Sözler saðýrlaþmýþ duymuyorlar beni þarkýlar zehrediyor yine gecemi
yorgun bitkin bir sevdanýn the end’ indeyim o acýklý filmdeki sevda dilenen dilencin benim kalbim yýrtýk pýrtýk gözlerim hasret sana fotoðraflarýn isyanda kazan kaldýrmýþ
biliyor musun adýný sayýklayarak her gece kaç kez fýrlýyorum yataktan
o saatlerde bir de yaðmur yaðmýyor mu hele de kentin yalnýzlýðýný yaðmur yaðmur aðlamýyor mu ince ince dilim dilim dilimleniyor içim
sokaðýn lambasý sönük oluyor kedilerse uyumuþ sabahlarý bahçenin önünden her geçiþte seni býraktýðým yerde sabahlamýþ buluyorum o demir kanepede yorgun ve bitkin henüz daha tavþanlar uyanmamýþ oluyor her yere bir sessizlik bir belirsiz bir isimsiz matem hakimken
artýk düðün arabalarýnýn arkasýnda mutluyuz diye yazmýyor
hüznümü hüznüne kardeþ yapýyorum sarýlýp sarýlýp birbirlerine aðlaþýyorlar biliyorlar ki artýk yalnýz deðiller
her akþam hiç aksatmadan yine ayný yolda yürüyorum tarhlarda menekþelerin boynu bükük hüsnü yusuflar kurumuþ bi el veren su veren olsa belki belki canlanýrlar yeniden tutunurlar hayata
içim cezvede taþan kahvenin köpüðü için kabarmýþ diyor falcý da falda gün gün sayýyorum aþkýmýzýn elli ikinci gecesinde lokma daðýtacaðým kentin varoþlarýnda
yapma artýk bu eziyeti bana git hayalimden sarhoþ bir þiire rastlarsan bu günlerde bil ki sensin sebebi ölümlü bir yalnýzlýðýn mýsralarýnda
"tutun kollarýmdan düþerim þimdi" mod’larýndayým
arabesk arabesk inliyor keman bir þarký yüzünden ve senin yüzünden sýzýyorsam içmeden geç kalmýþ bir vuslat sofrasýnda
bir yudumda içerim zehrini gözlerinden yeter ki kaldýr o gül yüzünü göreyim gözlerini bana aþýk aþýk bak
belki yan yana kazýlmýþ taze bir çift mezar vardýr gömersin beni yalnýzlýðýmýn mýsralarýnda kavuþamayana bu dünya dardýr gönlümün kadehini kaldýrýp haydi diyorum
þerefe
var mýsýn ölümüne
17/Aðustos/2013/Cumartesi/Bodrum
Yüksel Nimet Apel
Sosyal Medyada Paylaşın:
yukapel Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.