O'nu özlüyoruz! 1881-1938

"Al iþte yoksun oyuncaðý kalbimin zehir zemberektir"



sen yoksun kimse yok
gözlerimi çýkartýp koyuyorum kabrinin yanýna
varsýn baþým gözsüz dönsün eteklerinde
varsýn Samsun asfaltýna sürülen izlere düþsün

ey hüküm:
Ey en doðal;
deðermi bu dünya sensiz yaþamaya
kalkýp yakýyorum ayýþýðýný
gecenin ve herþeyin durulmuþ yarýsýnda kar
üþüsemde titresemde yola vuruyorum kendimi
kendimi döþeyerek geçiyorum
satýlan topraðýn kan dolu dehlizlerinden
"evet" yoksun boynum bütün eðimlerde
tepeme damýzlanýyor it baþlý küheylanlar..

gittin bir gün sessiz sedasýz
tüm renklerin çocuklarý aðladý
göðe baktý ’niye gitti" dedi
vuslata dayanan Yusufcuk kadar aþýk
elimizdeki son zeytin dalýný kýracak kadar Züleyha kaldýk

harlandý ateþin koru
sussak yeryüzü sallanýr
dilimizi ifade eder kül
ve düðümlenmiþ sözcükleri çözer

senin bakýþýndýr dehasýnca ýþýldar yolumuza
unutmayacaðýz pürüzsüz göðümüzü süsleyen gülüþünü
unutmayacaðýz bütün sýfatlarýn yakýþtýðý mavi gözlerini
bütün rediflerin kývýlcým gibi içimize döþediði Nutkunu: Unutmayacaðýz

---Daha þafak
--Daha güneþ
-Daha isyan
Hayatým mumu söndür yazýyý boþalt-


















Sosyal Medyada Paylaşın: