BIRAK Kİ TUTUNAYIM...

þair öldüren gün batýmlarýnda düþme aklýma
bulutlar mor salkýmlarýný uzattýðýnda þehrimin avuçlarýna
buðulu gözlerin tutmasýn köþe baþlarýný

tenha bir ada vapurundan iskeleye savrulan çýmaya asýlma
dibe vurduðumda her gece yarýsý
küf yeþili yosunlarý dolama saçlarýma
ne olur sebep olma büsbütün kendimi unutmama

býrak ki tutunayým
kýraðý yemiþ elma çiçeklerinin pembe beyazýna
yenilmeden siyahlýðýma
bir yýl daha kalmalýyým buralarda

bu þehir ki
göç kuþlarý gibi alýp göçürüyorsa gölgeni þiirimin þarkýmýn inadýna
ve madem ki hasretim halâ ellerinin temmuz akþamlarýna
teferruattýr öncesi ötesi
çoktan býraktým kendimi sakin bir nehir gibi günlerin akýþýna


þair öldüren gün batýmlarýnda düþme aklýma
Kapalýçarþý’nýn uðultulu hengâmýndan kurtulup
Beyazýt Meydanýnda karýþma kalabalýklara
ardýndan koþturma gölgemi
gölgem ki yitmiþ çoktan hazan fýrtýnasýnda

býrak ki tutunayým
unutulmuþ bir bahçede
kýraðý yemiþ elma çiçeklerinin pembe beyazýna
býrak
býrak ki
yenilmeden siyahlýðýma
bir mevsim daha kalayým buralarda...

CEYDA GÖRK

Sosyal Medyada Paylaşın: