Kalpsizsin demek içinmiþ tuzak kurmuþsun bana yarýp göðsümü hançer kirpiklerinle acýmasýzca kalpsizsin demek için yüreðimi kanatarak koparttýn neden verilmiþ sözümüz vardý aldattýn beni
ruhikizimdin benim ruh eþimdin biz ikimiz söz vermiþ ant içmiþtik kalu belada gökteydi ruhlarýmýz bu lanet yere inmeden evvel
çýkma dedim sana benim merdivenlerimden yarý yolda yorulursun demiþtim
kaybolursun kayboldun sonunda gittin yalnýz býraktýn sana en çok ihtiyacým olduðu bir zamanda ruhlarýmýz da dünya denen bu lanet yer yüzüne indi mi neydi merakýn beni sensiz býraktýn savunmasýz güneþsiz eþsiz
si mgesiz býraktýn i mgesiz su gibi duruyken bir sevdamýz þeytanca düþler ve büyü kattýn girdin kanýma sebep oldun giryanýma
o hançer bakýþlarýn kapanan yaralarýmý yeniden açtý oluk oluk aktý kaným þimdi kaný çekilmiþ kuru bir iskeletim
öyle çok kanamýþým ki sararmýþým hazan yapraðý misali tutunamadým bir daha hiç bir dala düþtüm yarlardan
kalpsiz demek için miydi yarýp göðsümü çýkardýn senin için çarpan kalbimi
yaþam pýnarýmý aldýn elimden davacýyým senden mahþer gününde þimdi kýpýrtýsýz ve bir tek bakýþlarý canlý son bir hesaplaþma için yolunu gözleyen topraðý özleyen kanatsýz bir ruhum
sen beni ýþýksýz ziyasýz karanlýklarda býraktýn anladým artýk riyasýz bir sevginin olmadýðýný
Yüksel Nimet Apel
Sosyal Medyada Paylaşın:
yukapel Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.