bir ses!
bayan"istediðiniz þarký varmý..?" dedi! evet diyebildim
yorgundum elimde kadeh
acý içiyordum
-çal ordan.. "aþkýn en vefasýzýný"
sonra;
gözlerim doldu
avuntusuzdum
nirengim çare deðil
gözlerime
narkolepsi aðýr bastý
uykusuz ’sen’ halime
annemin dikiþ makinesinde dikdiðim umutlarý birleþtirdim
ümitsizdim
ceplerim boþ
vuslat vurgunuydum
...yine o þarký çalýyor bak!
dudaðýmda siyah gülücükler savurdum
eþlik ettim en can alýcý nakaratýna
müsaittim
kimse yoktu
uzun uzun seyrettim
martýnýn yükseliþini
ben yokuþ aþaðý iniyordum
kendime itiraf edemediðim senfonik bir yalnýzlýk
ayrýlýðýn hayra yorumlanmadýðý
rüyalardan kaçýyordum
gittiðim heryerde rehberlik ettiðine inandýðým kalbinle baþbaþaydým
henüz aðlamaya vaktim olmadý
unutulan kahramanlar gibi arada hatýrlayacaklarým fýrsat vermedi
söyle hadi!
bu ayrýlýðýn bedeli kaç..?
oysa;kaç mil koþtum gözlerinde hep sana odaklandýðým
...farkýndayým
gidersem gelmem geri
ve ben giderim Allahýn emr’yle,
vakit geç olmadan!
yýllar sonra
perçemlerim gözüme batsa bile,hoyratca elimle itiyorum
h
a
y
ý
r
...a ð l a m ý y o r u m...