiçeklerin gönül hanemde
kýymetini bilecek günde deðilim






7





Onurlulara mahsus bir makamda aðýrla beni.

Yüreðimin yüzüme yansýsýdýr hüznüm
ömrümün alnacýnda
ki, aynalarý hep kýrýk, hep sisli…
hayat durmadan zehirliyor hayallerimi
bir yarý yoldayým ardýmda ölümün ayak sesleri
kalbim uçurumlardan dipsiz bir kuyuya düþtü
vaktim ölüme ayarlý

Fýrtýnalar, sellerle yýkadým yaralarýmý hep
alev - ateþ ýrmaklarla
kimseye sevgilim diyemedim ömrümce
doya doya sarýlamadým
sevdaki tek sýðýndýðým ülkemdi benim…

Bir rüzgar gülü gibi
dönendim durdum uçurumlarda
her gece bir sevgilinin koynuna düþürdüm düþlerimi
her sabah bir gelinciðin yapraðýnda üþüdüm
gizli bir öpüþün, bir dokunuþun ödentisine
sakladým gülüþlerimi…

Þiirler neyi anlatýr insana ey hayat, þarkýlar neyi
ya yaralý bir ceren gibi içimde taþýdýðým bu aþk
üstünde acýlar içinde kývrandýðým yatak
bu soðuk, ýssýz, insafsýz geceler…

Sevginin rengi nasýldýr, neyi anlatýr ölümler
ya menekþe kokan yeniyetme bir bahar
satýr aralarýnda boðulan çýðlýklar…

Yalnýzlýðýma uzanan bütün eller yalancý
dilim suskuyla yorgun, gönlüm aþkla
týrmandýðým her yamaçta dikenler battý yüreðime
savruldum oradan oraya
dudaklarýmda yosun baðladý çýðlýðým
kimse duymuyor
herkes kendi gerçeðinde kalýyor
öfkesinin yanardaðýnda…

Uzat ellerini ey hayat, iplerin koptuðu yerde
tut elimden doðrult beni.
mühürle isyanýmý umut ile sevgi birleþince
yerleþince yüreðe aydýnlýðýn kaný
sisler çözülünce, geceler geçilince
varýlýlýnca ufkun þafaðýna
nazlý bir ýþýða tut yüzümü;
uzat ellerini ey hayat doðrult beni.
çýkmaz bir sokakta býrakma ellerimi çaresiz
gemilerimi yak, denizlerimi kurut ama
üþütme hayallerimi…
sevdalý baharlara taþý yüreðimi...

Umut tükenmez insanda, sevgi tükenmez ey hayat
umutsuz, umarsýz býrakma karlý dað baþlarýnda
yoldurtma karanfillerimi hoyrat rüzgarlara
namert sevdalara eðme baþýmý ...

Tut elimi ey hayat, güllerin güldüðü yere götür beni....
kuþlarýn gittiði yere
cefanýn bittiði yere götür
yaralayýp durma beni
sevincine kar kýrgýnlýklarýmý…
yaralarýma zehir döküyorsan dök ama
çiðnetme yoksulluðumu ayaklar altýnda
onurlulara mahsus bir makamda aðýrla beni...






8






Ey güzel dað aðlatma beni

Uzansam tutar mýsýn elimi?
alýr mýsýn beni bu uçurumlardan?
sen ceylanlara sevdalý baþý yüce bir dað
ben baþý kederli hazin bir öykü
kimi bedenimden bir þeyler alýp gitti
kimi yüreðimden
kimi yaraladý
kimi umudumu çalýp gitti
þimdi çýrýlçýplaðým hayat denen cehennemin ortasýnda
insanlardan ve sahte sevgilerinden kaçýp geldim
býrak acemi bir kuþ gibi konayým heybetine
yaslanýp omuzuna aðlayayým...

say ki, uzaklardan paramparça bir yürekle geldim sevdim seni
bir annenin þefkatiyle dokun üþümüþ kirpiklerime
gülüþünü ört üzerime üþümeyeyim
düþmeyeyim uçurumlardan
yolunu kaybetmiþ bir turna gibi tutunayým yamaçlarýna

baharýn çiçek harmaný senin
gülüþün gönül seyraný
kýnalý keklikler
ve dünya güzeli kelebekler
en güzel dostlarýn senin bilirim

benim hiç dostum yok yalnýzým, derdimi kimse bilmez
yýrtýp baðýrsam da göðsümü, sesimi kimse duymaz
saçlarýmý yel aldý, sevdiðimi el aldý
kaldým öyle bir baþýma
yaðmurlar bana kaldý

bir derdim var sýr gibi sakladýðým
anlatsam dinler misin?
gösterir misin bir yol?
say ki, uzak diyarlardan geldim sevdim seni
say ki, kýrgýn ve öksüz bir çiçeðim
kýrmadan koklar mýsýn?
incitmeden okþar mýsýn?

býrak pýnar olayým yollarýna
avuç avuç iç beni
tozlu raflarda bir kitap
sayfa sayfa aç beni

býrak tomurcuk olayým yollarýna
gül yapraðýnda birer çið damlasý
sayki, yüreði kocaman küçük bir çocuðum
kara bulutlar sarmadan düþlerimi
sesinle dokun yüreðime
dinsin bu kahýr rüzgarý
yalvartma beni

ey büyülü dað
yalnýz bana gülümse, yalnýz benimle konuþ
baþka kimseler görmesin, bilmesin seni
doruklarýna yaz beni
kuytularýna sakla suskun bir çiçek gibi
hep gölgen düþsün yanýbaþýma
kimbilir anýlarýnda kaç ceylan masalý saklý
seninle koþmak, seninle konuþmak ve seninle yaþlanmak,
kimbilir ne kadar güzeldir

öylesine yakýnki ruhum ruhuna
gecenin karanlýðýnda çoban yýldýzým ol
ay doðduðunda huzurla uyuyayým
tan aðardýðýnda sana açayým kirpiklerimi
rüzgar estiðinde seni kucaklayayým
güneþim sen ol gelen her yeni günde
sevginle aydýnlanayým

ey güzel büyülü dað
yitirdiklerimi, kýrgýnlýklarýmý, düþlerimi alýp sýrtýma
sayki, masallar diyarýndan geldim sevdim seni
kanatlarýnda hüzün taþýyan bir kelebek ruhum
bir nefeslik yaþam ödünç verir misin?

tam ortasýndayým hayat denen cehennemin
býrak rüzgarý içeyim yamaçlarýndan
baharý öpeyim saçlarýndan
nazlý çiçeklerini koklayayým
atma beni uçurumlardan
yedirme yaban kuþlarýna yüreðimi
ey güzel dað aðlatma beni
aðlatma beni...





9



Korlar Serili Yollarda Yürümek

Yalnýzlýk hüzün býrakýr saçlarýna gecelerin
dudaklarda susku
gözlerde kar
efkarlý zamanlara saklanýr son söz
hangi kýyýdan baksan rengi hüzündür hayatýn
hangi yola çýksan yamalý ve yaralýdýr yüzün
hiç bir þehir aklamaz seni karabahtým,
hiç bir þehir saklamaz artýk...
çekip gitti her sabah yüreðinden öptüðün
göksünün nazlý yerine gömdüðün
ne giden döner artýk, ne acýn diner.

Her gece bir yýldýz kayar ömründen
erdemin, vefanýn beþ para etmediði
kardeþin kardeþi sattýðý, kalleþlik ve ihanetin kol gezdiði
mertliðin arkadan hançerlendiði zamanlardasýn
tutunacak ne dal, ne de gül kaldý
içtenliksiz iliþkiler kesmiþ yol baþlarýný
sen ki, hayatýn kirli sahnesinde onurun dimdik delikanlýsý
namertlerin yýkamadýðý mertliðinle
biçmeden ömrünü ihanetin kahpe kýlýcý
atýver gitsin hüzünlü bir ýrmaða mavi düþlerini...

Sen ki, onca ihanet hengamesinde, ipince bir yapraða dayayýp sýrtýný
kahpe yüzünde yüzsüzlerin, kokmuþ ve acýlý bir hayatý yaþadýysan da
ve utanmanýn en aðýr yükünü taþýdýysan da sol böðründe, utanmazlar adýna...
teslim olmadýn inadýna kahpeliklere, kalleþliklere, onursuzluklara...

Hüzne bulanmýþ bir ömürden
acý damladý yüreðinin üstüne her yaðmurda
hayatý hüzne gömüp, hüznü hayata
korlar serili yollarda yürüdün kendi hesabýna
boyun eðmedin çýkarcý þerefsizlere, satýlmýþlara
göðsünün üstünde en yakýnlarýndan bir hançer
yara açtý yara üstüne her defasýnda...

Yine de bir yel deðirmeni gibi öðütüp içindeki kederi
ince nakýþlarla besledin içindeki tomurcuðu hesapsýz
yerlerde çiðnenmiþ boynu bükük çiçekler gibi
dizilip hayatýn uçurumlarýna
ihanet edenlerin yükünü de alýp sýrtýna yürüdün sarsýla sarsýla
yorulmak bilmeyen yalýnayak bir yalnýzlýkla…

Ýhanetler içinde kan olsa da yazdýðýn þiirler
yine de bir sarmaþýk gibi tutunup þiirin burçlarýna
incinen yanlarýný da alýp yanýna
yürüdün acýyan adýmlarla korlar serili yollarda...
hayatýn karanlýk sularýnda boðulmadan...
yýlmadan, yýkýlmadan, sarýlmadan yýlanlara...
teslim olmadan rezil - kepaze kahpeliklere...

…/
Ne servetinde gözüm oldu dünyanýn
ne de bir çiçek kopardým düþümde
yaþadýðým onca kahpeliklere, karanlýklara inat
yine de gökkuþaðýný hediye etmek isterdim insanlara.







10







Sen Hiç Rüzgara Býraktýn mý Hayallerini?


Yýldýzlara çýkmak isterken
sen hiç gayya kuyularýna yuvarlandýn mý?
sunaða yatýrýldý mý kirli pazarlarda saflýðýn
aldatýldýn mý her defasýnda
aldandýn mý?

Denizi kirletilmiþ martýlar gibi,
uçmak isterken mavilere
zehirli oklar saplandý mý kanatlarýna
parçalandý mý yüzündeki hüzün
battý mý yüregine kýrýklarý...

....////
Bir uçurum kenarýndayým
acýlý rüzgarlra býraktým hayallerimi
baðýrsam sesimi duyar mýsýn?
uzatýr mýsýn elini?
alýr mýsýn beni bu kör kuyulardan?

Uçurumun en ucundayým ah!
çaðýrsam rüzgarlara karýþýr sesim
sen hiç tipi, borana tutuldun mu baharýnda?
titredin mi ayazda kanadý kýrýk bir kuþ gibi?
kar nedir, kýþ nedir, fýrtýna nedir bilir misin?

Sen hiç kýrýldýn mý sevdiklerine,
bir býçak gibi yüreðine saplandý mý gözyaþlarýn?
penceresiz, ýþýksýz, soluksuz kaldýn mý?
kahýrlý nehirlere sarkýtýp kimsesizliðini,
alýp bastýn mý baðrýna yalnýzlýðýný?
baðýrýp, çaðýrdýn mý saðýr kayalardan aþaðý çaresiz?

Saçý aðarmýþ hayaller, nemli kirpiklerle,
uçurumlarý baþucuna koyup yattýn mý?
nara attýn mý çýkýp gam daðlarýndan aþaðý?
okþadýn mý saçlarýný acýlý rüzgarlarýn
boranlara, kasýrgalara sarýldýn mý çaresiz?
düþtün mü dalýndan kýnalý yapraklar gibi
sarsýlýp, savruldun mu uçurumlardan?
yoruldun mu anýlara sarýlamayacak kadar?

Sen hiç unuttun mu doðadaki renkleri
beyazý, maviyi, yeþili, alý,
bir çöl akþamýnda kararýp kaldý mý düþlerin?
yüreðinde ýþýk kýrýntýlarý sýzladýðýnda,
ýslak gözlerle baktýn mý uçurumlardan aþaðý?
aðladýn mý yaralý bir ceylanýn gözlerine bakýp
yandý mý yüreðin senin de kýzýl korlarda
bir yeraltý ýrmaðý gibi kanadýn mý gizli gizli?

Çiçekler gibi büyütüp
bir gün solacaðýný bilmeden
doldurdun mu yüreðine çocuklarýný...
eylülde kar olup yaðdýn mý?
bulut olup aðdýn mý?
kahýr olup aðladýn mý?
sonra sustun mu solgun bir gül gibi mahsun?
kýrýlmýþ gelincikler gibi büküldü mü boynun?

Kirpiklerine sakladýðýn saðanaklar
sel olup aktý mý yüreðine?
yýkandý mý gözlyaþlarýn hüzünlü denizlerde

Sen hiç gayya kuyularýna düþtün mü
üþüdün mü eylülde
kar nedir, kýþ nedir, fýrtýna nedir bilir misin?



(*) gayya kuyusu cehennemde bir kuyu olduðuna inanýlýr. Günlük hayatta ise,
içinde karýþýk, kötü iþlerin döndüðü yer manasýnda kullanýlýr.






11






Deli`nin Biriyim Ben

Herkesin akýllý olduðu bir dünyada
delinin biriyim ben
asi bir rüzgar
gazel düþmüþ yapraklar gibi
oradan oraya savrulan…

aykýrý bir adamým yani
ne kadar sussamda
delirmiþ çýðlýklar var içimde
ait deðilim bu kirli çaða
istemediðim bir hayatýn yamacýnda
sýrtýmda gamdan acýlar taþýyorum.
yüreðimin içinde yaþýyorum hep
bir yaným vizeli, bir yaným kaçak
sevgisizlik sarmýþ heryeri
ayaða düþtü aþk
tutunduðum dallar incecik,
kýrýldý kýrýlacak...

delinin biriyim ben
hüzün ve ah kokulu bir günah
hayatýn bilge ve kýrýlgan yaný
yalnýz, yorgun ve yaralý
bir yanýmda gamdan daðlar
bir yaným uçurum

delinin biriyim ben
otuz beþinde bile hayatý öðrenemedim
ama çok erken yedim tokatýný insanýn.
herkesi ben gibi sandým, yanýldým
ne ben kimseye benzeyebildim
ne de kendime kimseyi benzetebildim
dönendim durdum uclarda
herkesin acýsýndan pay kaptým.
sarýp ipek bir mendile yaralarýmý
içime attým.

delinin biriyim ben
hayatý okuyarak deðil yaþayarak öðrendim
yalnýz gülerken sevdi beni insanlar
aðlarken aðlamadý benimle kimse
kazandýklarýmýn yanýnda,
yitirdiðim çok þey var hayatýmda.
ne bireysel olabildim ne de toplumsal
yaþamý sorgulamadan,
ve hep erteleyerek geçip gitti zaman...

delinin biriyim ben
kendimi ihmal edip,
baþkalarý için yaþadým hep...
þiirler yazdým, resimler çizdim
aðýtlar dizdim
yine de kendimsizdim...
dilimde ertelenmiþ sözcükler
gözlerimde gerçekleþmeyen hayaller kaldý
bir türlü yeþertemedim kurumuþ dallarýmý
baþkalarýnýn çizdiði yolda gidip geldim bir ömür...

delinin biriyim ben
yüreðimde umut,
gözlerimde tanýmsýz hüzün kýrýklarý taþýyorum.
düþündüðüm hiç bir þeyi paylaþamadým
düþüncelerim içimde saklý kaldý hep
sýkýþýp kaldým bildiklerim ile bilmediklerim arasýnda
bir kelepçe gibi takýp kollarýma yalnýzlýðý
sürülerin tuttuðu bir yolda,
gidip geldim öylesine bir baþýma
aldýrmadan gözyaþýma...






12






Kör bir kalem dilsizliði mi hayat ey ömrüm?


Trenler gelip geçiyor
usumun uzayan raylarýnda lanetli
sancýsýný býrakýp yorgun anýlarýn
aðýr bir aðrýyý taþýyor bedenime yýllar
görmüyor gözlerimdeki ölü boþluðu gelip geçen trenler
kalbimin sýzýsýnda gam
dilimin yakarýþýnda yapraklar ürperiyor
usul usul yaðmurlarda gözlerim
ellerim fýrtýnalarda kopmuþ dal
dillerim lal
bitkinim ve yurtsuz
oyyy daðlar

Ey gözleri gözlerimde saklý uçurum
ey uçurum boylarýnda dalveren çiçek
gül ömürlere yaslanan sancý
gözlerimde üþüyen bu kaçýncý bulut
bu kaçýncý yaðmur seraplarda
bu kaçýncý rüzgâr oluþum daðlarda
kör bir kalem dilsizliði mi hayat ey ömrüm?
gülücükleri katledilmiþ çocuklarýn baþýna baðlayýp
kýrýlgan yüreklerin yasýna aðladýðý daðçiçeði mi?...

Yaralýyým
sýrtýmda bin paslý býçak
yavrusu vurulmuþ bir ceylanýn bakýþlarý kanatýyor yüreðimi
melanet yaðmurlarý iniyor üzerime
sularýn buz kestiði yerdeyim
rüzgarýn acý estiði yerde
bilmem kaç bin yýl ateþ aktý topraðýma
kaç mevsimsiz kar düþtü daðýma
geceler ayaz, geceler soðuk
uçurumlarýn ve karakýþlarýn koynunda öylesine yorgunum
zamana baþkaldýracak gücüm de yok
ve ben düþüyorum uçurumlardan ve ben üþüyorum
yüreðine tutunduðum bunu bilmiyor
dönmeze vurdu yolunu
gitti geri dönmüyor.

Dallarý tutuþmuþ bir ormanda
aþka yazdýðým bütün dizeleri yakýyorum þimdi
bütün umutlarý terkediyorum bir bahardan ödünç aldýðým
gençliðim yarým kalmýþ bir þiir deðil miydi zaten?
ve kanayan bir kalem deðil miydi kalbim,
kanayan sözcükler düþüren defter sayfalarýna
býrak ömrümün bütün dallarýný silkelesin hayat
hayat ki, her sarýldýðýmda kýyâma durdu
hýçkýrýða boðup hayallerimi
teslim aldý ömrümün en güzel yýllarýný

Oy daðlar
bu yýlda gelmedi beklediðim bahar
gülmedi karabahtým
kalbimin üstüne üstüne yaðýyor kar
uçup gitti kuþlar çoktan
baharýmý yaþayamadan sonbahar sardý ömrümü
nereye saklanýr içimdeki incinmiþlikler
inince gözlerimde bu ince sýzý
ve süzülünce yanaðýmda bu gam müziði

Güz geldi usul boylum güz geldi
bütün dallar boynu bükük
bütün kuþlar yaralý
solan çiçeklerime su bekledim
yanan yüreðime kar
düþmedi bir damla yaðmur
gelmedi beklediðim bahar
oyyyy daðlar

Kirpiklerim yorgun yolcularý gözlerimin
sesim uçurumlara düþmüþ çýðlýk
nereye uçsun ki,
kalbimdeki kuþlarýn bir kanadý kýrýksa
hüzne çýkýyorsa geçtiðim bütün geçitler
bütün köprüler yýkýksa
ve karalanmýþsa yazgýnýn defteri

Bu gün de akþam oldu gün
uzak daðlarýn yamaçlarýnda yorgun
birazdan saracak yalnýzlýðýmý yine katran karasý gece
son trende kalktý boþaldý istasyonlar
kimsenin gelmediði yerdeyim
kimsenin bilmediði,
acýlarýn bitmediði yerde

Güz geldi yine gelmedi beklediðim tren
yoruldum bunca aðrýyý taþýmaktan
sevgiye tanýmlar aramaktan
yalan kokan bir dünyada,
bir derviþ gibi yaþamaktan yoruldum
yoruldu yüreðim, beynim, dilim, ellerim, gözlerim

Baktýðým dað doruklarý
yaslandýðým duvarlar
tutunduðum dallar
hepsi yorgun
hepsi yoruldu
her köþede bir cehennem bekliyor þimdi

oy daðlar
bu günde doðmadý güneþ
karlar erimedi
gelmedi beklediðim bahar





13









Elbet bir türküsü vardýr þu daðlarýn

Her daðýn bir akþamý vardýr bir de sabahý
bir umudu, bir isyaný, bir sevdasý, bir de masalý

Elbet bir türküsü vardýr þu daðlarýn
püfür püfür esen seher yellerine
nergizin kokusuna, kekliðin ötüþüne
suyun sesine, yeþilin nefesine
hasretin sinesine, sevdanýn delicesine
Elbet bir türküsü vardýr þu daðlarýn

Elbet bir türküsü vardýr þu daðlarýn
yürek yaralarýna, kar yangýnlarýna,
gönül dargýnlarýna
veda vâdilerine, hasret doruklarýna
Elbet bir türküsü vardýr þu daðlarýn

Elbet bir türküsü vardýr þu daðlarýn
bir acýya, bir yalnýzlýða, bir hüzne
sonbaharýn soluk yamaçlarýna
acýlarýn, hasretlerin, rüzgarlarýn iniltisine.
ayrýlýk adýna, umut adýna, kavuþmak adýna
Elbet bir türküsü vardýr þu daðlarýn

Elbet bir türküsü vardýr þu daðlarýn
Özlemleri hüzünlerden ayýrýp,
çið düþen sabahlarla süslenirken bahar
köylü bir kýzýn gizli sevdasýna
bir gurbetçinin vedasýna
sevda adýna, umut adýna, kavuþmak adýna
Elbet bir türküsü vardýr þu daðlarýn





14





Söyle be Ustam

Ýçimdeki papatyalar yolundu
tomucuklar kýrýldý
ben kýrýldým
en çok da sevdiklerime

Bir türküsü olmalý þu hayatýn
bahar aylarýna, gönül yaralarýna
bilirim herkesin bir þiiri vardýr bir de umudu
hangi iklimin kýrýlgan aðacýyým ben
küskünüm, güz acýsý çekiyorum iþte
söyle be ustam
yerim neresi bu çýkarcý dünyada
alýp baþýmý nerelere gideyim...

Bak ustam
gözlerim ýslak, hüzün akýyor yüzüm
küskünüm, yaþam aðrýsý çekiyorum
kederimle boðuþmaktayým sancýlar girdabýnda
hayatýn en sessiz matemindeyim
söyle be ustam
hangi metropol duvarýna yazmalý adýmý
kimim ben
yurdum neresi
mezarýmý hangi ülkeye kazmalý

yaþama yaslanmak için
þiirin burçlarýna tutunmak yetmiyor ustam

al götür beni buralardan o uzak diyarlara...




16







Cemreler suya düþtü, sen yüreðime

Önce beni benden aldýn
sonra kalbimi
sonra umutlarýmý
sonra hayallerimi
ve sevinçlerimi
ve mutluluðumu

cemreler suya düþtü,
buz kesmiþ tepelerden sen yüreðime
çýrýlçýplak kaldým hüznün adasýnda
boynu bükük rüzgarlar esiyor þimdi üþüyen gecelerime
kirpiklerimin penceresinden yorgun ýrmaklar sýzýyor
martýlar da terk etti beni
dalgalarýna tutunduðum sandalým da.
þimdi can çekiþiyor ruhum hasret denizlerinde...

gel koyma beni bir baþýma
yedirme yüreðimi yaban kuþlarýna
gel, ya öldür beni !
ya da al git buralardan yaralý yüreðimi




17




Masal gibi sevdim ben seni

Bilirim bir gün kavuþacaðýz
Munzurun yamaçlarýna vururken ay
bir pýnarýn baþýnda belki
belki bir derenin akýþýnda
bir kekliðin ötüþünde
hasretle sarýlacaðýz biribirimize yine
yine dinlenir yüreðim yüreðinin avlusunda
gün atarken çiçek kokulu yamaçlara

Koca bir ömür girse de aramýza.
masal gibi sevdim ben seni
hayal gibi
.ilmek ilmek hasretini ördüm kalbime
hep seni andým, seni yaþadým
usanmadý içimdeki düþ martýsý
kalbimdeki kar beyazý kirlenmedi
hep seni düþündüm

Koca bir ömür girse de aramýza
hayat hançeresini soksa da yaramýza
baþka bir mevsim, baþka bir takvimde de olsak
yine de umutsuz deðilim
olur mu olur olmaz deme
bir gün kavuþacaðýz yine

Vadideki boynu bükük o yalnýz aðaç gibi.
yalnýz ve umutlu
o yamaçta pýnar baþýnda
yoluna güller döküp bekleyeceðim
kavuþacaðýz elbet.
biter bu hasret , bu sýzý diner,
kabuk baðlar yaralarýmýz yeniden
yine patlayacak tomurcuklar bahçemizde
hayat hançeresini sokmadan yaramýza
ölüm girmeden aramýza
kavuþacaðýz elbet
öpüþürken iki güvercin hasret yolunda…





18






Aðlatma içimdeki çocuðu

Gel…
üþüyorum
buralar çok soðuk
seni düþünüyorum
penceremde mehtabýn yanaklarý ýslak
mevsim kýþa dönüþmeden
kar yaðmadan gönül çiçeðime
gel dokun yüreðime
dinsin bu sýzý
bükme boynumu
unutup gitme
göðümün yýldýzý

say ki, minnacýk bir serçeyim
sevgi toplamýþým dal dal
umudumu süslemiþim baharlara
beklemiþim bir ömür
gel yakala yüreðimden
kýrma kanatlarýmý
incitme
býrakýp gitme

dað gibi oturmuþsun içime
gel okþa saçlarýmý
göksüne düþsün baþým
koynuna al sarýl bir ömür
býrakma beni bir kýyýda
dönme sýrtýný sevdama
acýlý rüzgarlara verme
dolama saçlarýmý dikenlere
incitme
býrakýp gitme
çok sevdim seni

gel
geceler ayaz
yorgan yap sevgini
ört üzerime
ýsýt beni
bir yaz meltemi ol
es baðrýma ýlýk ýlýk
soluðuma rüzgar
gönlüme bahar
sabahýma doð güneþ gibi
gitme
terketme
verme acý rüzgarlara kalbimi
dolama saçlarýmý dikenlere
yokluðunla
aðlatma içimdeki çocuðu

gel
çok özledim seni
gel üzme beni
birlikte aðlayalým, gülelim
gözyaþýmýzý birlikte silelim
birlikte kucaklayalým hayatý

gel
geliþin çiçek bayramý olsun
gülüþün bahar seyraný
nefesini nefesime ver
gülüþünü sesime ser
kalksýn aramýzda daðlar, denizler
ayýrmasýn hiç bir güç bizi
gel
bekletme beni

Turnalar terk etmeden yurdumu
gel sür saçlarýný yaralarýma
yeter bu üþümüþlük
dönme sevdama sýrtýný
acý rüzgarlara verme
dolama saçlarýmý dikenlere
incitme
býrakýp gitme
býrak tutunayým eteklerine
aðlatma içimdeki çocuðu






19




Camdan bir kalbim vardý kýrýldý


Dünyanýn acýlarýna yanmasaydým
belki acým büyümezdi bu kadar
bu kadar aðlamasaydý kalbim
yýkýlmazdý yaslandýðým duvarlar
anladýmki,
en acýyan yeri kalbidir insanýn

Ben bu dünyaya farklý duygularla geldim
farklý gözlerle baktým dunyaya
sevinçlerim talan edildi
gözlerime hüzün
yüreðime hazan düþtü.
haykýrdým duyuramadým çýðlýðýmý
anlatamadým kýrgýnlýðýmý
ayaz vurdu çatlamýþ dudaklarýma
yetmedi kelimeler halimi anlatmaya

Ben bu dünyaya farklý duygularla geldim
farklý gözlerle baktým aynaya
gördüm görebileceðim kadar
sevdim seveceðim kadar
hep sevgilere, dostluklara
tutundum
bir masaldý hayat sanki
sevdikçe unutuldum

Bir ihanet dalgasý vurdu canýma
kurudu içimdeki papatya tarlasý
uçtu
düþ martýsý
d
ü
þ
t
ü
m

Camdan bir kalbim vardý
k
ý
r
ý
l
d
ý
kara çalýnmýþ günlerin ortasýnda kaldým
her aynada yalnýzlýk bakýyor þimdi
kapýmda ecel
penceremde hüsran var
hakkýný helal et can kuþum
öldüm öleceðim kadar





20



Tut kanatlarýndan getir gönlümün turnasýný

Gül getir güleyim bahtýma
bir tutam eylül getir
yaprak yaprak sar beni
kalmasýn umutlarým yetim
kar demeden, kýþ demeden
çatlamadan damarý topraðýn
hareli bir gül dudaðýnda
acýlarýmý öpmeye gel

Gel
ayýn þavký vurunca yüzüme
gül döksün sevinçten gözlerimin altý
bitsin kar yalnýzlýðým
kalmasýn tomurcuklarým yetim
deþilsin irin tutan yaram
baþýmda gam, kirpiðimde nemle
aðlarken yaralý bir ceylan kalbimde
gözyaþýmý silmeye gel

Gel
yüreðini yüreðime baðýþla
yanaklarýmdan öpmeye
dudaklarýmdan aþký içmeye gel
kalksýn aramýzdaki daðlar, denizler
gül kalbine kanamadan
mum geceye aðlamadan
tut kanatlarýndan getir gönlümün turnasýný
hasretimi bölmeye gel

Gel
alnýma vuran ýþýk,
kalbime düþen damla
ezelim, evelim, ebedim ol
kesilmeden soluðum
vermeden son nefesini caným
gülçarem, sonçarem ol
en kanayan yerimden ölmeye gel



21



Kim bilir belki bir gün

Kim bilir belki bir gün
damla olursun yanaklarýma sevinçten
beraber gülüp beraber aðlayacaðýz
sarýlacaðýz sýmsýký
bahar gelir yine daðlara
mehtabý öpeceðiz dudaklarýndan beraber
ismini fýsýldarým yýldýzlara usulca
ilk görüþtüðümüz heyecanla tutuþuruz el ele
yürürüz yine sevda sokaklarýnda gençliðimizin
ellerim ellerine, gözlerim gözlerine kelepçelenir yeniden
üþümüþ kirpiklerime dokunursun kirpiðinle
kokunu çekerim içime doyasýya
unuturum kimsesizliðimi

Kim bilir belki bir gün
pencereden süzülen ayýþýðým
perdeme düþen günaydýným olursun
hasretle sarýlýrýz yine kokusunda baharýn
sevdanýn kanatlarý deðince yüreðimize
o kocaman týlsýmlý aþký yaþarýz yeniden
kemiðime, iliðime, yüreðime iþlerim seni
bir þiir yazarým
bir þarký bestelerim dudaklarýna
gözlerine bir sevda türküsü söylerim
sýðýnacak limaným olursun mavi denizlerde

Kim bilir belki bir gün
bir kuþ misali uçarýz diyardan diyara
aþkýn aþk, ümidin ümit,
yaþamýn aþk olduðu bir yere gideriz
yüreðimizi güzelliklerle besleyip
zihnimizi çevreleyen pýrýl pýrýl düþlerle
nazlý bir pýnarýnýn kýyýsýnda,
bin çiçek açarýz tohumu sevgiden, kokusu aþktan

Kim bilir belki bir gün
pencereden süzülürken ayýþýðý
soluðuma rüzgar, suskunluðuma kar,
özlemime bahar olursun.
yaðmurlarda baþýmýn üstünde þemsiye
zemheride sýrtýmda parkam olursun
unutup hasreti, derdi, kederi
çiçeðe durmuþ aðaçlar gibi seviniriz yeniden

Mevsim hazana dönüþmeden
üþümeden dalýndan bir gonca
oturmadan yüreðimize hasret dað gibi
yeniden alevlendiririz belki,
yüreðimizde küllenmiþ sevgiyi
sevginin, aþkýn sýcaklýðýna ereriz yeniden
sevincim, kederim, sebebim
ezelim, evelim, ebedim olursun
yüreðimi yüreðine
ellerimi ellerine
gözlerimi gözlerine kilitlerim bir ömür

Sen güllere sevdalý o nazlý bahar
ben yine sana sevdalý o mazlum çocuk…
sonsuz mutluluða yelken açarýz yeniden
heran elele, göz göze , diz dize
aþký anlatýrýz gece gündüz ýrmaklara, rüzgarlara
aþký bilmeyenlere, sevmeyen yüreklere...
Aþk
budur
diye...

Aþk
budur
diye...

Kim bilir
Belki
Bir gün...







22





Feryadýmý sen duysan Yeter

Bütün istasyonlarda hüznümün sureti asýlý
infaz bildirilerim okunuyor bütün sokaklarda
düþlerimi rehin býrakýp yýldýzlara
gecenin bir vaktinde
örtüp üstüme karanlýðý
ellerimi cebime, seni kalbime koyup
çekip gidiyorum iþte düþe kalka uçurumlarý alýp terkime
varsýn kimse tanýmasýn beni
bir sen tanýsan yeter...

dostluðun, vefanýn tükendiði
sevginin, aþkýn yok olduðu,
arkadaþlýklarýn çürüdüðü yerdeyim
ellerimi cebime, seni kalbime koyup
son kez öperek alnýndan
alýp omuzuma kimsesizliðimi gidiyorum iþte
ardýmda ölümün ayak sesleri
önümde kanlý cam kýrýklarý
ölüm ki, inatla yürüyor damarlarýma
sahtekar kumarcýlarýn hileleriyle
suçsuzluðuma inandýramadým feleði
suçsuzluðuma bir sen inansan yeter

kimsesiz yollarda sýzlasa da ayak izim
vurup kaderimi yerden yere
öfkemi, kýrgýnlýklarýmý alýp sýrtýma gidiyorum
hiçbir yeri olmayan yolcuyum artýk
serme mahsun bakýþlarýný önüme, bükme boynumu
varsýn kýyametini sýrtýma geçirsin hayat
ne yazar yüreðimde bin yara kanarsa da
varsýn yel uçursun hayallerimi
umudumu sel götürsün
ölümden ötesi mi var ey yar
bir acýna yanarým
bir sana aðlarým
gözyaþýmý sen silsen yeter ...

varsýn onurunu mezara gömenlere kalsýn bu dünya
gidiyorum iþte düþe kalka uçurumlarý alýp terkime
yaþayamadýðýmýz mutluluðu
çektiðimiz acýlarý
yitirdiðimiz umutlarýn hesabýný sormadan gidiyorum...
sen olmasan acým büyümezdi belki bu kadar biliyorum...

Ah!.. hep özlemler düþtü payýmýza ey yar.
al yüreðinin sýcaklaýðýna sakla yüreðimi
varsýn gülüme ayaz vursun
dolu kýrsýn dalýmý medet dilemem muhanneten
ben onurumu baþýmýn üstünde taþýdým hep
varsýn bin kurþun sýksýnlar yarama
yaramý da alýp giderim ben
varsýn dünya alem düþman bilsin beni
Bir sen dost kalsan yeter

ve ey hayat
ey yaþadýðým acýlar, ey sevdalý gençliðim,
ey umarsýz yaralarým, duman duman tüten efkarým
damar damar acý ve ihanetlerle örülen kalbim
attýðým her adýmda düþtüm, dile düþtüm, küle düþtüm
gamdan daðlar kurmuþum þimdi üstüme.
hoyrat acýlarla susmuþum,
varsýn kimse duymasýn sesimi
feryadýmý bir sen duysan yeter
ben sevdamý gönül içre saklamýþým
yerini bir sen bilsen yeter ...

ölürsem dudaðýndan bir gül býrak dudaklarýma
ört üzerime gözlerini üþürsem
yüreðimi yüreðinin üzerine koy
varsýn omuz vermesin tabutuma kimse,
kimse aðlamasýn ardýmdan
mezarýma bir sen gelsen yeter...







23





Bu Gün Bayram

Rüzgarin dilinde de konuþsan
Kelimeler de üþüyebilir ey oðul
Sabahýn soluðu da kesilebilir
Sen yoksan yaþamak zor
Sen yoksan yaþamak ölüm
Korkuyorum
Uyku tutmuyor geceleri

Bu gün bayram
``Yeter süzme beni hasretin eleðinden``
Üzme beni
Tut elimi,
Al götür beni o uzak diyarlara
Acýlar konuþmaz bilirim
Bana yüzünü göster
Bir þiir gibi tutunaym kirpiklerine

Yýllar gelip geçti
Hala bir ceylan aðlýyor içimde
Bak sevdigin güllerle
Bir tutam eylülle geldim
Al beni yanýna
Al beni yüreðine üþüyorum
Öksüz düþlerimi asýp sýrtýma
Ah vurulasý yüreðimle
Yaralý yüreðinden öpmeye geldim…




24






Bir sevdayý yaþamýþtýk seninle

Bir baharý yaþamýþtýk seninle
Bir yazý
Bir kýþý
Bir sonbaharý
Bir aþký paylaþmýþtýk seninle

Mevsim kýþa döndü
Umutlar söndü
Ne gelen artýk bahar
Ne giden döndü
Kaldýk kara kýþlar içinde

Bir sevdayý yaþamýþtýk seninle
Bir hayatý
Bir mutluluðu
Bir umudu
Bir dostluðu

Bütün hevesler yarým kaldý
Bütün sevinçler yarým
Bütün sesler yarým
Bütün nefesler yarým
Kederli ayrýlýk türküleri kaldý bize

Ne püfür püfür esen seher yelleri þimdi
Ne de behçelerde gülün kokusu kaldý
Kalbimizdeki rengarenk güller hüzne boyandý
Kýrýldý içimizdeki kar beyazý, düþ kekliði

Her nisan yaðmurlar aðlýyor þimdi
Sular suskun, Biz öksüz kaldýk
Ayrýlýk çizildi sevgimizin üstüne
Kör gecelerin karanlýðýnda
yalnýzlýða sarýldýk
herkes murada ererken
biz oturup kara bahtýmýza aðladýk
dünyanýn bitin sevinçleri kapandý yüzümüze







25




Bir nefeslik yaþam ödünç ver ey hayat

Uzatsam tutar mýsýn elimi
alýr mýsýn beni bu kör kuyudan
ömür dediðin bir uçumluk kuþ
bir adýmlýk düþ
hazan rüzgarlarý esiyor þimdi bu þehirde
savurup duruyor oradan oraya beni
köküne küsmüþ aðaçlar gibiyim
içim dýþým kahýr

düþleri parçalanmýþ bir üçgenin ortasýnda umarsýzým
koca koca taþlarla vuruldu kalbim
yalnýz, yaralý ve yorgun
sevinci hýrpalanmýþ bir çocuðum ...
.
sokaklar evim , yok gidecek baþka yerim
acýlar ayaz, acýlar buz gibi soðuk, dinmiyor sýzým
üþüyorum
ýþýðý olmayan kör karanlýða gömdüm hayellerimi
bütün yýldýzlar söndü içimde
bütün sevinçler öldü
sarýl ey sevdasýna yandýðým hayat
yalvarmaktan yoruldum
bir nefeslik yaþam ödünç ver...

þimdi bir köþede bükükse boynum
gülmüyorsam
sür saçlarýný yaralarýma
yeter bu küsmüþlük
yeter bu üþümüþlük
ser üzerime güneþini
ýsýnayým

sapý sedef býçaklarla daðlanmýþ uykum
uykusuzum
koy yorgun baþýmý göðsüne
uyuyayým

yýllar acýmasýz, yollar dikenli, dizler dermansýz
yamaya yamaya giyiyorum üzerime her gün hayatý
sürüne sürüne yürüyorum yürüdüðüm yerde
ayaklarým kan revan içinde
bir nefeslik yaþam ödünç ver ey hayat
koy yorgun baþýmý göðsüne
dinleneyim







26





Kadýným ben, küskünüm, isyaným dilimde saklý

Kadýným ben anadoluda
küskünüm
doðunun dilsizliðidir adým
sancýlar coðrafyasýnda
yaralarýný acýyla saran
çocuklarýný acýyla emziren anayým
duyun beni

yüreðini hüzne, hüznü dilsizliðine gömen
yaþamýn uðramadýðý bir coðrafyada
her gün yeniden baðrýný döven ölümlerde
acýsýný yüreðinde saklayan binlerce anayým
bilin beni

taþtan deðil, acýdan yaratýldýk
sýrtýmýzda yaþam aðrýsý
dilimizde binlerce kilit
gözlerimizde kara bir yas
yaþam yerine,
kasýrgalara,
kör gecelerin karanlýðýna sarýldýk
görün bizi

çaresizlik ve yoksulluk girdabýnda
Kirpiklerimiz nemli, baðrýmýz yara
dünyanýn bütün pencerelerine kapalý gözlerimiz
acýdan, dinden, kederden perde çekilmiþ gözlerimize
kör olasý törelerinizden...
görün bizi



27





Aþk Bir Masal mýydý?

Ey pecereme konan kýnalý kuþ
rüzgarda ürperen daðlý gelincik
nazlý nazlý akan ýrmak
alýp götürün yüreðimi
býrakýp gitmeyin beni burda bir baþýma
býrakýp gitmeyin n’olur anlayýn iþte
ben onu çok seviyorum

Biz onunla birer martýydýk ayný denizde
umuda savrulan gemide ayný yolcuyduk
aþk bir masal
kavuþmak hayal miydi?
anlayýn iþte bir çöl kadar yalnýzým þimdi
ben onu çok özlüyorum

Ýstedimki toprak olayým
yaprak olayým rüzgarýn önünde
beyaz bulutlara yükleyip sevgimi her sabah
ona yollayayým
bir rüzgara açayým kalbimi bir de sulara

Biz onunla bir tomurcuktuk hayatýn nazlý kollarýnda
birer çið damlasýydýk ayný gül yapraðýna düþmüþ
anlayýn iþte çok yalnýzým þimdi
bir hasret çölünde kan aðlar gözlerim

istedim ki, onu sevmek gülüm,
gülaydýným, sabahým olsun
istedim ki, onu sevmek yeþil bahçem,
nazçiçeðim, baharým olsun
Ýçtiðim her suda onu bulayým
kokladýðým her çiçekte onu koklayayým
ona dökülsün yüreðim damla damla

istedim ki,
umudum, ekmeðim, cançiçeðim
zülfü yarim olsun
serin bir meltem gibi saçlarýma
soðuk pýnar gibi. umutlarýma dolsun her sabah
sevgisi aksýn içime damla damla

ey pecereme konan kýnalý kuþ
rüzgarda ürperen daðlý gelincik
nazlý nazlý akan ýrmak
býrakýp gitmeyin beni burda bir baþýma
býrakýp gitmeyin n’olur anlayýn iþte
ben onu çok seviyorum





28




Sen bir Çiçek olsaydýn

sen bir gül olsaydýn
ben bülbül olurdum
dolanýr dururdum baþýnda
üþüdüðünde kanatlarýmla sarardým
gözyaþý olur akardým kopardýklarýnda
kaybettiðimde,
býkýp usanmadan arardým
daðlara, taþlara, kuþlara, aðaçlara,
dünya döndükçe seni sorardým

sen yaðmur olsaydýn
ben bulut olurdum
þimþek olur çakardým
tufan olur fýrtýnalar koparýrdým
dalga olur savrulurdum derya - deniz
ateþ olur yakardým dünyayý
dokunduklarýnda sana

sen bir çiçek olsaydýn
meltem olur yapraðýný okþardým
rüzgar olur ardýnsýra koþardým
solduðunda sana baharlar getirirdim
seninle güler, seninle aðlardým
seninle ölür, seninle yaþardým
ecel geldiðinde ömrümü baðýþlardým






29




Ey ruhuma can katan sýrlý güzellik


Ey ruhuma can katan sýrlý güzellik
bir bahar dalýnýn coþkusunda filizlenen
kirpikleri nemli bir sevda tomurcuðusun sen
en yüksek yerinde unututulmuþ bir uçurumun

Ey uzak dað baþlarýnda açmayý bekleyen tomurcuk
keþke sarýlabilsem boynuna güneþle her sabah
keþke kanatlarým olsa uçup gelsem yanýna
yüreðimin içindekilerini getirebilsem sana
tutabilsem üþüyen ellerini
dokunup kirpiklerine kýrýlganlýklarýný onarabilsem
aþk üzere içtiðin su olsam
yaðmur olup yaðsam mavi saçlarýna
ve oturup aðlasak beraber iki yalnýzlýðýmýza...

umut çiçekleri eksen de gönül bahçeme
caným cok acýyor can çiçeðim.
zaman defterimi kapatmýþ
sonbahar sarmýþ düþlerimi
öylesine yorgun öylesine kýrgýnýmki
en az kýrk yerinden yýrtýldý kalbim
ne yapsam yeþermiyor içimdeki çimenleri sevincin
esmiyor içimin mavi rüzgarý artýk, kýrýldý camdan kalbim
ömrüm ölüme ayarlý, ölüm ömrüme
yolcuyum
hakkýný helal et nazlý tomurcuk, canýmýn gülü
seni yemyeþil daðlarýn gizemine emanet býrakýyorum
hep gönlünce yaþayýp ömrünce gülesin diye.






30





Seni sevmek


Seni sevmek
baharda çiçek, çiçekte renk
renkte ahenk, dünyada tek gibi

seni sevmek
baharda dal, çiçekte al
sonsuz da hayal, perili masal gibi

seni sevmek canda can
damarda kan, gönülde nihan
en güzel zaman gibi

Seni sevmek
görmeden dokunmak,
üþüdükçe sokulmak
þiir þiir okumak
nakýþ nakýþ yüreðe dokumak gibi…

seni sevmek
umut demek, sevda demek, aþk demek
daðlarý devirmek
dünyanýn bir ucuna
akan sularý çevirmek gibi…





31




Gel yüreðimden aþk yaptým sana

Uzaðýmdasýn
yokluðun buz gibi soðuk
seni özlemekten yorgun bir körüm
ey düþlerin peri kýzý
ey hayatýn ýþýldayan yýldýzý
sabahýma gün ýþýðý ol
gecelerime yýldýz
gel dokun yüreðime bitsin bu sýzý

bak geçip gidiyor bahar
gel nefesini nefesime kar
ey yar
dinsin bu kahýr rüzgarý
adýný sen koy gönlümdeki yerinin
sana vereyim ömrümü

ömür ki bir uçumluk kuþ
bir adýmlýk düþ
sonbahar rüzgarlarý esiyor þimdi
köküne küsmüþ aðaçlar gibiyim
savurup duruyor hayat oradan oraya
içim dýþým hazan
rüzgar dudaklarýmý öpmede
yapraðýmý üflemede hayat
yokluðun kýþ, yokluðun ayaz
üþüyorum
gel tut beni güneþe
atma ateþe
sür saçlarýný yaralarýma
dokun hasretime
ýsýnayým

çýrýlçýplaðým
içim dýþým rüzgar
bulutlar giyindim gözlerim ýslak
bir kýsýk feryat göklerin gürültüsü
yaðmurlarla yýkýyorum adýmlarýmý
üstüm baþým sýrýlsýklam þiir
yýrtýlýyorum sayfa sayfa
yaprak yaprak dökülüyorum sokaklara
nokta nokta savruluyorum
gel topla ve oku
oku ve öp
sonra yýrt at beni

yüreðimden aþk yaptým sana
gel virgülleri çýkar ömrümden .
nefesini ödünç ver nefesime
bir gülü kanatmadan sevmek adýna
son nokta koyamadan cümlemize ecel.





32




Bir aðaç bir Ýhtiyar

Sen sonsuzluðun ortasýnda
her þeyi ile ihtiyarlamýþ
yapayalnýz
yaþlý, çýrýlçýplak bir aðaç
terk etmiþ bütün yapraklarýn
içinde sonbahardan baþka bahar kalmamýþ

ne yapraðýn kalmýþ savrulacak
ne dallarýn kýrýlýp kopacak
kapanmaz artýk rüzgârýn gövdende açtýðý yaralar

altýnda ise bir ben
saçlarý aðarmýþ
kimsiz, kimsesiz
hüzün bir dað gibi yüzüne oturmuþ
zamanýn
ve hayatýn vefasýzlýðýný
tatmýþ
ihtiyar adam

sen yapraklarýný dökmüþsün
ben saçlarýmý

senin gözlerin aðlamýþ
benim yüreðim

senin baþýn karalý
benim kalbim yaralý

ne farkýnýz var sanki...




33




Ulu bir çýnar olaydým keþke


Nazlý bir dere olaydým keþke
karlý bir dað yamacýnda
yükseklerden süzülüp gelen.
içinde çocuklarýn oynadýðý,
balýklarýn yüzdüðü,
cerenlerin su içtiði bir dere...

Ulu bir çýnar olaydým keþke
el etseydim gelene geçene
kuþlar þarkýlarýný,
ben türkülerimi söyleseydim rüzgarlara
düþen her yaprakta büküp boynumu
hüzünlenseydim geçip giden yýllara...

Yüce bir dað olsaydým keþke
baþý dumanlý karlý bir dað
kuþlar uçsaydý doruklarýmda
yamaçlarýmda cerenler gezseydi
çiçekler büyütseydim göðsümde renk renk

Bir nehir olsaydým keþke
çýlgýn bir nehir
akýp gitseydim dere, tepe
alýp götürseydim kötülükleri
hayatýn yüreklere açtýðý yaralarý
denizlerde yýkasaydým

Bir aðaç olsaydým keþke
çýrýlçýplak bir aðaç
ya da bir dilek aðacý
dilekleri yerine getirseydim
kavuþtursaydým ayrýlanlarý
aðlayanlarý güldürseydim
her üþüdüðümde sarýlýp güneþe
rüzgârlara anlatsaydým derdimi

Bir çiçek olsaydým keþke
kelebekler uçsaydý baþýmda
her bahar yeþerip
evrene salsaydým kokumu
sevda türküleri söyleseydim
daðlara, taþlara, ovalara
esip duran rüzgârlarla selam salsaydým
burdan uzak diyarlara

Bir rüya olaydým keþke
çocuklarýn dünyalarýnda
bir yýldýz olaydým
göz kýrpsaydým çocuklara her gece
her akþam bir masal anlatýp
sonra çekilip evime uyusaydým ...





“”Küçük kýzlarým masallarý çok sever , her gece bir masal anlatýrým onlara
Kýzlarýmýn ne olmak istediklerinden yola çýkp aceleyle ortak derlediðimiz ve bitiremediðimiz masalýmsý bir çocuk þiiri. “”







34




Bir tutam sevgi kýrýntýsý

Ey çöllerin kavruk çiçeði
göðsümün kanayan pýnarýndan
bengisu tadýnda al bir tas su sana
yudumla, iç kana kana..

Ilýk bir düþ vakti,
olmadýk rüyalardan uyandýr
gülyüzlü bir masal anlat bana.
bir düþ ülkesi masalý olsun.
istersen al zindanýna at beni bir ömür
sultan edeyim gönlüme seni

Aþk en güzel duygu çiçeðidir gönüllerde
mutlu mavi çiçekler açan insan hayatýnda
gel yollarýna yüreðimi sereyim
umutlarýma ekeyim seni
gözlerin zeytin dalý olsun ak güvercinlere ...

Göðsünün derinliklerinde büyüttüðün,
bir dal sevgi istiyorum gönül bahçeme
tutunmak için hayata bir kýyýsýndan
bir tutam sevgi kýrýntýsý istiyorum senden
bir yudum suya boðmadan hayallerimi
masmavi gözleriyle gülümserken nevbahar

Bir bakýþlýk ömür,
iki damlacýk hasret,
bir kelebek düþü
ve eskilerde kalmýþ,
dost gülüþü gibi sýcak
bir damla gözyaþ gibi ak
dost elli bir zambak istiyorum...
hayatýn serin sularýna
kökleri sevgiden kopup gelen

Bir avuç mavi istiyorum senden
bir narçiçeði
beyaz bir bulut
bir kardelen
biraz umut
hayatýn en ince yerinde,
bahar sevdasýna koþarken yedirenk sevinçler

Bir tutam sevgi kýrýntýsý istiyorum senden
tutunmak için göðe uzanan merdivene
merhem etmek için yarama her dirhemi
can çekiþmeden
düþmeden topraða bir ananýn gözyaþý
elveda demeden hayat
gülün alevi sönmeden avuçlarda
deðmeden sam yeli tomurcuklara
hayatýn sevdalý kýrlarýna,
savrulmadan içimden birþeyler

Masallarda kalmýþ,
içimi ýsýtacak kadar bir hayal olsun yeter
bir ýrmaðýn sesi
bir gülün nefesi
ve yeniyetme bir kýz hevesi
ki, yeþersin aðacýmdaki,
yaþama dair bütün dallar
sevgi koksun baharlar
yaylalara özlem taþýrken
Munzur’da esen seher yelleri





35




Mevsim hazan, elde hüzün


Yapraklar uçuþuyor sokaklarda
gönlümün gülü uykuda
mevsim hazan, elde hüzün
Gülsüm anamýn hali hal deðil
gözü yaþlý, dili lal
yüzünde cam kýrýðý
yanaðý bað bozumu
içinde yýllanmýþ bir hüzün
kanatýr durur yüreðini her dem
duman sarmýþ geceyi
Gülsüm anamýn gözü yaþlý, dili lal
oy bezirgan bu nasýl hal

aðarmýþ hayalleri, gözünde nem
yüreðinde eskimiþ anýlar
dalýp uzaklara
hüzünlü bir nehire akýp gidiyor bakýþlarý
özleminde geldiði yerler
hep suskun duruyor
belli ki kar yaðiyor anýlarýna.
içinde sessiz rüzgarlar uðulduyor
iniltisi geliyor uzaklardan
hüznün sarý yapraklarý düþüyor sokaklara
anne bir konuþsan diyorum
konuþmanýn ne anlamý var diyor
insanýn yüreðinde saramadýðý yarasý varsa

kýrýlmýþlýklarý var yüreðinde Anamýn
birikmiþ hüzünleri
elinde aðlayan bir mendil
bastýrýp duruyor yarasýnýn üstüne
oðlunu yitirdiðinden bu yana
suskun duvarlar gibi hep suskun durdu annem
koynunda sararmýþ bir resim
hep siyahlar giyindi
ne yüzü güldü, ne de gözyaþý dindi
aynalarda bile yalnýz, dili lal
oy bezirgan bu nasýl hal

gece
rüzgar þarkýsýný söylüyor dýþarda
içerde solgun bir aðýt sesi
anamýn hareli gözleri ýslak
anamýn gözleri yaðmur
kýrýk kanadý kolu
öylesine suskun öylesine durgun
tutulmuþ nefesi
çýkmýyor sesi
elinde hareli bir gül
bastýrýp duruyor göðsüne
ya tahamül!

zaman kötü
babam huzur evinde
kýzkardeþim beklemede
anamýn hali hal deðil, dili lal
sustuðu kadar dilsiz
sesinde bin ah-ý figan
göðsünde gam-ý hazan
buðulu camlarda sararmýþ bir tül
dokunsam ürperir düþleri
ey tahamül!

burasý gurbet
hep kahýr renginde iniyor akþamlar
umutsuz ve tedirgin
yürek pare pare,
acýlar kat kat
þu dünyanýn orta yerinde
günler kuru bir dal gibi
her gece yapraðýný döküyor hayat





36




Gidelim üþümeden yüreðimiz

Bir eskici dükkanýna býrakýp hüzünleri
kapýlara, evlere vurup kilidi ,
bu þehri, bu sokaklarý terkedip gidelim
gidelim buralardan gidelim dostum
baðlayýp atýmýzý bir han duvarýna gidelim...

"Bu el bize yaramaz"

Öpüp yanaklarýndan gözyaþýný sevdiðimizin
koyup yüreðimizin üstüne sevdamýzý gidelim...
sýyrýlýp kininden düþmanlýðýn ,
bencilliðin kirinden arýndýrýp kalbimizi.
incittiðimiz her ne varsa helallaþarak
hayat haya etmeden hayallerimize gidelim...

varsýn anýlar ardýmýzda yaðmur olsun,
dolu olsun
sel olsun,
boðulsun dipsiz deryalarda
gidelim bizim olmayan bu þehirden
baharý saçlarýndan öpme aþkýna ,
yaðmur aþkýna, gül aþkýna gidelim

Bu acýmazlýklara, bu insafsýzlýklara,
bu vefasýzlýklara dayanmaz bu yürek
haydi kalk gidelim
daha fazla yýkýlmadan, kýrýlmadan, savrulmadan
yalan kuyular yutmadan benliðimizi
kirli kanallara katmadan ömrümüzü
hýrsýn, bencilliðin, kahpeliðin
ve tasanýn olmadýðý bir yere gidelim...

Gidelim üþümeden yüreðimiz
bir dað baþýna mesela
hoþ geldin desin bir ala geyik
merhaba desin bir çiçek
bir kuþ ötsün
bir dal gülümsesin
rüzgarlar bizim için essin,
bizim için doðsun güneþ
pýnarlar adýmýzý seslensin
ýþýldayan sular adýna ve aþkýna gidelim...

Hayat aðlamak deðil dostum
nefes nefes içine çekmek
þiir þiir seviþmektir hayatla
önyargýsýz, koþulsuz ve hesapsýz
yeryüzündeki sevgi aþkýna gidelim

Daðlara vursun çaðrýsý aþkýn
türküsü hayatýn
duygusu özgürlüðün
ve kendi kendinin anlamý
ve nedeni olan bir güzellik içinde.
gidelim þiirin ve aþkýn aþkýna gidelim

Yaklaþýrken bahar nefes nefes
kekikler yeþerirken, keklikler öterken
ýþýldayan sular aþkýna gülümserken ay
serilirken mavi göklere sabahýn ak yýldýzlarý
hayatýn türküsünü söyleyelim rüzgarlarla
bize göre deðil bu kirli maviler
riyakar iliþkiler
topla yüreðini gidelim burdan
gidelim kendimizle olmak aþkýna
gidelim vefa aþkýna, dostluk aþkýna gidelim...




37






Ah! Ýki Gözüm Ah!

Bir acýnýn çaðlayanýna düþtük iki gözüm
bir uçurum kýyýsýna
tutunduðumuz dallar incecik kýrýldý kýrýlacak
ne halden anlayan oldu ne de soran hatýrýmýzý
nasýl da acýyor hayatýmýz bir bilseler
bir bilseler neden hüzün yüklü bakýþlarýmýz
kýr düþmüþ saçlarýmýz
umudun siyaha büründüðü yerdeyiz
kimse bilmez kimiz biz, adýmýz ne, nasýlýz, nerdeyiz?

kalmadý bir anlamý artýk hayatýmýzda aþkýn, ayrýlýðýn
açan gülün, düþen yapraðýn, akan ýrmaðýn
sonbahar rüzgarlarý esiyor þimdi gönül ülkemizde
hayatýn ýstýraba dönüþtüðü yerdeyiz iki gözüm
Kimse bilmez kimiz biz, adýmýz ne, nasýlýz, nerdeyiz?

gözlerimizdeki bulutlarý kovsak
kirpiklerimiz yaðýyor yüreðimize
kirpiklerimizi baðlasak
kimsesizliðimiz týkanýyor boðazýmýza
kedere aralanan kapýdýr þimdi zaman
damarlarýmýzda kývranan ihanet acýsý iki gözüm

zaman deðiþti iki gözüm
hangi aðzý öpsek kokuyor
hangi duvara yaslansak çürük
her gece böyle uykusuz, yorgun, viran
yüreðimiz kanýyor, yanýyor ciðerimizín ortasý
bir ömürdür yorgunuz yollarda,
yaralýyýz
Kimse bilmez kimiz biz, derdimiz ne neden karalýyýz

hangi adaya sýðýnsak ihanet
sarý fýrtýnalar sarývermiþ kýyýlarýmýzý
suyu çekilmiþ ýrmaklar gibi
her dalga ömrümüzden bir þeyler kopardý iki gözüm
hiç bir liman saklamiyor bizi artýk

hep keder, hep hüzünle geçti hayatýmýz iki gözüm;
kanadý kýrýk kuþlar, yaralý turnalar, yetim ve yoksul çocuklar,
baðrý yanýk analar, baþý eðik babalar geçti ömrümüzden…

bu dünyada yönünü yitirmiþ iki kýrýk tekneyiz
denizi kirlenmiþ martý,
nereye uçsak uçurum
zehirli oklar saplanýyor kanatlarýmýza

gözlerimiz hüznün teknesi
hangi adaya sýðýnsak ihanet
hangi dala konsak kýþ
ne yana dönsek bir yanýmýz küs
ne yana dönsek yaðmur hýçkýrýklarý
kime baksak gözleri öksüz
aynalarda paramparça yüzümüz
yüregimize batýyor kýrýklarý

baharlara sevdamýzý, daðlara hayrkýrýmýzý duyuramadýk
dokunamadýk kanadý kýrýk güvercinimize
unuttuk içimizdeki umutlarýn beyazlýðýný
mavileri, yeþilleri, allarý unuttuk
sonu olmayan bir yolda gidip geldik bir ömür
kararýp kaldý düþlerimiz bir çöl akþamýnda

oysa uzak daðbaþlarýna yazmýþtýk umutlarýmýzý
denizlere, dalgalara, firtýnalara,
upuzun ýrmaklara yazmýþtýk sevdalarýmýzý
ki, kanatlarý sevdalý iki güvercindik mavi göklerde
vurulduk iþte yaþama týrmanýrken sevinçle iki gözüm

vurup göðsümüzden mülteci kuþlarý
hançerleyip ömrümüzü gidemedik buralardan
en çok temiz kalmak isterken kirlendik iki gözüm
vurulduk iþte ah iki gözüm vurulduk
yaralandýkça yaramýzý güneþle sardýk

zaman gelip geçti bütün baharlar geride kaldý, bütün keþkeler anlamsýz
ömrümüzde hep yýkýntýlar, depremler, kararan mevsimler geçti
geçen bütün mevsimleri beraber sýrtladýk temiz yarýnlar adýna
bir gün öpüp hayatý yaþlý gözlerinden
toplayýp pýlýmýzý, pýrtýmýzý çekip gideceðiz bu diyardan üzülme
varsýn özlemlerimize ihanet etsin hayat
sayki, acýklý bir flimdi seyrettik bítti
beceremedik ne yaþamayý, ne gülmeyi, ne de ölmeyi deriz þu yalan dünyada…





38






Ben sustum sen anlat dünyaya acýlarýmý

Uzun saçlý ateþlerde yandý hayallerim
hangi dala tutunsam yapraklar üþüyor
sonbahara düþüyor gölgem
devrilmiþ aðaçlar gibi duruyor boynum ey hayat
tutunduðum dallar kýrýk
çýktýðým yollar tutulmuþ
ne yana dönsem deli rüzgar sarhoþluðu
ne yana dönsem uçurum boþluðu
bütün mevsimler sonbahar
bütün ayrýlýklar kar
mazide kaldý gülücükler
gülüþler yetim þimdi
hayaller yýkýk
düþler yetim
gelme ey yar
ey sevdalý mevsimlerin ipek saçlý kýzý
Gülbahar
gelme
kurudu yoluna diktiðim bütün fidanlar

Ben uzak daðbaþlarýnda ürpererek açan papatyayým
her koklayýþ bir sancý, her dokunuþ bin acý
hasret bulutlarý gözlerimin içinde duman duman
sis olup aðýyorum uçurumlara her gece
ayazlara, fýrtýnalara sarýlýyorum
yaprak yaprak savruluyorum sokaklara
kirpiklerimde saklasam da ayrýlýklarý
býçak olup yüreðime saplanýyor her damlada...

Her gece yýldýzlarla dertleþiyorum
rüzgarlara anlatýyorum seni sevdiðimi
sulara, ýrmaklara, anlatýyorum özlemlerimi
kirpiklerimden süzülen damlalar sýzlatýr yüreðimi
oturup aðlarým nisan yaðmurlarý gibi...
gelme ey yar
ey yaralý mevsimlerin yaðmur saçlý kýzý
Gülbahar
gelme
çürüdü içimde beslediðim nazlý gelincikler

söyle ey rüzgarýn sesi uçurumlar saklarmý yaralarý
dallar da aðlar mý sonbaharda tufanlar kopunca
yaprak yaprak düþüyorum hayattan iþte
çözülmüþüm, daðýlmýþým, üryaným üþüyorum
ne yana dönsem sonbahar
ne yana dönsem uçurum yaralarý
þimdi baþýmda kar
dalýmda rüzgar
gelme ey yar
ey sevdalý mevsimlerin yalnýz kýzý
Gülbahar
gelme
gelsen
duvarlarým yýkýk
kapýlarým kapalý giremezsin
silindi adýna yazdýðým bütün þiirler

Dört yaným riya
dört yaným ihanet
her gün bir kahpelik vurur sýrtýmdan beni
bu yüzden dinmiyor kanamasý kalbimin

yaz bitti þimdi kýþ, baþýmda kar
gelme kapýma ey sevdalý mevsimlerin nazlý kýzý gülbahar
yok artýk baþka bir bahar

göz yaþýmý yanaðýmda tutup,
susmak kýrgýnlýksa susuyorum iþte
mühürleyip dudaðýmý
çýðlýðýmý lâl eyleyip
bir daðbaþý ýssýzlýðý gibi susuyorum
aðzý var dili yok biriyim þimdi

güz kokulu þiirlere karýp özlemlerimi
yaslanýp hüznün tenine
kýrýlgan bakýþlarýnda bir yetimin,
suskunluðum akýyor þimdi yaralý denizlere
gelme ey yar
ey karlý daðlarýn, uzak limanlarýn yalnýz kýzý
Gülbahar
gelme
kimse söylemiyor artýk,
unutuldu adýna bestelediðim türküler, þarkýlar

......./
Gelirsen hüzünlerime gel, özlemlerime
gül dudaðýnýn yamaçlarýnda barýndýr beni
dize eyle bir þiire
al sinene beni sar beni
kirlenmemiþ bir sevginin kundaðýna sar
acýlarýmý acýlarýna kat
sakla hüznümü bulutlarýnda

ben sustum sen anlat dünyaya acýlarýmý...







39




Bir gül bahçesine gömün beni öldügüm zaman

Hayat bu sevdiðim,
bir varmýþ bir yokmuþ gibi
sürükleyip götürdü ömrümü iþte
bazen kýrýlmýþ dallarda ince bir sýzý
bazen aðlayan gözlerde,
süzülen bir gözyaþý gibi yalnýz kaldým
ne hayat anladý beni, ne ben hayatý

Yaðmurlara gömün beni öldügüm zaman
ayazlar vurmadan yürek kýrgýný gülüþlerimi
savrulmadan dudaðýmda þiirler
kalbimdeki mor menekþeler kýrýlmadan
rüzgarlara, baharlara, karanfillere gömün beni
rüyalara, hülyalara gömün gözlerimi yumunca
güneþe sevdalý bir çocuðun hayaline
bir söðüt dalýnýn yapraðýna gömün beni
bahar gelince, umutlar yeþerince
seviþince kumrular
ürperen bir yapraðý öperken dalýnda seher yeli

Gözlerimde þiir yaralarýyla,
kalbimin en aðýr depreminde,
yaþamýn en ince yerindeyim þimdi.
hangi güle uzansam dikenler yaðýyor umutlarýma

Bir çocuðun gülüþüne gömün beni öldügüm zaman
uçsun, uçurtmasýnda kanadý kýrýk gülüþlerim
bir genç kýzýn düþüne
bir martýnýn süzülüþüne
sevginin kundaðýna sarýn gözlerimi yumunca
üþümesin yüreðimdeki incinmiþlikler

Bir gül bahçesine gömün beni öldügüm zaman
bir gülün rengine, bir þarkýnýn ahengine
bir güz bahçesi gibi solmadan kalbim
öksüz gelincikler gibi bükmeden boynumu
bir bülbül sesine gömün beni gözlerimi yumunca
baðban bilmesin

Bahar kokulu sabahlara gömün beni yumunca gözlerimi
mavi bir suyun akýþýnda, bir çiçeðin kokusunda yýkayýn
serin çimenlerin üstüne hayallerimi
durmadan þarkýlar söylesin kalbim, þiirler okusun yarýnlara
gökyüzünü, güneþi, bulutlarý, yýldýzlarý
ve tüm umutlarýmý çocuklara verin
çocuklar sevinsin

Bir dað baþýna gömün beni gözlerimi kapayýnca
kirlenmeden içimin kar beyazý
gönlümün düþ martýsý susmadan
kýrýlmadan dudaðýmdaki mor menekþe
yürek vuruþlarýna
yürek yanýþlarýna
bir baba’nýn, bir anne’nin gözyaþlarýna
bir çocuðun avuçlarýna gömün beni
kalbime gömün acýlarýmý
ölüm bilmesin
kirpiðime dokundukça yel
iki mezar taþý narasýnda dinlensin baþým

Bahar kokulu sabahlara gömün beni kuþlar uçarken
gül ve karanfil kokularýna, papatya dolu kýrlara,
bir suyun akýþýnda, bir gülün kokusunda yýkayýn
rüzgarýn soluðuna gömün þiirlerimi gözlerimi yumunca
özlemim gözlerimde, yüreðimde þiirler öylece býrakýn topraða
serin çimenlerin üstüne gerçekleþmeyen hayallerimi
durmadan þarkýlar söylesin kalbim, þiirler okusun baharlara



40




Hiçbir yara kapanmýyor ey oðul

Kanayan bir yüreðim var acýtan
dikiþ tutmaz yaralarým bir de
karkalkmaz daðlarým
bu yüzden baþýmý ellerimin arasýna alýp
her gece sesizce aðlarým
kimse bilmez

Talan olmuþ bir þehirde
fýrtýnalar, yangýnlar, kahýrlar arasýnda
kuytu bir gecein koynunda can verir ömrüm
dikiþ tutmaz bir yarayla kanarým þimdi
yüreðim her sýzladýðýnda anladým ki,
hiç bir yara eskimiyor,
hiç bir yara kapanmýyor ey oðul.
hayat düþtüðüm derin bir kuyu
baðýrsam yorgun düþer çýðlýðým
haykýrsam duymaz sesimi daðlar
gözlerime dolar gece
susarým öylece

Ne bir kervan gelip geçer ömrümün kýyýsýndan
ne de bir el çekip alýr beni bu kör kuyudan
beklerim, kederim baþ ucumda
beklerim, yüreðim avucumda
hiç bir aðrý saklanmýyor ey Oðul
bir duman gibi gelip oturur gözlerime sis
kanarým öyle sessiz,
kimsiz,
kimsesiz

Yavrusunu yitirmiþ bir ceylaným, yaralý
uçsuz bucaksýz uçurumlara düþtü caným
kanadýkça gözlerimde akýyor gece
hüznün saçaklarýnda inleyen bir rüzgar gibiyim
umarsýzlýðým eyvahýmdýr duy beni
al bu acýyý acýyan yaralarýma üfle oy oðul
yüreðimin sancýsýndan anladým ki,
hiç bir yara eskimiyor
hiçbir yara kapanmýyor ey oðul
k
a
p
a
n
m
ý
y
o
r
hiçbir yara






41





Yokluðun en soðuk mevsim ömrüme

Yýllar önceydi
adýný kalbime kazýmýþtým
bir sonsuz besteydi sevda kalbimde
o günler düþer yadýma hüzün ve acý dolu
þimdi derin bir ah gibi duruyor
bedenimde yalnýzlýðým
hangi anýya sýðýnsam gözlerin
kiminle konuþsam sözlerin
“ben yokluðunda geçen zamaný
hiç yaþanmamýþ saydým”

bir zamanlar yaþamýmdýn
ekmeðim, aþým
sabahým, akþamým
bu yalancý dünyada tek yoldaþýmdýn
ellerim soðuk þimdi üþüyor dudaklarým
sensiz günlerin sancýsý çöküyor içime
gri bir yalnýzlýk gibi saçlarýma yaðýyor kar
ayazda kaldý ömrüm
tomurcuða dururken hayat nazlý dallarda
bahtýma ayrýlýk düþtü

kapatsam mý bu defteri artýk açtýðým gibi
senli anýlardan kaçtýðým gibi býrakýp kaçsam mý?
silsem mi adýný anýlardan?
içimdeki tüm sýkýntýlarý silmek gibi
ateþe mi versem sensiz günleri
kar yaðarken üzerime acý ve hüzünle

þimdi hangi gülü koklasam
dikenler batýyor yüreðime
hangi þiire uzansam
adýn takýlýr dudaklarýma
yýllar güz yapraklarý gibi
birer birer dökülüyor önüme
ay battý
hüzün yazýldý ömrüme
ceylanlar terk edip gitti daðlarýmý

üþüdükçe, uzuyor gece...
uzadýkça küsüyor geceye güneþim
anladýmki,
yokluðun en soðuk mevsim ömrüme
içimde yaralý bir gül
hep böyle hüzün kokuyor sensiz…

þimdi kimsesiz yollarda
gam daðlarýný taþýyan bir anka kuþu yüreðim…




42





Ey gazap fýrtýnadan fýrtýnaya tutma beni

"Herkes kendi acýsýnýn rengini vurur çizdiði resme"

Aþýlmaz daðlardý yüklenen yarýnlarýma
yollara özlemimi yýllara ömrümü taþýdým
donan yüreðimdi dünya
içinde gözlerimi sakladýðým

Ey hayat yeter üzme beni
dokunma içimin aðýtlarýna
inleten acýlardan süzme
sürme, sürgünden sürgüne
yorgunum…
dað olup yürüme üstüme üstüme
býrak tutunayým bende bir ucuna hayatýn ...

Yeter ey gazap fýrtýnadan fýrtýnaya,
rüzgardan rüzgara tuttuðun
acýlarla kavurduðun
savurduðun hüsrandan hüsrana
dayanmak zor kanlý mýzraklarna
ömrümün son deminde bu çaresizliðimle
aðrýlarý taþýyamýyorum kalbimde

Gidip geldim öylesine bir baþýma
kör ve topal bir hayatýn yamacýnda
ne yaný oldu ne de yönü
ne yarýný, ne de dünü
kapanmadý açýlan hiç bir yara
alnýma kara yazýldý
sancýlý hýçkýrýklarla kurþunlandý kalbim
içimde her acýnýn bir izi kaldý

Vuruldu kelimelerim
kýrýldý kalemim
yýrtýldý defterlerim
alnýma hüzün yazýldý…
kelimeler arýyorum þimdi þiir kokulu
çoban yýldýzý sevdalar
ýsýtan sevgiler arýyorum yüreðime
çok üþüdüm...

Þimdi dallarý fýrtýnada kopmuþ
yalnýz bir aðaç gibi yorgunum bozkýrlarda
yavrusunu yitirmiþ bir geyiðim yaralý
kanadýkça yüreði gözyaþý süren üstüne

Aðlayan bir masal hayatým sanki
eyvahlý gecelerde hep yanýlgýlar,
yürek yakan yangýnlarda kaldým
dilsiz çaðlayanlar aktýkça içime
yaramý kanatan sancýlarla sardým

Bir sabah kollarýmý gerip çarmýha
yüreðimi alýp gittiler sabahý uzak kentlere
bir yapraðýn ürpertisine sarýp acýmý
dikenli teller, inleyen çöller içinde
kuþlarýn, sularýn konuþtuðu yerde
ölüm sessizliðinde kaldým …

Haykýrdým kimse duymadý çýðlýðýmý
anlamadý kýrgýnlýðýmý, kýzgýnlýðýmý dünyaya
sapý sedeften bir býçak gibi
yüreðime ince nakýþlarla saplandý aþk
gözlerime hüzün yazýldý
göðsüme mezar kazýldý
aynalardan bile sildim yüzümü
görme beni…
usandým karanlýk odalardan
sancýlý hayallerden, yarýný olmayan umutlardan ...



43





Yarana Derman Kendini bil

Sen gülümse hüzün çiçeði
her sabah menekþe koksun yüreðin
gözlerin sevda konuþsun…
sen gülümse
bahar koksun gülücüðün
hüzün sussun
hayatýn sancýsýna isyan etsede yüreðin
gülümse…

Sen gülümse küstüm çiçeði
þarkýlar söyle mutlu, umutlu baharlara
hüznü ölüme göm
ölümü ölümsüzlüðe...
yalnýzlýk yaðsada saçlarýna yaðmurlar gibi…

Ben çilesi olayým hayatýn
varsýn kanayan yanýna aðlasýn gözlerim ömrünün
taþ olsun içimdeki sevda
talan olsun kalbim acýlar diyarýnda dirhem dirhem
sen gülümse…

Sen gülümse gül mevsimlere
ülkem kadar güzel kýz
sevinçler terk etse de yurdunu
bana gül yüzünü göster
bir ömür seyrine dalayým
seni yüreðimle sarayým
bana sevgini göster…
gecen gündüzün
düþtüðün kuyuda yoldaþýn olayým
bir tomurcuk gibi tutunayým dallarýna …

Sen gülümse düþ çiçeði
yanaðýndan kalbine yaðmurlar sýzsa da
ben hüznü olayým suskun gözlerinin
uzanýp öpeyim yaralarýndan bin defa
varsýn hoyrat mevsimler geçsin üzerinden
boz bulanýk sisler bassýn hayallerini
talan etsin ruhunu dirhem dirhem
sen gülümse…

Sen gülümse sabahlara gün çiçeði
ben akþamýnda kaldým hayatýn
her gece acýlý bir kuþ konup kirpiklerime
çöl rüzgarlarýna benzeyen
hüzünlü þarkýlar mýrýldasýn varsýn dudaklarýma
sen gülümse…

Sen gülümse dünya kadar güzel kýz
yemyeþil yapraklarýnla gülümse
gülücüðün armaðan olsun öksüz çocuklara
dað doruklarýna, uçurum kýyýlarýna
sen gülümse…

Ben güz mevsimiyim, dallarýmda hazan þarkýlarý
gazel dökmüþ bahçelerim tarumar
dudaðýmda gelincikler ölüm sarýsý

Bir gün yapraklar düþerse dalýndan
Duygular üþürse
vurulursa kuþlar kalbinden
gökyüzü aðlarsa
sen gülümse gül çiçeði
dikenine aldýrmadan
en ölümsüz gülücüðünle gülümse

’Ýnsan yalnýz baþlar yolculuklara
yolculuklarý yalnýz bitirir’ derler
acýlarýný býrakýp bir eskiciye
bir sarmaþýk inadýyla tutunup yaþama
korkmadan uçurumlardan
ilerle
hep kendine yürü, kendine git
baþka yerde arama derdine derman
yarana derman kendini bil...



44




Ah benim caným Oðul

Ah benim caným Oðul
yaralý yaným oðul
oðul balým oðul
bir gönül dolusu özlem gönderiyorum sana
bir yürek dolusu sevgi
bir bahçe dolusu düþ
gülümsemenin sýcaklýðýný gönderiyorum sana
bir tutam yüreðimin közünü
yüreðini sýcak tutsun diye

Ah yüreði güvercin oðul
barýþý ve özgürlüðü gönderiyorum sana
yýldýzlarýn dostluðunu
umudu ve neþeyi
bir ýrmaðýn sesini
bir çiçeðin saflýðýný
güzel yüreðine yakýþan herþeyi
beyaz bir güvercin kanadýnda
yeleleri rüzgarda savrulan bir at gönderiyorum
baþýnda hep beyaz bulutlar uçsun diye

…./
Ah! Caným oðul, yaralý yaným oðul
gün oldu aldatýldým, gün oldu aldandým
gün oldu acý çektim, gün oldu aðladým
soðuk oldu üþüdüm, sýcak oldu yandým
ama hiç bir acýya
ama hiç bir acýya
senin acýn kadar yanmadým oðul

Gittin
daðlarýma kar, yüreðime nar düþtü
buz tuttu yanaðýmda yaþlar
yangýnlar içinde üþüyorum þimdi
Lal oldu dilim sustum oðul
Lal oldum sustum
Ömrüne ölümler giyindiðim oðul
heyhatki, ölüm sana düþtü, acý bana
hayatýn bu soðuk karanlýðýnda...

Ölüm bu, dað da olsa yanar yýkýlýr baba yüreði...





45





Yorgun Yolcu

Eskil sokaklarýnda anýlarýn
dolaþýyorum, öksüz bir çocuk gibi
yüreðimde kýrýk bir dal sýzýsý
ve soluk ürpertisi bir yapraðýn …

ardýmda býraktýðým aynalara tutup yüzümü
yýllarýn gözlerinde iki damla gözyaþýyla
bir dost izi arýyorum, kirlenmemiþ bir bakýþ
çocukluðumun ince sýzýsýndan kalma
alýp götürmek için uzak bir kýyýya…

dalgýn ve dargin anýlarýn yamacýnda oturmuþ
uzak dað doruklarýna bakýyorum
daha uyanmamýþ sabah,
bahar ve yaz uyanmamýþ,
susmuþ gün.
ah! … güz yaðmurlarý iniyor, acýlar ve ihanetler üstüne
çýrýlçýplak ve sevgisiz kalmýþ bir þiirim
kimsesiz bir kýþ sokaðýnda…

ah! gülen gözleri menekþelerin, munzur bakýþlý ceren
geçtiðim tüm kýyýlara kýrýk gözyaþlarýmý býrakýyorum
ince duygularýmý
toplasam avuçlarým kanar …

bütün baharlara geç kalmýþ, yorgun ve yaralý bir yolcuyum
heybemde türküleri unutulmuþ bir þafaðýn yalnýzlýðý
hüznün ýslattýðý kirpiklerimde bütün yaðmurlarýn adý gözyaþý. ..

dalgalarýný gönül dalgýnlýðýnda saklayýp
acýlarýný içine gömen bir denizim ben
yüreðime gecenin hýçkýrýklarý,
ve hüznün ince ezgilerini toplayýp
vurduðum bütün kýyýlara kýrýk gözyaþlarýmý döküyorum

uzak diyarlara hasret taþýyan göçmen bir kuþum ben
her defasýnda düþerek, kanadý kýrýlarak sevgiye koþan
aþklara, acýlara, ayrýlýklara vurup kendini
hayatýn yaralý trendinde sarp kayalardan geçip,
þiirler toplayan kirpikleri kýrýk bir dünyanýn teninde

ben ki, herkese gül sunan, gül baðýþlayan,
ve herkesten gül isteyen kýrýlgan çocuk
kör olasý talihine isyan edip
býrakýp gönlünü bir çiðdem ile dað arasýnda
durmadan üþüdüm hayatýn kirli sahnesinde

ey sevdamýn suskun gülü,
ey iki gözü iki damla hasret çiçeðim
ömrümün en ince yerinde duruyorum þimdi
ümitlerden, hayallerden uzak nasýl yaþarým ben
gönlümü hangi seherlere býrakýp giderim sen yoksan
sen yoksan boðulup gitmez miyim hayatýn bu kirli sularýnda?
Sen ki, yitip gitmesini istemediðim tek mevsimsin hayatýmda.
tut elimden umut çiçeðim, umutsuz koma beni umutlara götür....






46







Tut Elimden Erzincan


Göðsünden vurulmuþ bir þiir avcýsý

Tut elimden Erzincan
yaralý bir yürekle geldim sana
kirpiklerimde yaðmur, saçlarýmda kar
aç kollarýný sarýl boynuma
hüzünlü bir ýrmaðým ben, aðrýlý acýlara akan
göðsünden vurulmuþ bir oðul babasýyým
sana acýlardan baþka bir þey getirmemek incitiyor yüreðimi
neylersin ki,
sevinçlerim olmadý benim hiç acýlardan baþka

çekip içime bir nefes gökyüzünü
oturup aðladým tarihin bir yerinde
gurbetten gelmiþim
iyi günlerde deðilim elbet
dardayým
zordayým
kara gündeyim
içime kapanmýþ kalmýþým
Yastayým
hastayým
hangi kapýyý çalsam kapalý


tut elimden Erzincan
çocukluðuma götür beni
hayallerimi özledim
bak gözümde yaþ,
göðsümde þiirlerle geldim kapýna
senden gayrý kapým,
senden ayrý yurdum yok…

Kucakla beni Erzincan
yasla omuzuna garipliðimi
yaralý bir yürekle geldim iþte
burasý doðup büyüdüðüm yer
ilk gençliðim, ilk sevdalarým
ve tüm hatýrlarýmý,
gözyaþýmla silmek için buradayým

Vurulmuþ kuþlarýmýn
kanatlarý yerde
kýpýrdamaz yapraklar yarayla
susmuþum
sonbahardayým
dardayým
gam çeken bülbülüm
ahu zardayým
göksümün üstünde koca bir dað hüzün…

Tut elimden Erzincan
hayatým gökkuþaðý kadar renkli geçmedi
kara bulutlarla savaþtým bir ömür
gel gör ki, kime nasýl anlatýrým garipliðimi
iki dünya arasýnda esir kalmýþým
nereye gitsek hasret,
nereye varsak yabancý
neye tutunsak gurbet
tanýmýyor beni kimse buralarda artýk
baktýðým gözlerden utanýyor gözlerim

Kucakla beni Erzincan
baðrýmda oðul acýsý var
yaralar beni
çiçeðe durmuyor hayat ömrümde
acýdan baþka kimsem
karadan baþka rengim
ah hayat ne kadar acýsýn
ben sana, sen bana küs
yaþayan bir ölüyüm artýk

Tut elimden Erzincan
mavi bir düþ deðil düþtüðüm
düþtüðüm hüzün kuyusu
zamansýz mekansýz
ölüm kadar derin ve soðuk

Baðýþla beni Erzincan
seni unuttuðumu sanma sakýn
isyanýmý nisyanýmla avut
bak þimdi düz ovanda,
karlý daðlarýndayým
meyveli baðlarýnda.
Caferli’li bir çocuðun meneviþli gözlerinde bakýyorum daðlara
biliyorum hüzünleri býrakmanýn günü
gel gör ki,
isim koyamadým henüz yüreðimin yangýnýna…





47






Arz-u hal

Ah! Ninem
biraz gün
biraz rüzgar
biraz hüzün
biraz efkar
ve bir tutam çiçek gönder
koklamak için gül saçlarýný
bir de beyaz bir mendil
saklamak için gözyaþlarýmý

Gözlerini öp oðlumun
güvercin baþýný okþa
sesini sesim bil
nefesini nefesim

Yüreðini yüreðim bil
sevgisini sevgim
koma ellerini öksüz
üþür narin parmaklarý
incinir ceylan bakýþlarý
bilirsin,
yoktur kimsesi oðlumun...

Sevgiler de büyür Ninem
özlemler de büyür
gün olur sýðmaz yüreklere
deler gögünü dumanlý günlerin
açýlýr perdeleri gök mavisine
kavuþur güneþe

Bir mektup gönder ay Ninem
sevgiler diyarýndan
el deðmemiþ sevinçler taþýsýn
güvercin kanatlarýnda
oðluma dair...

Ah! Ninem
biraz gün
biraz rüzgar
biraz hüzün
biraz efkar
ve bir tutam çiçek gönder
koklamak için gül saçlarýný
bir de beyaz bir mendil
saklamak için gözyaþlarýmý





48





Dünya mutluluða, ben sevgine doysaydým


Nine’me

Yaðmurun yaðmadýðý çöllerde
ah bir yaðmur olsaydým
yaðsaydým deli deli
gül kalbine dolsaydým...

Ipýssýz kýrlarda
al bir çiçek olsaydým
açsaydým bir kuytuda
her sabah gelip koklasaydýn...

Uzak daðlarýn ardýnda
yapayalnýz bir çocuk olsaydým
bir kýr çiçeði kokusunda
her sabah sana þiir okusaydým

Yaðmur olup üzerime yaðsaydýn
rüzgar olup saçlarýmý okþasaydýn
hayal dünyasýnda hayaller kurup
hep dizinde uyusaydým...

Ah ki, çocuk olsaydým
hep yanýnda kalsaydým
yavru bir güvercin olsaydým
hep sana uçsaydým
nazlý bir su gibi ýrmaklardan
hep sana aksaydým
çýkýp gökyüzüne yýldýzlar gibi
hep yüzüne baksaydým

Ah bir çocuk olsaydým
doldurup mavileri içime
kýrlarda koþsaydým
nazlý bir pýnar gibi
su verip baðrý yanmýþlara
mavi nehirlerde durulsaydým
dünya mutluluða doysaydý
ben sevgine doysaydým

ah bir çocuk olsaydým
zamaný durdurup
hep yanýnda kalsaydým
öpseydim yanaklarýndan,
dünyayý öper gibi...
þefkatine sarýlsaydým
dünya mutluluða doysaydý
ben sevgine doysaydým

dünyada savaþlar olmasaydý
açlýklar olmasaydý
kötülükler kalmasaydý
dünya mutluluða doysaydý
ben sevgine doysaydým

ah bir çocuk olsaydým
göz yaþlarýmý sevgine gömüp
çiçeklerden çaldýðým hayal tozlarýný
yüreðine serpseydim
çýkýp gelseydim uzak diyarlardan
hep beni sevseydin
dünya mutluluða doysaydý
ben sana doysaydým

...../
Gittin ansýzýn
ben hep 11 yaþýnda kaldým
sonsuz bir özlem
bitmeyen bir dostluk
unutamayacaðým bir sevgi
binlerce tebessüm býrakarakp bana
devlerin masalýnda bir baþýna býrakýp
gittin....




49




Aþk; üç harf, üç noktalý bir sözcük...


Mavi gözlerin
derin bir nehirdir her gece
kalbimin üzerinden geçer

Dudakta mühür
mühürde giz
gizde aþksýn

Aþk;
üç harfli
üç noktalý
bir sözcük...
sihir ve ayna
ayna ve sihirden
yazýlýr kalplere

Aþk;
bir ütopya
evrensel ruh
gönül bilimi
sevgi ülkesi
týlsýmlý bahçe
goncagül
sessiz bir menekþe
dört mevsim bahar kokan

Aþk;
var olma sebebi
aþk için döner dünya
güneþ aþk için doðar
gülün nazý,
bülbülün avazý
özün,
gözün,
sözün
ýþýðýdýr aþk

Sonbahar da olsa ömrüm
bir umut yitiminde de kalsam
koyma beni acýlar içinde
baharým sensin

Bir dað rüzgarý arýyor þimdi
bülbülün gül lehçesi
dudadaki sessiz þiir
duygudaki derin nehir
gönlümün düþ bahçesi

Düþler, gülüþler
þarkýlar, þiirler
hepsi senin olsun
ipek mendilde sakladýðým ümitler de

koyma beni acýlar içinde
boðma hüzne
yaþýyorsam nefesim sensin
sebebim sensin
hasretim sensin
pýnarým sensin
baharým sen
aðyarým sen





50



Býrakýn Sýlama Döneyim


Býrakýn gideyim buralardan
baþka acýlar görmeden
saplanmadan son hançeri yüreðime ihanetin
çalmadan kapýmý ecel
býrakýn yurduma döneyim
varýp orada öleyim...

Býrakýn gideyim buralardan
yel vurmadan kýrýk dallarýma
savrulmadan sonbaharda yapraklar
çiçekler açarken kýrlarda
býrakýn sýlama döneyim
varýp anamý göreyim...

”Aðlarsa Anam aðlar
Gayrýsý yalan aðlar…”

Ýstemem,
ne bulutlar koþsun hüznüme
ne rüzgar essin feryadýma
ömrüm ki, tükenmiþ bir koþu
çýkamam artýk yokuþu
alýn götürün beni buralardan
alýn götürün allah aþkýna...
baþka bir þey dilemem...

Býrakýn sýlama döneyim
düþlerime vurmadan ayaz
kar yaðmadan daðlara
kapanmadan yollar
býrakýn sýlama döneyim
varýp evimde öleyim...

Ben bir gurbetçiyim
çoluðunu çocuðunu ev damýnda býrakýp
ekmek parasý için yaban ellere düþen
þimdi acýlar vurdu beni
dönmeze vurdu yollarým
dostlar tanýmaz beni artýk
býrakýn sýlama döneyim
varýp evimde öleyim...

daðlarýn buz kestiði mevsimdeyim artýk
kederdeyim
zor günlerdeyim
ateþlere düþtü yüreðim.
býrakýn halimce eriyeyim...
bütün hatýrlarýmý gözyaþýmla sileyim

Gurbet kimine acý, kimine para verdi
bana siyahlar giyindirdi
yorgunum hemþerim
çok yorgun
yýldýzlara baðýþlayýp bu ömrü
býrakýn uzanýp düþeyim kara topraða
iki mezar taþý arasýnda uyuyup dinlensin baþým…




"2009 da radbaut Nijmegen hasthanesinde ziyaret ettiðim
ölümcül bir hastanýn son arzusuydu,
ne yazýkki sýlasýna varmaya ömrü yetmedi"…





51






Bütün adres defterlerinden sil beni


Elvedâ ey þehri Ýstanbul elvedâ
bütün adres defterlerinden sil beni
sil ve at bana dair ne varsa

senki,dilinde her gece bir þiirin yakarýþýný
alev alev yanýþýný hiç anlamadýn bu yüreðin
ben kayýp düþler coðrafyasýnda bir damla bile olamadým
ey sevdalýsý olduðum deniz, kanadýnda düþlerimi taþýyan martý
yaralý gençliðim, hüzünlü sevdam elveda
elvedâ ey þehri Ýstanbul

Boynu bükük çiçeklere býrakýp gözyaþlarýmý
kýrýk düþlerle dolu heybemi alýp yanýma
annesini yitirmiþ bir çocuk ezikliðiyle
bakmadan ardýmdaki uçurumlara
yanýma alýp yenilgilerimi gidiyorum iþte
acýya, kedere ve sana elvedâ ey þehri Ýstanbul

belki bir daha geçmeyeceðim bu sokaklardan
okþamayacaðým öksüz bakýþlý çocuðu saçlarýndan
her köþede sessiz bir gözyaþý
bir gecekonduda gerçekleþmeyen düþlerimi býrakýp
sarýlýp kýrýk hýçkýrýklarla kurþunlanmýþ hayallerime
uçurumlara tutunup düþe-kalka gidiyorum iþte

beni umudumda gizlediðim düþlerle vurdular
bir hüzünlü matemi asýp yüzüme gidiyorum iþte
elvedâ ey þehri yar, güzel diyar, sevdiðim Ýstanbul elvedâ
acýma þu sokaklarýnda ezik, baþý eðik gördüðün adamýn haline
bir kaðýt mendil ver yeter
yüreðinde sakladýðý gözyaþlarýna

Elvedâ karanlýk gecelerde saklý gözyaþým elvedâ
hüzne ve kedere boðulduðum can þehir Ýstanbul elvedâ
bir daha anma beni arama
kirpiðim deðmesin yarama
acýyan yüreðimle, hayallerime koyup götürüyorum seni de
sevdiðim gururla, severek ve seni unutmayarak gidiyorum...

Gidiyorum iþte bir daha dönmemek üzere
topladým valizimi, anýlarý da koyup içine
sevinci hýrpalanmýþ bir çocuk gibi eðip baþýmý gidiyorum
hüzünle birlikte elveda ey þehri Ýstanbul
ey gönlümü kýrgýn býraktýðým güzel yar
baþýmýn tacý, þehri sevdam, caným Ýstanbul elveda!

Elveda ey anýlarýmýn can þehri Ýstanbul
seni kahkaha dolu gecelerinle baþbaþa býrakýyorum
kolkola gezen yeniyetme sevgililerinle
yüreðim burkulduðunda,
gözlerim dolduðunda da hiç bakmasan
arkamdan el sallamasan da olur
bütün adres defterlerinden sil beni ey þehri Ýstanbul
sil ve at bana dair ne kaldýysa ardýmdan...

Susku mevsimi, dil mevsimi elvedâ
hazan mevsimi, çöl mevsimi elvedâ
nazlý gelincik, gül mevsimi elvedâ
elvedâ sevgiye, sevdaya, ey þehri Ýstanbul sana elvedâ

ELVEDA ey þehri Ýstanbul ELVEDA



52





Kirli Yüzler

Umudu kýrýlmýþ bir çocuk gibi,
hep acýlar biriktirdim yaþama dair
göðsüme bastýrdýðým öfkekeli susuþlarla
elimde kanlý cam kýrýklarý kaldý
kan kusan dudaklarýmla öptüm yaramý
durmadý kanama…
ve ben doðru durdukça karþýmda insafsýzca sýrýtan
hep kirli yüzler vardý.






53






Bir çocuk aðladý yüreðimde

Bir çocuk aðladý yüreðimde
Savaþta kan
Kanda göz
Gözde gözyaþý...
Gözyaþýndan göl oldu

Dert ve kederini dost edindiðim
Oy körolasý dünya
Oy sevdasýna yetim olduðum
Vurulasý yüreðim
Ýki yolun ortasýnda kaldým
hiç biri çýkmýyor umuda

Keþke,
Ýnsan deðil aðaç olsaydým
yaprak olsaydým, dal olsaydým
rengin her tonunda,
çiçek olsaydým, gül olsaydým
yeryüzüne salsaydým kokumu

Keþke,
O çocuklar gülseydi,
ben aðlasaydým
O çocuklar yaþasaydý, ben vurulsaydým
Gözü yaþlý anne
Yüreði yanýk baba ben olsaydým
Sesten bir çýðlýk olup
Tüm evrene haykýrsaydým
Tükürseydim yüzüne yüzsüzlerin

Keþke,
Acýdan bir aðaç
Aðaçta dal olsaydým
Uzansaydým gökyüzüne
Güvercinler uçursaydým

Keþke
Sevgiden
Barýþtan
Aþktan
Dostluktan
Bir dünya kurup
Varýp gölgesinde uyusaydým





54




Baðýþla beni kalbim!

Baðýþla beni kalbim!
kanatlarýndan vurulmuþ kuþ gibiyim hayatýn karlý yamaçlarýnda
senden baþka yok sýðýnaðým
gözlerimde dallarý fýrtýnalarda kopmuþ bir aðacýn hüznü
bahtýma düþen gurbet, yüreðime sýðmayan hasret
baþýmda gam, nemli kirpiklerle,
bir uçurum kenarýna tutunmuþ kalmýþým.

Baðýþla beni kalbim!
senden baþka sýðýnaðým yok
seni hak etmediðin haksýzlýklara uðratýp,
kimseye haksýzlýk etmediðim için baðýþla.
yalancý sevdalara gark edip,
zalimlere yol ettiðim için baðýþla…
zindanlarda unuttuðum,
hep zayýftan yana taraf tuttuðum için beni baðýþla…

Seni hep incittiðim, kýrdýðým için baðýþla
dönen çarkýn diþlilerine ayak uyduramadýðým için
çýkar için kimseyi satmadýðým için baðýþla
iþte huzurundayým kalbim
insan gibi yaþamaktan, insan gibi düþünmekten baþka
bir þey gelmedi elimden
hayatta tuttuðum her þey düþtü kýrýldý...

Hep dikenli yollarda yürüdüysem,
kanadýysam, yandýysam hasret olup
acýtýldým, incitildim, itildiysem.
þimdi bir köþede bükükse boynum
sar sevgiyle yaralarýmý
baðýþla beni kalbim...

Baðýþla beni kalbim!
senden baþka yok sýðýnaðým
ezikliðim
fakirliðim
seni hep üzdüðüm için baðýþla.
onurum
gururum
dürüstlüðüm için baðýþla...

Temiz özüm, yaþlý gözüm, riyasýz sözüm için
saflýðým, hüznüm, çocuk göynüm için
çocuklarým, sevenlerim, sevmeyenlerim için
ezmediðim karýncalar
hasretini çektiðim daðlar için
cömertliðim,
mertliðim,
merhametim için baðýþla…

Baðýþla beni hayat, göðümdeki son yýldýz
bahçemdeki çiçek, kanadý yaralý turnam
Sen de baðýþla beni caným Anam,
baþýmýn tacý, gözümün ýþýðý.
bu yalancý dünyada hep aldandýðým, aldatmadýðým için.
insan olmayaný, insan sandýðým için.
dönen çarkýn diþlilerine ayak uyduramayýp,
yoksul ve yalnýz kaldýðým için beni baðýþla...

Affet beni ey kalbim!
yok baþka çarem, anla
bilki, seni hiç utandýrmadým
affet ki,
baþý dik,
vicdaný pak,
alný ak gezeyim gezdiðim yerde…

Tutunduðum bütün dallar kýrýk
damýtýlmýþ çocuk sevgilerle yaþamak zor kalbim
baþlayabilmek için yeniden þu unuttuðum hayata
Ve yer bulabilmek için gönlümün yorgun ve kederli güvercinine
baðýþla beni kalbim!
budur maruzatým…

Varsýn yalancýlar, yalakalar tutsun yol baþlarýný
özlemlerimize ihanet etsin hayat
dostluklar içimizde ince bir sýzý gibi kalsýn…

Biz dünyaya dostuz ya,
hayatý, insaný, insan gibi seviyoruz ya! ...
yetmez mi?

baðýþla beni kalbim!
budur maruzatým…









55






Ateþten Bir Gül Gibi


Ateþten bir gül gibi
düþünsem
zihnim yanýyor
dokunsam
kanadýna kezzap damlamýþ
bir kelebek gibi
titrer yüreðim…

öpsen izin kalýr
gitsen kokun
ve artýk seni bekler
çare diye
seninle gelecek bir günü bekler…

ne zaman þiire uyansam
boyun büker dalýnda gül ,
býrakýp gitsem
dikenler takýlýr dudaðýma
zar eder bülbül

ateþten bir gül gibi
yüreðime kazýldý adýn
dudaðýma yazýldý
sonsuz bir þiir gibi

düþünsem zihnim yanýyor
dokunsam elim
sevgimi gizlesem,
dilim kanýyor…

gel sen dokun
deðdiðin yer daðlansýn
‘mühr’ünle damgalansýn
ki,
her gören anlasýn

yazýlý yüreðimin adresini…






56




Gitme kInalý yar, nazlý bahar gitme


Yaz geçer
güz gelir
bir rüzgar eser
yapraklar düþer dalýndan
adýndan boyun büker aðaçlar …

Gitme nazlý bahar
Gitme kýnalý yar
gidersen ,
býrakýp gider daðlarýný ceylanlar
kýrýlýr gök, devrilir dað
bir çocuk üþür elleri cebinde
bir adam boðulur nefessiz...
gitme

Gitme nazlý bahar
Gitme kýnalý yar
terketme
umutsuz
çaresiz bekletme beni
bu kahrolasý sokaklarda

bütün kapýlar kapanýr üstüme
yýkýlýr yaslandýðým duvarlar
kovulurum bütün i mgelerden
gidersen ,
bir þiir kanar dudaðýmda
bir mum yanar kalbine
bir kalem aðlar geceye
nasýl yaþarým bilmiyorsun
bu kahrolasý yerde sensiz...

Gitme nazlý bahar
Gitme kýnalý yar
gözlerin güneþ senin, gözlerin canýþýðý
ben sende hayatý sevdim, umudu sevdim
gidersen kýrýlýr gül dalým
güz acýsý iner yüreðime
ölürüm ecelsiz...
gitme

Gidiyorsun
dönüp ardýna bakmadan
beni duymadan
almadan gidiyorsun öyle mi?,…

bir amansýz feryada sarýlýyor bülbül
son yaprakta düþüyor dalýndan
küsüyor kokusuna gonca gül
daðlar devriliyor üstüme
bir enkazýn altýnda kalýyor kalbim…

Gitme nazlý bahar
elveda demek zor þeydir
gitme kýnalý yar
gönlümün baharý gitme...
gidersen
duramam ben bu ellerde
gitmelerinde kalýr gözlerim.
gitme nazlý bahar
gitme kýnalý yar
gitme...






57




Aþk perisi

Ben maviyi gözlerde aramýþým
gökyüzüne inat
yeþili yazlarda
bahara inat

Beyazý kar tanesinde aramýþým
temizliði gülde
masumluðu papatyada
siyaha inat

Ben aþký masallarda aramýþým
rüyalarda
hayallerde aramýþým
gerçeðe inat

Ben kör kuyularda ýþýk aramýþým.
þiir olmuþ dökülmüþüm
göz göz …
rüzgar olmuþ aðlamýþým
anlatamamýþým derdimi papatyalara…

Bir rüzgar esti bir gün
savruldu yapraklarým daðlara, ovalara
ürperdi bedenim
büktüm boynumu gelinciklerle
gelincikler arasýnda

Bir kelebek
gelip kondu göðsümün üzerine
biraz tebessüm
biraz umut
ve unutmayacaðým bir sevgi býraktý
al koynuna sakla dedi.

Uzaklarda
saman yolunu seyrettim,
yýldýzlar serptim mavi denizlere
’her ne arar isen kendinde ara’ dedi bir ses...

Ben aþký hep uzaklarda aramýþým
yoklarda
yalanlarda
baktým
yüreðimin içinde gizliymiþ aþk perisi!...
alýp bastým göðsüme
sonsuza…





58




Gel öp alnýmdan çaresizliðimi


Oðula Aðýt

Zaman olur,
bahar gelir Erzincan ovasýna
rüzgar eser
savrulur saçlarý göklere salkým söðütlerin
açýlýr yaralarý kalbimin

Ah ölüm
ah acý
ve ey
ahhh! edemediðim can oðul
sonsuz bir aðýt gibi düþtünki ömrüme sorma
paramparça ahlar kanýyor dudaðýmda þimdi
bir arayan, soraným yok artýk
bir haber býrakmadan çekip gitti öylece...
hayatýn yarasýyla uçurumlar arasýnda kalakaldým…

Bakýnca duvardaki resmine
yüreðime iki yetimlik ah
gözlerime kan doldu
kör oldum bakamadým
lâl oldu dað
lâl oldu acý
lâl oldum sustum

Bu gün bayram günü
benim yas günüm
kimsesiz yanýmý alýp yanýma
anlatamadýðým duygularla
sana olan sonsuz sevgimle birlikte
mezarýna yürüyeceðim boynu bükük
yüreðimi parçalamaya
acýlarýmý yýkanmaya fýrat suyunda...

Zaman dar-ý nar
Avuçumda yaralý bir kuþ
kolu - kanadý kýrýk neylersin
oy yarasýna kurban olduðum oðul
sen dur öpme gözlerimden
sen dur öpme gözlerimden
yüreðim kan olur

Sen yoksan
bil ki, küskündür yazgýsýna
oðlunu yitirmiþ bütün babalar
bütün analarýn yüreði kan

Gel tut baþýmý
üfle yarama
Yetiþir,
hüznün elbiselerini giydiðim üstüme
Gel,
indir göksümün üstünden bu acýyý
dindir
yoruldum yangýnýma su taþýmaktan...

Ah caným oðul, yaralý yaným oðul
bir kanat daha kýrýlmadan
yýkýlmadan bir yaným daha
gözlerimi yedirmeden dað kuþlarýna
gel öp çaresizliðimi alnýmdan
inlesin gök
inlesin dað
inlesin taþ
açýlsýn dilim
berhâva olsun acý ve aðýt!




59



Her ihanetin ruhumda bir parmak izi kaldý

Unutup içimdeki yangýnlarý
su serptim yanmýþ yüreklere
anlamadýlar
terkedilmiþ bir diyar hüznü
savrulmuþ bir hazan yapraðý sandýlar beni
kýrýldý umutlarým
yeþertemedim bi-türlü dallarýmý...

Biliyorum
umarsýz yaralarým var kanayan
zifir gecelerim
her gece bir anne öpüyor acýlarýmý dudaðýmdan
ve ben her gece bir kez daha ölüyorum
anasýný sattýðýmýn dünyasýnda…

Ýkiyüzlü,
iki kuruþluk kahpe yalancýlar arasýnda
bilmezler neden hep gözü ýslak,
baþý eðik yürüdüðümü
yürüdüðüm yerde…

Eyvahlý gecelerde hep yanýlgýlar,
yürek yakan yangýnlarla kaldým
tutunacak son dalýmdý kýrýlan belki
dilsiz çaðlayanlar aktýkça içime
yüreðimi ellerimin arasýna alýp aðladým

Kör ve topal bir hayatýn çýkmazýnda
gidip geldim öylesine bir ömür
gülmedim bir kez olsun
mutluluklara hep uzakta baktým
yaklaþmak istedikçe
uzak düþtüm sevinçlerden
tükürüp yüzüne kaderin
vurdum hayallerimi yerden yere…

Hayatýn yüreðimde açtýðý yaralar kapanmýyor ne yapsam
her ihanetin ruhumda bir parmak izi kaldý...






"Ceylan pýnar, Teyran tepe, Munzur yaylasý, Çoban çeþmesi, Kýrklar tepesi
Erzincan Caferli köyüne ait yayla ve dað isimleri"








60




Hayatýn Maðlubu

Bir yaným kan tükürürdü
bir yaným gözyaþý
çocukluðum yangýnlarla geçti
ne gözyaþýmý silen bir el bildim
ne de saçýmý okþayan bir el
hiç yaþamadým bahar mevsimi.

çýktýðým her yokuþta
bulutlar uçtu baþýmdan
bir yaným kan tükürdü
bir yaným sýzý
gözyaþýmdan

anladýmki dikiþ tutmuyor bir daha
acýnýn ve ihanetin açtýðý hiç bir yara
ümitler de yeþermiyor bahar olsa da
hayatýn maðlubuysan






61





Ölürsem içimde, yaþarsam ömrümdesin

Aþkýn girdabýna düþtü kalbim
hayatýn penceresinden,
ne yana baksam sen bakýyorsun
hangi çiçeðe sokulsam sen kokuyorsun
dört yanýmda sen...

Umuduma ektim seni
kanayan bu köylü kalbime ektim
söyle hangi þiirin kirpiðindesin
dudaðýmda ismin, ciðerimde yokluðun
seni düþündükçe
göðüs kafesime sýðmýyor nefesim
söyle hangi þarkýda avutayým gönlümü
hangi türküde yankýlanýr sesin

Yýldýz yýldýz göðümdesin
umudumda, direncimde
çýktýðým her yolculukta
her durakta benimlesin

Bilki gülersem sevinçlerimdesin
aðlarsam gözyaþlarýmda
ölürsem içimde
yaþarsam ömrümdesin…





62




Sermayesi GÜL Olanýn
gönlü bülbül olur

Ben gül vurgunu
tek sermayem güldür benim
her gül mevsimi
gül alýr gül satarým
dünyanýn bütün gülleri tanýr beni

Her gül mevsimi
açan her gül için
güllere bakar
ömrüme bir gül katarým
kýrýlan
solan her gül için
yüreðime bin hüzün yükleyip
gül düþmanlarýna çatarým

Ve ben bir gül hatýrýna
bin dikene su verir
her gönüle gül atarým

Bilirim
en güzel gül
güllerin en guzeli
gül Doðuran
gül gülüþlü anamdýr benim

Bir gün görmezsem
ömründen bir gül daha solar..





63





Gün gelir sorulur hesabý bunca kýyýmýn, yýkýmýn, soygunun

Gün gelir yenik düþer aydýnlýða karanlýklar
yarasalar alýr gider baþýný
zincirlerimizle,yaralarýmýzla
zafer çýðlýklarý çalacak sokaklarý

Gün gelir,
sevgi tohumlarý saçýlýr yeryüzü cennetine
gümüþten yapraklarla örülür evren
bir su yürür,
bin umut tomurcuklanýr dal uclarýnda
saçýlan bütün tohumlar toplanýr sonra
yaþamak yeni bir anlam bulur

Gün gelir,
sevgi tohumlarý düþürür yüreklere hayat
çiçekler özgürce büyür
kuþlar özgürce
dikenler gül
acýlar sevinç, sevinçler göl olur
bin renge bürünür bahar
umut pýrýltýlarý düþer göklerden,
gözlerine çocuklarýn…

Gün gelir,
kötülükler yenik düþer
yýkýlýr zulmün kaleleri
zorbalar çekip gider aramýzdan
yaralar sarýlýr, acýlar örülür
çözülür kelepçeleri ellerin
sorulur hesabý bunca kýyýmýn, yýkýmýn, soygunun

Gün gelir,
umut kapýlarý açýlýr yarýnlara
kapanýr kapýlarý acýlarýn
yeni þiirler yazýlýr, yeni aþklar kurulur
yeni türküler söylenir kardeþliðe
yaþamak yeni bir anlam bulur

Nerede, nasýl ve ne zaman deme
bak yola çýkmýþ umut
aklar karalar seçiliyor
savaþlar, seviþler yoðun,
döllenmede özgürlük, doðumda çiçekler

bir sabah bakmýþsýn ki,
silkinip uyanmýþ karanlýk
yeni bir gün doðumu fýþkýrmýþ þafaðýn kafþaðýnda
aydýnlýk doldurmuþ dört bir tarafý
bütün insanlar el ele, omuz omuza,
dostluða yeni köprüler kurulmuþ
bir gün
bir gün bakmýþýzki
bizim de ak günlerimiz olmuþ.









64





Tek bir söz edersem namerdim...

Mutluluk aðacýma gazaplar kondu
ihanetler el koydu hayatýma
deli bir rüzgarýn öfkesinde savruldum
zaman akmayan durgun bir su þimdi
þimdi kalbim hüzün hüzün sevda
sevda sevda hüzün
vefasýz bir aþkýn ateþinde kavruldum

hayat ki, kanayan en derin yaram benim
umarsýz denizler gibi kaldým dünyanýn ortasýnda
dalgalandým dalgalandým duruldum
martým yaralý, martýmýn kanadý kýrýk, ben umarsýz
zýpkýn yemiþ balýklar gibi kalbimden vuruldum

kalbim aðrýyor karanlýk uçurumlara düþtüm
dikiþ tutar mý bir daha acýnýn açtýðý yaralar?
dinler mi rüzgarlar avazý kýrýk sesimi göðsümü yýrtýp baðýrsam?
ey cellat sevda adýna vur boynumu bitsin bu acý
varsýn sevda yolunda þehit düþsün düþerse bu can
bir an ah edersem namerdim.

çýrýlçýplaðým acýlarýn insafsýz kuþatmasýnda
her düþüþte göðsümden kan sýzdým gecelere
yýllar gelip geçti,
giyemedim bi-türlü mutluluk elbiselerini üzerime
heybesi kýrýk düþlerle dolu
meçhul bir yolun yolcusu gibi kaldým kayýp yollarda
önüm pus,
ardým cam kýrýklarý
saðým, solum namert dolu...
dayamýþ bir kez gýrtlaðýma hançerini hayat

güneþim tutuldu
akrep düþtü gecelerime
yaralý kaldý kýrgýnlýðým vurgun yemiþ bir þiir dizesinde
kan sýzýyor kalbime þimdi her iç çekiþte
ey hayat yeter dokunduðun içimin aðýtlarýna
acýlý ýrmaklar akýttýðýn gözlerimden…
ayaklarýmýn altýna almýþým saltanatýný senin
nasýl olsa bir gün çekip gideceðim
sevenleri, sevmeyenleri, acýlarý, hüzünleri býrakarak.
varsýn namertler söylesin hayatýn sevda türkülerini
kahredersem namerdim

ey hayat
yarýnlara hýzlý adýmlarla koþarken
düþtüm
yýrtýldý kalbim
ihanetin hançeri saplanmadan kalbime
var, sevda adýna vur boynumu
baðýþlamasýn beni hiç bir hatýra
korkarsam namerdim

varsýn kahýr rüzgarlarý essin üzerime
sel bassýn yataklarýmý
katletsin umutlarýmý bir bir
varsýn susuþum kendime
küsüþüm dünyaya
isyaným hayatýn sancýsýna olsun
tek bir söz edersem namerdim...

varsýn ardýmda ecel
önümde gam daðlarý olsun
ben onurumu baþýmýn üstünde taþýdým hep
içimdeki çocuðu aldatmadan
teslim olmadan
sarýlmadan yýlanlara
dimdik yaþadým namertlerin yýkamadýðý mertliðimle
yok verilecek hesabým kendimden baþka kimseye

kaç ihanet eskitmiþim þu kýsacýk ömrümde, kaç acý
var daya hançerini gýrtlaðýma hayat
her gün bir parça kopar yüreðimden
bin parça kopar bedenimden
önünde diz çökersem namerdim





65





Þiir Anne.

Hangi dal inlemez kýrýldýðý yerden?
hangi yaprak bilmez ayrýlýðý?
estiðinde sonbahar rüzgarlarý…

Tomurcuklar üþümez mi?
incinmez mi küçük kalpler?
ürkek, masum, narin
yalnýzlýk ve korku diyarýndan…

El sarar mý yaralarý þiiranne?
bak akþam oldu
nereye ve kime sýðýnýr bir çocuk
yoksa kimsesi…

Yürekteki öksüz çiçek
gözyaþýyla beslenirse
kuruyup gitmez mi þiiranne?
anýsý olur mu küçük rüzgârlarýn?
kýrýlýnca düþ kanatlarý...

Ak bir güvercin deðil midir þiir?
kirlenmez mi beyazý?
inlediðinde bir çiçek…

kýrýlýnca dal
inleyince çiçek
aðlayan gözlerde
üþümez mi þiir yaralarý
zalimlere kalýr mý bu dünya þiir anne

Acýlý bir çaðda
ödünç alýnmýþsa sevinçler
kaybolup gitmez mi? ..
dað doruklarýna,
uçurum kýyýlarýna,
eðilmez mi bulutlar?
bir annenin kar çýðlýðýnda
düþmez mi þiir’in beþiðine ateþ

Yüzüne kapanmaz mý kapýlar?
üþüdüðünde gül
ve yasemin kokulu sevgiler…
gözyaþýyla ýslanmaz mý?
küçük nazlý kalpler…

Titrerken gece ayazýn soðuðundan
incinmez mi minik eller?
nazlý bedenler üþümez mi?
yýldýzlar örtmezse üstünü
nasýl ýsýnýr çocuk gülüþleri þiiranne …

Yanaklarýnda iki damla yýldýzla
siyah bir gülün uðultusunda
alýp götürmez mi gözlerdeki buðuyu?
üþümez mi sevgiler?
kýrýlmaz mý dal? …
boz bulanýk sisler basýnca hayalleri…

Þiir gibi doðmak nasýldýr þiiranne?
þiir gibi büyümek
þiir gibi düþünmek
þiir gibi yaþamak
þiir gibi ölmek nasýldýr? …

Bu nasýl bir dünya þiiranne
gülün acýsý mýdýr insan?
benim aklým almýyor
aklým almýyor þiiranne...





66




Ýstanbul‘un Altýn kalpli en güzel kýzýydý sevdiðim kýz

Üþümüþ beyaz bir güvercin yüreðim
kanatlarý kýrýk
zaman geçip gitti
penceremde mehtabýn yanaklarý ýslak
bir yaným ateþler içinde, bir yaným çýrýlçýplak
kar yaðýyor þimdi gönül þehrime her düþündüðüme seni
bilirim sen altýn kalpli en güzel kýzýydýn Ýstanbul’un
ama körolasý ben
köylü yüreðimin utangaçlýklarýna gizlemiþtim sevgimi
her þey geçip gitti
çürüdü içimde kök salan gül tomurcuklarý
masal bitti
keþke diyebilseydim,
diyebilseydim bir kez seni sevdiðimi..





67



Bir Yorgun Adam

Yorgunum çok yorgun
yaþamýn yarasýnda sýzlarken izim
dinlenebilir miyim gözlerinde

yürek heybemde kýrýlmýþlýklarým
omuzumda birikmiþ hüzünlerim var
umutsuzum
üstelik çok mutsuzum

sorma kimim ben, adým ne
karanlýk hüznü sýrtlayýnca
yasa boðulunca gökyüzü
dokununca yüreðe yalnýzlýk
bir anlýk da olsa,
dinlenebilir miyim dizlerinde

öpüþürken telgraf telinde iki güvercin
gül kalbine kanadýðýnda
mum geceye yandýðýnda
içime akýttýðýmda gözyaþlarýmý
bir anne þefkatiyle,
öpebilir misin alnýmdan
okþayabilir misin saçlarýmý?...





68




Aþk nedir?

aþk þiirdir aþk sözdür
aþk ateþtir aþk közdür
aþk manadýr aþk özdür
hayallere sýðmayacak kadar


aþk bahardýr aþk güzdür
aþk gönüldür aþk gözdür
aþk deryadýr aþk gizdir
okyanuslara sýðmayacak kadar


aþk kutsaldýr aþk emek
aþk bahçedir aþk çiçek
aþk hayaldir aþk gerçek
kelimelere sýðmayacak kadar


aþk denizdir aþk derya
aþk uykudur aþk rüya
aþk yýldýzdýr aþk dünya
hülyalara sýðmayacak kadar





69




Gelin gelin aðlar nazlý gelincik

Daðlarýn baþýnda açan gelincik
solmuþ yapraklarý daha gencecik
kalbinde bir sýzý kanar incecik

sevdasýný yüreðine gizlemiþ
bu dünyada bir gün olsun gülmemiþ
kalbinde bir sýzý kanar incecik
gelin gelin aðlar nazlý gelincik

ateþe vermiþler gönül daðýný
târumar etmiþler sevda baðýný
gam ile geçirmiþ gençlik çaðýný

sevdasýný yüreðine gizlemiþ
gülmek nedir bir gün olsun bilmemiþ
gelin gelin aðlar nazlý gelincik
gülmemiþ kaderi ah bir kerecik

aðladýkça taþ duvarlar hislenmiþ
daðlar taþlar bulutlanmýþ, sislenmiþ
ay utanmýþ karanlýða gizlenmiþ

bu dünyada bir gün olsun gülmemiþ
sevdasýný yüreðine gizlemiþ
nazlý nazlý aðlar nazlý gelincik
kalbinde bir sýzý kanar incecik

tarûmâr etmiþler gül, gülistaný
suya düþmüþ hayali, düþistaný
sýðmamýþ kalbine ah-ý isyaný

bu dünyada bir gün olsun gülmemiþ
sevdalarý yüreðine gizlemiþ
nazlý nazlý aðlar nazlý gelincik
kalbinde bir sýzý kanar incecik

avcýlar peþinde ah nazlý ceylan
gözünde yaþlar kalbinde heyecan
yaralý turnamýsýn aþklara uçan

sevdalarý yüreðine gizlemiþ
gülmek nedir bir gün olsun bilmemiþ
nazlý nazlý aðlar nazlý gelincik
kalbinde bir sýzý kanar incecik

yazan yazmýþ ak alnýna fermaný
ne çare bulunur ne de dermaný
nazlý nazlý aðlar nazlý gelincik
kalbinde bir sýzý kanar incecik






70



En güzel aþk þiiri

sen benim aþkýmsýn
dünyaya bakýþým
gönlümde gülüzar
gözümde yaþýmsýn

sen benim sultaným
baþýmda tacýmsýn
ömrüme can katan
gönülde ilacýmsýn

sen benim gerçeðim
tabaðýmda aþýmsýn
dik duran çiçeðim
eðilmeyen baþýmsýn

sen benim sevdiðim
benim en özelimsin
þu çirkin dünyada
inan tek güzelimsin

ben sana gülümsün dedim
gülüþünü sevdim
kokunu sevdim
baktýðým her gözde seni gördüm
yazdýðým her sözde seni ördüm
sen benim en güzel aþk þiirimsin





71






Öyle uzaklarda arama beni

Öyle uzaklarda arama beni
melül mahsun bakan bakýþýndayým
sahte sevgilerde sýnama beni
kalbinin çýrpýnan atýþýndayým

dudaktan dudaða bir þiir gibi
yýldýzlara hasret bir þehir gibi
gönülden gönüle bir nehir gibi
nazlý bir pýnarýn akýþýndayým

sen var bu dünyada gönlünce yaþa
bakýp uzaklarda arama boþa
dertlerle bulursun beni baþbaþa
sen aðlarsan gözünün yaþýndayým

ayrýldýðýn yerde ah var,figan var
aðaçlar yas tutar, kýrýlgan dallar
gülünce çimlerde yeþil bir bahar
nazlý bir çiçeðin nakýþýndayým

her tufan ardýnda bir güz býraktý
solan her yaprakta bin giz býraktý
çektiðim her acý bir iz býraktý
þimdi bir ömrün kara kýþýndayým


sen hala içimde incecik sancý
biricik sevdiðim baþýmýn tacý
sarýldýðýn yerde kalsada acý
ben hala o pýnarýn baþýndayým

eserken baþýnda kavak yelleri
baðlanmýþtý gönlüm öyle serseri
sen hala o güzel, nazlý, cilveli
ben hala o ondokuz yaþýndayým




72





Hüznün gam çizdiði resimlerdeyim

Yalancý bahara aldanmýþ gülüm
yelin ram estiði mevsimlerdeyim
sebebi çileyim, nam - ý bülbülüm
hüznün gam çizdiði resimlerdeyim

baharýn sevdasý düþmüþ topraða
aðacýn dallarý küsmüþ yapraða
bir figan sesidir vurmuþ ýrmaða
canýn kan kestiði kesimlerdeyim

bir deli rüzgardýr eser ömürden
bir buruk naðmedir geçer gönülden
ne dünde hayýr var ne de bu günden
ömrün buz kestiði mevsimlerdeyim

sevda yaðmur yaðmur þu genç ömrüme
yaðar damla, damla seven gönlüme
bahçe çiçek açmýþ benim neyime
kýrýk þarkýlarda, esinlerdeyim





73




Ya dönerim Ya dönmem


Gidiyorum,
kýr düðünü düþlerimi savurup rüzgarlara
baharlarýmý sana býrakýp gidiyorum
acý bir rüzgar gibi
yaksa da yüreðimi ayrýlýk ateþi...

yüreðimi sana býrakýp gidiyorum
umutlarýmý sana
aklýmý sana
düþlerimi sana
hüzünlerimi alýp yanýma
elimde resmin, yüreðimde nefesin
kulaklarýmda sesin
yaðmurda ýslanmýþ bir elvedayla
sessiz, sedasýz
gülüþlerimi ardýma serpip uzak daðlara gidiyorum....

ya dönerim ya dönmem
bir daha anma beni, arama
kirpiðin deðmesin yarama...




74




Benim de caným cok acýyor dað çiçeði...

Ey ruhlara can katan sýrlý güzellik
bir sevda tomurcuðusun sen
hayatýn nazlý kollarýnda açmayý bekleyen
en yüksek yerinde unututulmuþ bir uçurumun

keþke kanatlarým olsaydý da uçup yanýna gelseydim
yüreðimin içindekilerini getirebilseydim sana
tutabilseydim üþüyen ellerini
kýrýlganlýklarýný onarabilseydim
dokunsaydým kýrýk gülüþlerine
yaðmur olup yaðsaydým üzerine
aþk üzre içtiðin su olsaydým

Karanlýk geceyi sýrtlayýnca
ay çekilince uzak daðlara
yasa boðulunca gökyüzü
dokununca yüreðine yalnýzlýk
sýzlayýnca bir ince pýnar gözlerinde
oturup beraber aðlasaydýk þu dünyanýn haline...

Benim de caným cok acýyor dað çiçeði...







Nuri CAN

Sosyal Medyada Paylaşın:



(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.